Να τη και η κόπια των Rammstein, από τη μουσική και τη φωνή μέχρι τη γλώσσα. Χωρίς να έχω ακούσει πολλά από την μπάντα που μόλις ανέφερα, οι Unzucht (πάλι καλά που τις γράφουμε τις κριτικές γιατί αν τις λέγαμε, άντε να το πεις τ’ όνομα) φαίνεται να έχουν πολύ έντονο το ηλεκτρονικό στοιχείο, θυμίζοντας μας μια πιο heavy μορφή των Depeche Mode. Τα “τύπου break” του κομματιού γενικά δώσανε πολύ πόνο και η μουσική τους είναι ακριβώς που θα γουστάρεις να ακούσεις σε gothάδικο. Το “Triebwerk” ήταν το πρώτο κομμάτι που μου έκανε εντύπωση. Από κει που η φωνή έχωνε “Γερμανικούγκεν” πεταγόταν ένας από πίσω (φέρτε στο μυαλό σας το πιο emo κομμάτι που έχετε ακούσει) και τραγούδαγε φλώρικο refrain-άκι. Είχε την πλάκα του. Ο δίσκος έχει δεκατρία κομμάτια, όλα πάνω κάτω της ίδιας διάρκειας. Τα τραγούδια κρατάνε όσο πρέπει να κρατήσουν ώστε να μην χάσεις σαν ακροατής το ενδιαφέρον. Η παραμόρφωση των κιθάρων είναι βαριά και γεμάτη (όπως και των Rammstein άλλωστε) και riff όπως του “Zwischen den Welten” σε κάνουν να χτυπάς, ακόμα και παρά τη θέλησή σου, το κεφάλι σου. Γενικά σαν σύνολο ο δίσκος δεν με κέρδισε, παρόλο που η επεξεργασία του ήταν πολύ καλή και οι περισσότερες συνθέσεις δυνατές. Κάπου στα μέσα της ακρόασης με κούρασε, τα κομμάτια άρχισαν να φαίνονται ατελείωτα και το ενδιαφέρον μου την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια απ’ το παράθυρο. Απ’ την άλλη πλευρά όμως κάποια κομμάτια μεμονωμένα τα σπάνε και με το παραπάνω, αξίζουν την προσοχή σας! Προσωπικά αν τα άκουγα κάπου τυχαία θα ρωτούσα οπωσδήποτε καλλιτέχνη και λοιπά. Όμως επειδή είμαστε εδώ για να πούμε τα του δίσκου, το Rosenkreuzer δεν είναι μια δουλειά που θα αγόραζα. Θα το πρότεινα οπωσδήποτε σε φίλους και μη, αλλά να το βάλω να τ’ ακούσω απ’ την αρχή μέχρι το τέλος… δύσκολο.
6.5/10
Ντένια Παλαιολόγου
