Οι Empress είναι ένα συγκρότημα που παίζει post-doom/sludge metal από τον Καναδά. Δημιουργήθηκε το 2016 από τους Peter Sacco και Chris Doyle ενώ στην συνέχεια στρατολόγησαν τον μπασίστα Brenden Gunn. Αφού κυκλοφόρησαν ένα EP και ένα split, η μπάντα άρχισε να δουλεύει το πλήρες ντεμπούτο τους με τίτλο “Premonition”. Δυστυχώς τον Οκτώβριο του 2019 το συγκρότημα χτυπήθηκε από τραγωδία, με το θάνατο του μπασίστα τους Brenden Gunn. Αποφασισμένα τα άλλα δύο μέλη της μπάντας να συνεχίσουν, τελείωσαν το album αποτίνοντας έτσι φόρο τιμής στον χαμένο αδερφό τους.
Το εναρκτήριο τραγούδι “A Pale Wanderer” προσφέρει οκτώ λεπτά doom αυλακώσεων που διακλαδίζονται σε διαφορετικά στοιχεία από sludge, post-metal, psychedelic και stoner. Η ένταση έχει πολλές μεταπτώσεις μέχρι που σβήνει σιγά σιγά και εξαφανίζεται. Το “Sepulcher” ξεκινάει δυναμικά με περισσότερη ένταση και με ένα πιασάρικο riff να οδηγεί από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα φωνητικά είναι θυμωμένα δίνοντας στο τραγούδι μια έκφραση μίσους.
Ακολουθεί το “Passage” ένα τραγούδι πέντε λεπτών, που ανοίγει με ένα αρκετά τραγανό riff. Όσοι το ακούσετε θα προσέξετε ότι οι Black Sabbath είναι μια από τις κύριες επιρροές τους. Η μελωδία φεύγει και επανέρχεται καθώς μάχεται με το σκοτάδι του κύριου riff. Στο “Trost” ακούμε και πάλι αγριεμένα τα φωνητικά. Κοντά στα μισά του κομματιού επιβραδύνεται με λίγες νότες κιθάρας και ελαφρά drums και ενώ κάνει ένα ψυχεδελικό πέρασμα επανέρχεται στον αρχικό του ρυθμό όπου και κλείνει. Το “Hiraeth” ακολουθεί την ίδια δομή με όλα τα υπόλοιπα τραγούδια, σκοτεινό και ήσυχο με μια ακουστική κιθάρα να κτίζει αργά τον ρυθμό του.
Το “Premonition” είναι μια instrumental σύνθεση με αρκετά στοιχεία από post-metal. Ανοίγει με απαλούς τόνους κιθάρας, κορυφώνεται και ξαναπέφτει κάνοντας κύκλους στο ρυθμό. Μια σύνθεση γεμάτη μελαγχολία και νοσηρή ατμόσφαιρα. Το “Lion’s Blood” κλείνει το μουσικό μας ταξίδι. Με διάρκεια που αγγίζει τα δέκα λεπτά ανοίγει με μυστηριώδεις τόνους καθώς το κύριο riff ξεκινάει και εμφανίζονται τα αγριεμένα φωνητικά. Με αρκετά doom περάσματα και επαναλαμβανόμενα μουσικά μοτίβα μας οδηγούν μέσα από παγωμένες εικόνες προς το τέλος.
Ο δίσκος έχει μια αρκετά μεγάλη ηχητική ποικιλία ξεκινώντας από το doom και αγγίζοντας μέχρι και την ψυχεδέλεια δυσκολεύοντας τον οποιοδήποτε να κατηγοριοποιήσει το album. Κατά κύριο λόγο ακολουθούν ένα σκοτεινό μονοπάτι και μια ίδια μουσική δομή σε όλα τα κομμάτια. Το συγκρότημα είναι μουσικά ευθυγραμμισμένο με τους ήχους των Elder, Mastodon, Torche και Baroness, αν και εξακολουθούν να στέκονται στις δικές τους μουσικές προσπάθειες. Ένας δίσκος που πιστεύω θα αρέσει σε πολλούς.
6/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
