Ξανά στην Πολωνία για ακόμα μια φορά και το black metal που μας προσφέρει απλόχερα. Μόνο που εδώ τα πράγματα είναι πιο παραδοσιακά σε μουσικό επίπεδο. Ας ξεκινήσουμε όμως πρώτα αναφέροντας πως οι Labyrinth Entrance είναι το one-man project του Hunger (Stillborb, Horror Of Naatu) και εδώ μας προσφέρει το δεύτερο δίσκο του. Θα είμαι ειλικρινής, δεν έχω ακούσει τον πρώτο του, οπότε δε θα μπω σε συγκρίσεις, υποψιάζομαι όμως ότι ηχητικά δε θα υπάρχουν τρανταχτές διαφορές.
Κι αυτό γιατί, όπως προανέφερα, ο δίσκος κινείται στο παραδοσιακό black metal, με πιο μοντέρνο ήχο, ο οποίος όμως διατηρεί την ωμότητά του, ενώ το ύφος είναι σκοτεινό και επιθετικό, κάτι που τονίζεται και από τη στιχουργική δουλειά, η οποία ασχολείται με το σκοτάδι και την πνευματικότητα. Ωστόσο, η εισαγωγή των μελωδικών και ακουστικών σημείων που μπολιάζονται στη μουσική, δεν ελαφραίνουν την ατμόσφαιρα, το αντίθετο μάλιστα, καθώς είναι φτιαγμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρούν και να ενισχύουν το σκοτάδι και όχι το αντίθετο.
Συνολικά, είναι ένας ενδιαφέρον δίσκος με εναλλαγές ρυθμών, έντονη σκοτεινή ατμόσφαιρα ακόμα και στα πιο ήρεμα σημεία, με την old-school νοοτροπία να κυκλοφορεί σε κάθε αυλάκι των συνθέσεων και ως αποτέλεσμα έχει να ακούγεται ευχάριστα από όσους είναι οπαδοί του ήχου. Ωστόσο, εμένα προσωπικά, αν και μου άρεσε σα δίσκος, δεν έχω κάτι να θυμάμαι πλέον από αυτόν, κάποια χαρακτηριστική στιγμή που να ξεχώρισε.
Ξέρω πως ίσως κουράζεστε αν με βλέπετε συνέχεια να το γράφω αυτό αλλά το να απολαμβάνεις μια σύνθεση είναι ζωτικής σημασίας, για εμένα τουλάχιστον. Κι έτσι, ο δίσκος αυτός πέφτει στην τεράστια πλέον κατηγορία «καλός για όσο διαρκεί αλλά θα ξεχαστεί σύντομα» ή αλλιώς «προτείνεται σε όσους ακούνε τουλάχιστον τριάντα καινούργια άλμπουμ παραδοσιακού black metal το μήνα». Επαναλαμβάνομαι, το ξέρω, αλλά δε ξέρω και άλλον τρόπο να περιγράψω αυτές τις κατηγορίες.
6/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
