Οι Oceans είναι ένα όνομα που όλο και κάπου πετυχαίνω τον τελευταίο καιρό. Βλέπω έχει αρχίσει να γίνεται χαμούλης, διαβάζω για modern death αλλά με την groove-ιά του nu και με στοιχεία από 90s. Σίγουρα ένας ενδιαφέρον συνδυασμός και μια πολύ ενδιαφέρουσα αρχή για τον Φλεβάρη. Αλλά βρε παιδιά μου EP είναι, μη βάζετε intro και το κάνετε τρία κομμάτια. Τι κριτική να σας γράψω με τρία κομμάτια πασάδες μου; Τέλος πάντων, περνάμε το “Love(Intro)” και ξεκινάει το “The Awakening”.
Ο καλύτερος χαρακτηρισμός για το κομμάτι νομίζω είναι η μελωδικότητα και το ambience των Korn, με ένα Linkin Park-οειδές refrain και κάποια Slipknot ξεσπάσματα. Πολύ ενδιαφέρουσα σύνθεση και μια ακόμα καλύτερη εκτέλεση. Πάρα πολύ ωραίο εναρκτήριο κομμάτι. Ακολουθεί το “Sulfur”, του οποίου η αρχή αν δεν είναι εμπνευσμένη από το “People=Shit” κόψτε μου το χέρι. Γενικά το κομμάτι είναι σαν να βγήκε μέσα από το “Iowa”. Αν έβγαινε πριν 20 χρόνια θα είχα μείνει παγωτό. Αλλά βγήκε εν έτει 2022.
Εκτιμώ πάρα πολύ τις μπάντες που δείχνουν τις επιρροές τους, αλλά εδώ δεν βλέπουμε επιρροές. Το κομμάτι είναι Slipknot τελεία και παύλα. Δεν μπορώ να βρω κάτι πρωτότυπο σε αυτό, είναι πραγματικά μια κόπια. Δεν είναι κακή αντιγραφή, αλλά εξακολουθεί να μην έχει κανένα στοιχείο της μπάντας. Τέλος, έρχεται το “Skin”. Σοβαρά τώρα; «Θέλω να φορέσω το δέρμα σου»; Μήπως σας θυμίζει κάτι; Όπως π.χ. τουλάχιστον τρία κομμάτια των Slipknot (“The Virus Of Life”, “Prosthetics”, “Scissors”); Λίγο ντροπή και σεβασμός στους μεγαλύτερους δεν βλάπτει. Το κομμάτι δεν είναι κακό, απλά είναι κάτι που έγινε πριν από 20 χρόνια και πολύ καλύτερα. Συγχύστηκα.
Έφαγα μεγάλη ήττα μπορώ να πω. Περίμενα αναβίωση του ήχου, περίμενα εκσυγχρονισμό του nu με πιο μοντέρνα στοιχεία αλλά πήρα, αφήστε καλύτερα το τι πήρα. Οι Oceans σε καμία περίπτωση δεν είναι κακοί μουσικοί. Τους λείπει έμπνευση; Μπορεί. Εκτός και αν εσκεμμένα θέλησαν να γίνουν «Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη». Ό,τι και από τα δύο και αν ισχύει, δεν έμεινα ικανοποιημένος.
5/10
Θανάσης Γκότοβος
[email protected]
