Ιδρυμένοι το 2009 και βαπτισμένοι από τον τελευταίο γνωστό οίκο ανοχής του Bregen, οι Νορβηγοί Vestindien ξεκίνησαν σαν ένα hardcore punk σχήμα κυκλοφορώντας το EP “We Are The Lords Of Hellfire” το 2011. Ένα χρόνο μετά ωστόσο αποφάσισαν να χωρίσουν δρόμους. Μερικά χρόνια αργότερα ανασυγκροτήθηκαν με ανανεωμένο (κατά πολύ) ήχο και πλέον το σχήμα αποτελούν οι Torjus Slettsnok στα φωνητικά, Simon Skøien στις κιθάρες, Karl Johan Johannessen στα τύμπανα και Pål Eirik Veseth στο μπάσο. Θα μιλήσουμε για το ντεμπούτο full-length τους με τίτλο “Null”.
Το πρώτο κομμάτι του δίσκου, το ορχηστρικό “Mot Dag”, έχει μια μεγάλη κλίση στη μελωδία από ακουστικές κιθάρες, ανατριχιαστικούς και ατμοσφαιρικούς ήχους και τα τύμπανα γεμίζουν τη σύνθεση από τη μέση μέχρι το τέλος. Καλές εντυπώσεις μέχρι εδώ όλα καλά όλα ωραία, και κάπου εδώ ξετρυπώνει ένα αλλά. Με την εισαγωγή του “Beerenberg”, τα πράγματα αρχίζουν και σκουραίνουν. Η λεγόμενη κορόνα (σε φωνητικά δεδομένα) σε συνδυασμό με την λίγα bpm ταχύτερη σύνθεση που θυμίζει Black Sabbath δεν ήταν σίγουρα αυτό που περίμενα να ακούσω.
Στο “Meldrøye” αρχίζει και στρώνει η κατάσταση, θυμίζοντας λίγο Behemoth το κύριο riff και τα φωνητικά καλυτερεύουν σε μεγάλο βαθμό. Αργό, καλό black metal. Στο ομότιτλο “Null” η εισαγωγή με συνεπήρε αφήνοντάς μου πολύ θετική εντύπωση. Ατμοσφαιρικές κιθάρες με λίγες νότες να φέρνουν προς ανατολή μεριά, το synthesizer αργότερα να δίνει ένα ιδιαίτερο ανατριχιαστικό αίσθημα και φωνητικά στυλ απαγγελίας. Πέραν της λίγο περίεργης θα έλεγα εισαγωγής, σε πολλά σημεία το “Ormegard” θύμισε Agalloch και σε αντίστοιχες θετικές εντυπώσεις επίσης το “Ned”.
Πολύ δυνατά τραγούδια με εξαίρεση για μένα το “Beerenberg”. Ξανά μεγάλη επιρροή από Behemoth στις μελωδίες της εισαγωγής του τελευταίο κομματιού “Øst For Sol”. Γενικά υπήρξαν σκαμπανεβάσματα στις εντυπώσεις στην αρχή αλλά χαίρομαι που στην τελική μπορώ να πω ότι αυτός ο δίσκος θα βρει μία θέση στο εκτεταμένο μουσικό αρχείο μου.
7/10
Γιάννης Σεβίλογλου
[email protected]
