Πρόκειται για την πρώτη κυκλοφορία των Καναδών Edge of Attack, ενός σχετικά νέου σχήματος που ήδη απολαμβάνει σχετικά μεγάλης αναγνώρισης, και όχι μόνο στα όρια της χώρας τους, παίζοντας στην ίδια σκηνή με ονόματα όπως οι Kiss και οι Godsmack. Το είδος που οι ίδιοι δηλώνουν ότι παίζουν είναι power- thrash metal, αν και το thrash προσωπικά δεν το εντόπισα. Θα είμαι αρκετά επιφυλακτική στην εν λόγω κριτική, λόγω του ότι, σε γενικές γραμμές, η κυκλοφορία αυτή άρεσε στο metal κοινό, ενώ εγώ έχω την ακριβώς αντίθετη άποψη. Κατ’ αρχάς την παραγωγή τη βρίσκω απαράδεκτη: είναι υπερβολικά άδεια και οι πολυάριθμες ατέλειες της μπάντας διαγράφονται σε ενοχλητικό βαθμό. Συνθετικά έχουμε κομμάτια αφόρητα κοινότυπα, με τα riffs να μην έχουν τίποτα το ιδιαίτερο ή το αξιομνημόνευτο, και να ακολουθούν το χιλιοπαιγμένο αυτό power κλισέ, το οποίο –προσωπικά- έχω βαρεθεί ν’ ακούω. Στα φωνητικά έχουμε συνδυασμό γυναικείων και αντρικών, και, κατ’ εμέ, αποτυγχάνουν και οι δύο στο ‘high pitch’ εφέ που προσπαθούν να δώσουν. Σε κάποια σημεία εντοπίζονται κάποια πιο ‘σκληρά’ φωνητικά, τα οποία με μια καλύτερη παραγωγή θα ακούγονταν κι αυτά σχετικά καλά, ωστόσο οι τραγουδιστές δεν πιστεύω ότι διακρίνονται για το ταλέντο τους. Οι μελωδικές γραμμές των φωνητικών και τα τύμπανα δεν ξεφεύγουν έστω και στο ελάχιστο από τους κοινούς τόπους του είδους (με τα τελευταία, βέβαια, να βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο), και τα πλήκτρα έχουν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, υποστηρικτικό ρόλο. Όσο για τα solos της κιθάρας, δε θα μπορούσαν να γίνουν πιο mid tempo και ανούσια στις περισσότερες περιπτώσεις. Δεν μπορώ να πω πως είναι το χειρότερο που έχω ακούσει, αλλά θεωρώ πως είναι υπερεκτιμημένοι, έχοντας υπόψιν την έλλειψη πρωτοτυπίας τους, και την παραγωγή που δεν τους βοήθησε καθόλου. Και επειδή, όπως ξαναείπα, εκφράζω καθαρά προσωπική μου άποψη και γενικά έχουν μεγάλη απήχηση στο metal κοινό, θα μπορούσατε να τους δώσετε μια ευκαιρία αν σας αρέσει το power. Ίσως να σας κάνουν το ‘κλικ’.
4.5/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
