Οι Dirge δημιουργήθηκαν το 1994 στη Γαλλία, κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στο χώρο του post-metal αν και αρχικά είχαν πιο industrial ήχο αλλά σύντομα μεταπήδησαν σε πιο ατμοσφαιρικά μέρη του heavy metal συνδυάζοντας στοιχεία από sludge, doom και ambient δημιουργώντας τον δικός τους μοναδικό και αναγνωρίσιμο ήχο. Μετά από 4 μακρά χρόνια σε φαινομενικά ήσυχη απομόνωση, οι Dirge, επιστρέφουν με το “Lost Empyrean” το 7ο ολοκληρωμένο album τους το οποίο κυκλοφόρησε μέσω της Debemur Morti Productions. Η δημιουργία του δίσκου διήρκεσε 2μιση χρόνια μαζί με το mixing/mastering που έγινε από τον Raphael Bovey (Wilhelmina, Schammasch, Zatokrev). Θεματικά το άλμπουμ ασχολείται με τον χαρακτήρα της ίδιας της ύπαρξης, της σχέσης ανάμεσα στην αιωνιότητα και τα όρια της γήινης ζωής παρουσιάζοντας μας τις μεταξύ τους συγκρούσεις μέσα από τις σκοτεινές, μελαγχολικές παγίδες της ύπαρξης.
Τα “Wingless Multitudes”, “Algid Troy” είναι κομμάτια εμπλουτισμένα από βαριά doom riffs με μια σκοτεινή μακάβρια μελωδία να πλανάται στην ατμόσφαιρα καθώς προσεγγίζουν το funeral metal ενώ τα φρικιαστικά φωνητικά δίνουν έμφαση στη νοσηρή ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί. Στο “Hosea” τα λασπώδη, doom riffs καταλήγουν σε μια ήρεμη post-metal ατμόσφαιρα με τα καθαρά φωνητικά να είναι απίστευτα. Το ομότιτλο κομμάτι “Lost Empyrean” ξεκινάει μέσα από ένα κρεσέντο μελωδίας πριν πάρουν τη σκυτάλη τα βαριά riffs καθώς τα φωνητικά εναλλάσσονται από φρικιαστικά σε καθαρά. Ακολουθεί το “A Sea Of Light”, ένα υπέροχο δεκάλεπτο κομμάτι με τρομερή μελωδία ειδικά προς το τέλος. Τα “The Burden Of Almost” και ειδικά το “Sarracenia” που κλείνει και το δίσκο, είναι βαριά doom metal κομμάτια με τα riffs από τις κιθάρες να μεταφέρουν αυτή την ασφυκτική δυστυχία που σε ρίχνει στο σκοτάδι της κατάθλιψης και της μελαγχολίας.
Οι Dirge δημιούργησαν το τέλειο soundtrack για τον χειμώνα, το “Lost Empyrean” είναι ένα πολύ καλό post-sludge metal album πλούσιο σε μελωδία, βαριά riffs και ατμοσφαιρικά ηχητικά τοπία που σίγουρα θα σας αρέσουν. Ένα album που συγκρίθηκε από πολλούς με τους πρώιμους Baroness, Pelican, Isis, Neurosis και την τρέχουσα μορφή των Killing Joke.
8/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
