Οι Drift into Black είναι το πνευματικό παιδί του Αμερικανού μουσικού Craig Rossi και μας έρχονται από το New Jersey, όπου σχηματίστηκαν το 2017. Ο Rossi χειρίζεται την κιθάρα, τα φωνητικά και τα πλήκτρα, ενώ για τα τύμπανα και το μπάσο έχει επιστρατεύσει τους Klemen Markelj και Paul LaPlaca αντίστοιχα.
Το πρώτο τους EP ήρθε την ίδια χρονιά, ενώ τον επόμενο χρόνο ακολούθησε και η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά. Έπειτα, όμως, δεν έκατσαν με σταυρωμένα τα χέρια και τα επόμενα τρία χρόνια κυκλοφόρησαν άλλα δύο album, ενώ φέτος επέστρεψαν με τον τέταρτο δίσκο τους, με τίτλο “Earthtorn”.
Το “Earthtorn” είναι βασισμένο σε μια concept ιστορία. Μιλάει για έναν επισκέπτη στη Γη από άλλον πλανήτη, μέσα από τα μάτια του οποίου βλέπουμε την ιστορία του αφανισμού του ανθρωπίνου γένους. Αποστολή του επισκέπτη είναι η ανάλυση της συμπεριφοράς μας και η εξάντληση των φυσικών πόρων του πλανήτη. Όμως, θα αρχίσει να αμφισβητεί την αποστολή του, όταν θα ερωτευτεί μια γήινη, η οποία, όμως, θα αρρωστήσει από καρκίνο και θα αρχίσει σιγά σιγά να μαραζώνει.
Το γεγονός πως οι Drift into Black ανήκουν πρωτίστως στο χώρο του μελωδικού doom metal, είναι ό,τι πρέπει για την αφήγηση μιας τέτοιας ιστορίας, η οποία περιέχει στοιχεία πεσιμισμού, καταστροφής, ρομαντισμού, αγάπης και απώλειας, τα οποία είναι πλαισιωμένα από ένα πιο κοσμικό περιβάλλον.
Πέρα, όμως, από το doom metal, οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν και στοιχεία από άλλα είδη, για την καλύτερη αφήγηση της ιστορίας. Πρώτα απ’ όλα, έχουμε πολλά μινιμαλιστικά ambient περάσματα, όπου οι μελωδίες από πλήκτρα, βιολί και πιάνο δημιουργούν μια όμορφη ατμόσφαιρα που μαγεύει και ταξιδεύει τον ακροατή. Τα παραπάνω όργανα χρησιμοποιούνται, βέβαια, και όταν η μουσική βαδίζει σε πιο doom μονοπάτια, φέρνοντας στο νου συγκροτήματα όπως οι My Dying Bride, δημιουργώντας κι εκεί όμορφα μελωδικά ηχοτοπία.
Έπειτα, στα σημεία που η ιστορία είναι πιο έντονη, ανεβαίνει η ένταση και στη μουσική, με πιο βαριά riffs και με λίγο πιο δυνατό παίξιμο στα τύμπανα, περνώντας σε πιο doom / death μονοπάτια, κάτι που γίνεται εμφανές και από τα φωνητικά, που λαμβάνουν μια πιο βαθιά και δυνατή death χροιά. Και φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν και κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία που παραδοσιακά χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν μια διαστημική και κοσμική αίσθηση.
Όσον αφορά τα φωνητικά, που ανέφερα πριν λίγο, κατά κύριο λόγο είναι καθαρά και μελωδικά, εκτός, φυσικά, από τις στιγμές που χρειάζεται να γίνουν πιο βαθιά. Και παρόλο που δεν είμαι μεγάλος οπαδός των καθαρών και μελωδικών φωνητικών, πρέπει να πω ότι εδώ ταιριάζουν απόλυτα με τη μουσική, αλλά και με την ιστορία που πρέπει να εξιστορήσουν, ανεβάζοντας αρκετές φορές και αυτά την ένταση, δίνοντας ένα πιο δραματικό τόνο στα σημεία που είναι πιο συναισθηματικά φορτισμένα.
Τέλος, ακούγοντας κανείς το δίσκο θα παρατηρήσει πως υπάρχουν στιγμές, κυρίως στα ορχηστρικά και πιο ατμοσφαιρικά περάσματα, που η μουσική λαμβάνει μια πιο progressive διάθεση, με ένα πιο τεχνικό παίξιμο, κλείνοντας έτσι ελαφρά το μάτι προς μεγάλα prog συγκροτήματα, όπως οι Pink Floyd και οι Yes.
Στον τέταρτο δίσκο τους οι Drift into Black δημιούργησαν μια πολύ όμορφη ιστορία που εξιστορήθηκε όπως ακριβώς έπρεπε μέσα από τη μουσική τους, η οποία κατάφερε να περάσει στον ακροατή όλα τα συναισθήματα αγάπης, μελαγχολίας, απώλειας, θανάτου και παρακμής που η ιστορία διαπραγματεύεται. Όσοι ακούσουν το “Earthtorn” θα πρέπει να είναι έτοιμοι να αναχωρήσουν για ένα όμορφο μουσικό ταξίδι που θα τους σαγηνεύσει και θα τους κάνει να νιώσουν στον πυρήνα τους όλα τα προαναφερθέντα συναισθήματα.
7,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
