Μάλλον στην προηγούμενη ζωή μου έχω κάνει κάποια γενοκτονία ή κάποιο άλλο παρεμφερές έγκλημα και τα πληρώνω όλα τώρα. Δεν εξηγείται αλλιώς το μαρτύριο που πέρασα με αυτό εδώ το πράγμα που ανέλαβα να παρουσιάσω. Το οποίο για να είμαι ειλικρινής, από το όνομα και μόνο υποψιαζόμουν ότι ήταν μούφα αλλά ρε παιδιά κάπου νισάφι. Μέχρι και να πλύνω πιάτα δοκίμασα κατά τη διάρκεια της ακρόασης αλλά και πάλι, τίποτα δεν κατάφερε να με βγάλει από αυτό το κινέζικο βασανιστήριο που πέρασα.
Ας όψεται όμως το καθήκον. Στο ντεμπούτο τους είναι αυτοί εδώ καθώς διαβάζω και παίζουν με την υπομονή μας hard rock. Ευτυχώς πάντως που είναι στις αρχές και έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους να σχεδιάσουν την επόμενη κίνησή τους που δεν είναι άλλη από το να διαλύσουν τη μπάντα μιας και αυτός ο τραγέλαφος που βγάλανε δε νομίζω πως τους αφήνει και πολλά περιθώρια επιλογής. Μιλάμε για hard rock του χείριστου επιπέδου με δομές και αισθητική δομημένες λες και τις έφτιαξε ο πενηντάρης θείος «επειδή αρέσει στους νέους το rock».
Με άλλα λόγια, χιλιοπαιγμένα riffs και πράγματα που έχουμε ξαναματαδεί έρχονται για μια ακόμα φορά για να μας κάνουν να βαρεθούμε ακόμα περισσότερο. Προσωπικά, δε με θεωρώ και τον πιο «ακουσμένο» ακροατή που υπάρχει. Έχω όμως ακούσει πέντε πράγματα παραπάνω που δε μου επιτρέπουν να γυρνάω σε τέτοιες μουσικές οι οποίες απευθύνονται σε πιτσιρικάδες κάτω των 14 που «θέλουν να κάνουν επανάσταση». Γιατί, καλώς ή κακώς, πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και αυτός ο δίσκος υπάγεται στην κατηγορία που μόλις περιέγραψα.
Γιατί αν δεν έχεις έστω και λίγο μια διάθεση για κάτι δημιουργικό, για κάτι που έστω και ελάχιστα διαφέρει από τη μάζα, πώς ακριβώς περιμένεις να σε πάρω στα σοβαρά σε μια τέτοια εποχή που διανύουμε; Το μόνο που θα πετύχεις είναι να κάνεις εμένα να σιχτιρίσω που έχασα χρόνο από μια ανεξερεύνητη περιοχή στο Assassin’s Creed με την πάρτη σου. Τα νεύρα μου. Πάω να φτιάξω παστίτσιο.
2,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
theoskats@yahoo.gr
