Το ότι υπάρχει μεγάλη αναβίωση του ‘70s progressive rock, δεν θα το αμφισβητήσει κανείς. Από παντού ξεπηδούν όλο και περισσότερες καινούργιες μπάντες οι οποίες αναβιώνουν το είδος αλλά και γενικά όλη τη ‘70s σκηνή. Οι Σουηδοί Kaipa είναι μια μπάντα παντελώς άγνωστη σε εμένα, η οποία μπορεί να αναβιώνει το progressive rock του ‘70, αλλά σίγουρα δεν είναι καινούργια.
Το “Children Of The Sounds” είναι η 13η κυκλοφορία των Kaipa, οι οποίοι κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους το 1975 και μέχρι το 1993 ήταν ενεργοί. To 2002, ο mastermind της μπάντας, Hans Lundin (πλήκτρα), ενεργοποίησε πάλι τους Kaipa, μένοντας πιστός στο ‘70s progressive rock το οποίο πρεσβεύει τόσα χρόνια.
Από εκεί και πέρα, πραγματικά δεν ξέρω τι θα μπορούσα να γράψω για το “Children Of The Sounds”, αφού μάλλον η κυκλοφορία δεν έχει και πάρα πολλά να δείξει. Η μουσική είναι χιλιοπαιγμένη και χιλιοακουσμένη και αν κάποιος έχει ακούσει Yes, Uriah Heep, Camel μάλλον έχει καταλάβει τι γίνεται και στο “Children Of The Sounds”. Ο δίσκος περιέχει 5 μόλις τραγούδια, από τα οποία τα περισσότερα ξεπερνούν τα 10 λεπτά. Και κάπου εκεί αναγνωρίζω τη μεγάλη αδυναμία του δίσκου.
Ενώ υπάρχουν οι δυνατές μελωδίες στα τραγούδια – όπως για παράδειγμα στο ομώνυμο κομμάτι, οι συνεχείς και επαναλαμβανόμενες αναφορές σε αυτές, καθιστούν την ακρόαση του δίσκου άκρως κουραστική. Ένα άλλο αρνητικό των συνθέσεων, είναι ότι σε μια progressive κυκλοφορία περιμένεις κλιμακώσεις και αποκλιμακώσεις, εδώ όμως τα πράγματα είναι πιο απλά και συνήθως αρκετά ήρεμα, χωρίς καμία εναλλαγή στο mood της μουσικής.
Φυσικά, τεχνικά η μπάντα είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και ειδικά τα ‘τρεξίματα’ των Hans Lundin (πλήκτρα) και Per Nilsson (κιθάρες), είναι αρκετά ψαρωτικά. Ειδικά ο τελευταίος, μου κάνει μια μίξη David Gilmore και John Petrucci στις φράσεις του και στον τρόπο παιξίματός του. Ένα θετικό στο “Children Of The Sounds” είναι η αντίθεση που σχηματίζουν τα φωνητικά των Patrick Lundstrom και Aleena Gibson, αφού και οι δύο έχουν πολύ χαρακτηριστικές και δυνατές φωνές.
Το “Children Of The Sounds” ενώ έχει αρκετά καλές ιδέες, αποτυγχάνει στην γενική εκτέλεση και παράδοση. Υπάρχουν καλά riff, καλές μελωδίες, έξυπνα hooks, αλλά όταν μια σύνθεση τραβιέται τόσο πολύ, απλά χάνει το νόημα της. Δεν έχω καμία σχέση με το παρελθόν των Σουηδών Kaipa, αλλά σίγουρα το “Children Of The Sounds” δεν θα με αναγκάσει να επισκεφτώ το παρελθόν τους. Μόνο για τους εραστές του ‘70s progressive rock.
5/10
Δημήτρης Σταύρος
dimitrisastavros@gmail.com
