Όταν λέμε για πραγματικό συμφωνικό metal, οι Diabulus in Musica είναι καθαρό παράδειγμα συγκροτήματος που υπηρετούν αυτό το είδος. Θεωρώ ότι τα πλήκτρα έχουν λίγο παραπάνω ρόλο από ό, τι θα έπρεπε και ότι οι κιθάρες έχουν ένα καθαρά συνοδευτικό ρόλο, κάτι που σε άλλους θα άρεσε, εμένα όμως με ενόχλησε. Κυριαρχούν τα χορωδιακά φωνητικά, τη brutal απλά προστίθενται ίσα ίσα για να γίνει η διαφορά ενώ η frontwoman τους είναι εντυπωσιακή. Καταφέρνει να συνθέσει τις ζεστές χαμηλές της στα couples με υψίφωνα refrain. Το μόνο που θα ήθελα εκτός από το να μην έχουν τόσο έντονες «πλάτες» είναι να ήταν πιο διακριτές οι μελωδίες στα κομμάτια τους. Δεν εννοώ ότι δεν είναι μελωδικοί, αλλά κάποιες φορές είναι δύσκολο κάποιος να αποσπάσει κάποιο ρυθμό ή κάποια μελωδία και να την τραγουδήσει. Θα ήθελα δηλαδή τα κομμάτια τους να είναι πιο τραγούδια. Η μόνη ζεστασιά που δίνουν οι συνθέσεις τους είναι οι κάπως κέλτικες πινελιές. Ωστόσο, να τονίσω ότι είναι αρκετά δουλεμένοι, εξελιγμένοι σε αυτό που κάνουν και σε γενικές γραμμές είναι μια καλή κυκλοφορία. Από παραγωγή έχω να πω ότι είναι εξαίσια, και από άποψη ήχου είναι μπροστά, οπότε το μόνο που τους μένει είναι να απλοποιήσουν λίγο τα κομμάτια ώστε να μην υπάρχει ο φόβος να φανεί ολόκληρος ο δίσκος ότι έχει τα κομμάτια όλα ίδια, δηλαδή να κάνουν λίγο πιο «ζεστές» τις συνθέσεις τους.
6/10
Ήλια Τσάρα
