Το ντεμπούτο των Νεπαλέζων Dying Out Flame αποτελεί μία ακόμα ένδειξη για το πόσο δυναμικά έχει μπει στην metal κοινότητα η κεντρική Ασία, η οποία όχι μόνο αναπαράγει τις Δυτικές metal δομές αλλά έχει φτάσει στο σημείο να εισάγει πλέον και τα δικά της στοιχεία δημιουργώντας δικό της χαρακτήρα και ταυτότητα. Δεν θα περιμέναμε βέβαια τίποτα λιγότερο από περιοχές των οποίων η μουσική παράδοση μετράει χιλιετίες και η μικρής έκτασης τριβή της με τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό την έχει αφήσει σχετικά ανέγγιχτη. Το technical death metal που έχουν σαν βάση δεν θα παρουσίαζε τίποτα ιδιαίτερο σε σχέση με τις άλλες δουλειές του χώρου αν δεν είχε τόσο έντονη την παρουσία παραδοσιακών μελωδιών και οργάνων, κάποια γυναικεία σημεία τραγουδισμένα στην τοπική διάλεκτο και φυσικά την θεματολογία των στίχων που απέχει από τα τυπικά gore/abstract τοπία και μας βάζει μέσα στην Ινδική μυθολογία και στις Βέδες, τα αρχαία επικά ποιήματα που υμνούν τους Θεούς εκείνων των τόπων. Αν και προσωπικά βρίσκω το τεχνικό death υπερβολικά πολύπλοκο για τα γούστα μου, με τους Dying Out Flame βρήκα τον μάστορά μου. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβρισκα τόσο συναρπαστικό έναν δίσκο αυτού του είδους αλλά να που έγινε κι αυτό. Και πως να μην γίνει όταν περιλαμβάνει κομματάρες σαν το “Eternal Mother Of Great Time” που έρπεται σαν γιγαντιαίο φίδι έτοιμο να σε καταπιεί, ή το “ Maisasura Maridini” με την μυσταγωγική εισαγωγή και το ανελέητο χωρίς αύριο σφυροκόπημα. Αν είχαν επιλέξει και ένα καλύτερο εξώφυλλο από το manga-ειδές που έχουν, τότε το πακέτο θα ήταν ακόμα πιο ολοκληρωμένο. Λεπτομέρεια βέβαια σε σχέση με την εξαιρετική ποιότητα του δίσκου. Συνιστώ ανεπιφύλακτα το “Shiva Rudrastakam” σε όλους τους φίλους του extreme metal αν και πιστεύω πως θα το εκτιμήσουν και αρκετοί ακροατές πιο «ήπιων» metal ακουσμάτων.
8 /10
Νίκος Κεφαλίδης
