Να κι ένας δίσκος αυτό τον μήνα που ξεφεύγει κατά πολύ από όλα όσα έχουμε και βασικά έχω συνηθίσει να μου έρχονται τον τελευταίο καιρό. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία τραγουδίστρια – δημιουργό από τη Σουηδία και φυσικά με το ντεμπούτο της. Αν και έχει γράψει πάρα πολλά τραγούδια και ήδη μετράει πάρα μα πάρα πολλές συνεργασίες αποφάσισε να μαζέψει έντεκα από τα τραγούδια της τελευταίας δεκαετίας και να τα βάλει σε δικό της δίσκο. Και μάλλον καλά έπραξε. Για να εξηγούμε, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με έναν καθαρά rock δίσκο και φυσικά δεν έχουμε να κάνουμε σε καμία περίπτωση με metal ή έστω κάποιο από τα παρακλάδια του. Η Emika Klasdotter είναι μια σύγχρονη τραγουδοποιός θα μπορούσα να πω αν μου επιτρέπεται ο όρος, η οποία μπλέκει πολλά και διαφορετικά ήδη μουσικής και προσφέρει στον ακροατή έναν δίσκο γεμάτο μελωδίες και γενικά έναν δίσκο ο οποίος μπορεί κάλλιστα να ακουστεί οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Από folk μέχρι και post punk στοιχεία και φυσικά από μελωδικά σημεία με πλήκτρα μέχρι κιθαριστικά σημεία τα οποία ανεβάζουν το τέμπο συνθέτουν έναν δίσκο ο οποίος σίγουρα δεν απευθύνεται σε ένα κλασικό rock κοινό αλλά ίσως σε ένα πιο ευρύ μουσικόφιλο κοινό. Θα μπορούσα να πω μία ξεχωριστή ιστορία για κάθε ένα από τα κομμάτια της ξεχωριστά αλλά νομίζω πως θα χανόταν η μαγεία της ακρόασης. Το μόνο που ίσως με ξένισε στον συγκεκριμένο δίσκο είναι κάποιες φορές οι διάρκειες των κομματιών, κάποια από τα οποία κατά την ταπεινή μου άποψη θα μπορούσαν να ήταν μεγαλύτερα. Πάντως στα σίγουρα αποτέλεσε ίσως ένα από τα καλύτερα ακούσματα που είχα ποτέ μου και σίγουρα θεωρώ πως ήταν από τα πιο όμορφα 36 λεπτά που έχω χαραμίσει ακούγοντας έναν δίσκο. Πιστεύω πως είχε καιρό να βγει ένας δίσκος που να είναι τόσο διαφορετικός και να απευθύνεται σε έναν τόσο μεγάλο ευρύ φάσμα ανθρώπων και ακόμα πιστεύω πως θα κάνει αρκετό καιρό να βγει ένας τέτοιος δίσκος και πάλι. Σίγουρα το ντεμπούτο της Emika είναι το καλύτερο ξεκίνημα στο ταξίδι που λέγεται δισκογραφία και είμαι πεπεισμένος πως υπάρχει χώρος για μια τόσο καλή φωνή και τόσο καλή συνθέτη εκεί έξω. Το προτείνω ΜΟΝΟ σε όσους έχουν τη θέληση να ακούσουν κάτι το οποίο δεν είναι Rock, Metal ή ακόμα και Mainstream αλλά σίγουρα κάτι που μπορεί να βγάλει συναισθήματα και εικόνες στην επιφάνεια. Μόνο για ανοιχτόμυαλους ακροατές δηλαδή και φυσικά μείνετε μακριά όσοι δεν έχετε συνηθίσει να ακούτε κάτι εκτός προαναφερθέντων ειδών. Προσωπική μου συμβουλή βέβαια είναι ότι στην τέχνη δεν πρέπει να βάζουμε ταμπέλες και σίγουρα θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε διαφορετικά πράγματα. Όσοι ρισκάρετε με μουσικά είδη σπεύσατε ανεπιφύλαχτα λοιπόν. Εγώ θα περιμένω και το επόμενο άλμπουμ της με ανυπομονησία και ελπίζω στο επόμενο να υπάρχουν λίγο πιο ώριμες και ίσως μεγαλύτερες συνθέσεις αλλά να μην ξεφεύγει από το συγκεκριμένο ύφος.
7/10
Γιώργος Ραχιώτης
