Γνήσιο προϊόν της πανδημίας, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, οι Steegmoord δημιουργήθηκαν το 2020 και το ομώνυμο EP αποτελεί το πρώτο παραδοτέο τους στον κόσμο της μουσικής και ενώ αυτός τελεί ακόμα υπό τον ζυγό της πανδημίας και της παντελούς απουσίας ζωντανών εμφανίσεων. Μας έρχονται από το Βέλγιο και μας παραδίδουν ένα EP έξι κομματιών και διάρκειας μισής ώρας.
Πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς, είναι η παντελής έλλειψη φωνητικών. Ναι, καλά καταλάβατε, ο δίσκος είναι μόνο ορχηστρικός. Η μουσική των Steegmoord αντλεί επιρροές από διάφορα παρακλάδια του σκληρού ήχου. Κυριώς όμως ξεχωρίζουν τα στοιχεία κλασικού heavy metal, αμερικάνικου power και thrash metal.
Το δυνατό σημείο του δίσκου είναι η δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες. Υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα riffs, είτε μελωδικά που έχουν τις ρίζες τους στον κλασικό heavy ήχο, είτε πιο αιχμηρά που κλείνουν το μάτι στο αμερικάνικο power/thrash. Μου έφεραν αρκετές φορές στο μυαλό τους, Annihilator. Υπάρχουν επίσης διάσπαρτες όμορφες μελωδίες απο εδώ και απο εκεί, για πολλές από τις οποίες χρησιμοποιούνται τα πλήκτρα.
Ενδιαφέρον επίσης έχουν και τα τύμπανα στο δίσκο με την πολύπλευρη προσέγγισή τους. Άλλες φορές κοπανάνε σε κλασσικούς 4/4 thrash ρυθμούς, ενώ άλλες χρησιμοποιούν συνεχείς εναλλαγές ρυθμών δίνοντας μια πιο progressive αίσθηση, η οποία θυμίζει κάτι από Opeth ή Dream Theater.
Νομίζω όμως ότι στην τελική, αυτή η ποικιλία στο στυλ των κομματιών είναι και το μεγάλο μειονέκτημα του δίσκου και του γυρνάει μπουμερανγκ. Ενώ υπάρχουν πολλές ωραίες ιδέες, ο δίσκος δεν έχει ταυτότητα. Όσο και αν τον άκουσα δεν μου εντυπώθηκε καμία από αυτές στο μυαλό. Γενικά δεν είναι ένας κακός δίσκος αλλά από αυτούς που περνάνε και δεν ακουμπάνε. Η μπάντα πρέπει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να δουλέψει περισσότερο πάνω στην ταυτότητά της, ώστε να μην μοιάζει η μουσική της ως μία παράθεση ωραίων μεν, ασύνδετων δε ιδεών.
5,5/10
Ηλίας Ζαχαράκης
Ilias-89@hotmail.com
