Ο Dizzy Reed κυκλοφορεί το πρώτο του σόλο άλμπουμ μετά από 30 και πλέον χρόνια στη μουσική βιομηχανία. Ως γνωστόν, o Dizzy αποτελεί, μετά τον Axl Rose, το μακροβιότερο μέλος των Guns N Roses, και έχει παίξει πιάνο και keyboards στα πιο εμβληματικά άλμπουμ της μπάντας από το Los Angeles. Το “Rock ‘n Roll Ain’t Easy” αποτελεί έναν rock/hard rock δίσκο στον οποίο προφανώς κυριαρχούν τα πλήκτρα, αλλά με τη σωστή αναλογία, χωρίς να πνίγουν τις συνθέσεις που περιλαμβάνει. Το άλμπουμ περιέχει 12 κομμάτια και ένα επιπλέον bonus κομμάτι, ενώ στα credits συμπεριλαμβάνονται σημαντικοί μουσικοί όπως οι Mike Dupke και Mike Duda των WASP, ο συνοδοιπόρος του στους Guns, Richard Fortus, καθώς και ο frontman των The Almighty & Black Star Riders, Ricky Warwick, που συμμετέχει και στο συνθετικό κομμάτι του άλμπουμ. Στη καρέκλα του παραγωγού συναντάμε και τον Del James που τον συνδέει μια μακροχρόνια φιλία και παράλληλη πορεία με τους Guns N Roses.
Η πρώτη αίσθηση που παίρνεις από το “Rock ‘n Roll Ain’t Easy” είναι πως ακούγεται πολύ οικείο και θυμίζει πάρα πολύ τον τρόπο σύνθεσης αλλά και εκτέλεσης των Guns N Roses. Σίγουρα αυτό που ακούς είναι hard rock με όλη την ουσιαστική αλλά και στερεοτυπική σημασία του όρου. Τα περισσότερα κομμάτια διακρίνονται για την απλότητά τους στο συνθετικό τομέα, αλλά ταυτόχρονα και για την αμεσότητά τους και την ενέργεια που περνάνε στον ακροατή. Αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ είναι το old-school guitar work του άλμπουμ που σου δηλώνουν και το hard rock στίγμα του. Αυτό που μου έκανε εντύπωση συνεχίζοντας την ακρόαση του “Rock ‘n Roll Ain’t Easy”, είναι το πώς είναι δυνατόν να εμπλέκονται τόσο διαφορετικοί συντελεστές σε μια παραγωγή και να παρ ‘όλα αυτά να ακούγεται τόσο συγκεκριμένη και τόσο “rock”. Ενδεχομένως τελικά, να παίζει ρόλο και η γενιά των μουσικών ή ο παραγωγός του άλμπουμ, αλλά και το γεγονός ότι κανείς από τους παραπάνω δεν προσπάθησε να ακουστεί επιτηδευμένα “φρέσκος” και “μοντέρνος”. Ο καθένας από το πόστο του έκανε αυτό ξέρει να κάνει καλά, και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά πολύ καλό και ειλικρινές.
Στα αρνητικά αυτού του άλμπουμ εντοπίζεται η άλλη όψη των θετικών που περιέγραψα παραπάνω. Ενώ η παραγωγή και ο ήχος του άλμπουμ είναι ανεπιτήδευτος και αυθόρμητος, εντούτοις αυτή η χαλαρότητα που διακρίνει όλο το άλμπουμ σου δίνει την εντύπωση πως μερικά πράγματα αφέθηκαν στη τύχη τους, και πως και το ηχογράφημα που ακούς είναι live και όχι κάποιο στούντιο άλμπουμ. Πρόσφατα μάλιστα κάπου διάβασα πως ο Dizzy δήλωσε πως δεν ήθελε να ξοδέψει πολλά χρήματα για τη μίξη κλπ του άλμπουμ, κάτι που δυστυχώς φαίνεται στο “Rock ‘n Roll Ain’t Easy”. Και θέλω εδώ να τονίσω, ότι δεν είναι τόσο θέμα χρημάτων αλλά το πώς αντιμετωπίζεις την δισκογραφική δουλειά που ετοιμάζεις, και μου φαίνεται πως ο Dizzy την άφησε λίγο στη τύχη της. Μαζί και με τα εκτελεστικά μικρολαθάκια που ακούγονται, ένα άλλο μειονέκτημα που πρέπει να αναφέρω είναι η ανομοιογένεια του άλμπουμ, η οποία αντικατοπτρίζεται σε κομμάτια όπως το εναρκτήριο “This don’t look like Vegas”, και το εκ διαμέτρου αντίθετο popy “Cheers 2 R Oblivion” με τη funky εισαγωγή και την a-la Bon Jovi αισθητική του.
Θα έλεγα συνοψίζοντας πως το “Rock ‘n Roll Ain’t Easy” αποτελεί ένα άλμπουμ με διάφορα στιγμιότυπα από τη καλλιτεχνική ζωή του Dizzy Reed, τα οποία διακρίνονται αφενός για την αμεσότητά τους, και απ την άλλη δεν είναι όλα ταιριαστά όπως θα ήταν σε ένα στυλιζαρισμένο λεύκωμα, αλλά αποτυπώνουν ενδεχόμενος την ίδια τη διάθεση του Dizzy την ώρα που έπαιρνε το κάθε κομματάκι της ζωής του και το τοποθετούσε μέσα σε αυτό άλμπουμ. Το “Rock ‘n Roll Ain’t Easy” είναι ένας αξιόλογος δίσκος και ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της αμερικανικής Hard rock μουσικής, που είναι εδώ για να θυμίσει στους παλαιότερους και να μάθει στους νεότερους ακροατές.
7.5/10
Γιώργος Αβραμίδης
[email protected]
