Αυτή τη φορά ταξιδεύουμε στο ηλιόλουστο και κοσμοπολίτικο Los Angeles, το οποίο σαν πόλη σου φέρνει στο μυαλό το Hollywood, την ιστορία των δύο ομάδων του στο ΝΒΑ και διάφορα άλλα ωραία, γι’ αυτό και το τρίο από το οποίο απαρτίζονται οι Abhoria μας παραδίδουν το απόλυτα ταιριαστό στο ύφος της πόλης… σκανδιναβικό black metal βγαλμένο απευθείας από τη σκηνή των 90’s! Ω ναι! Τι πιο ειρωνικό από αυτό;
Ωστόσο, πέρα από αυτό, έχω δηλώσει επανειλημμένα τη γνώμη μου όταν ένας δίσκος προωθείται με βάση το “for fans of…”, πόσο μάλλον όταν το κάνει το ίδιο το συγκρότημα, όπως συμβαίνει κι εδώ. Στην περίπτωσή μας παρουσιάζουν τη μουσική τους ως “for fans of Immortal, Dark Funeral and Emperor”. Αφαιρέστε τη χρήση πλήκτρων των τελευταίων και είστε κατά κύριο λόγο μέσα. Ο δίσκος έτσι κι αλλιώς αναφέραμε ότι είναι επηρεασμένος από τη σκανδιναβική black metal σκηνή των 90’s, αλλά η προηγούμενη περιγραφή απλοποιεί πολύ την κατεύθυνση του δίσκου.
Ένας δίσκος ο οποίος είναι ιδιαίτερα επιθετικός, χωρίς όμως να έχει απαραίτητα τέρμα τα γκάζια παντού, με δύστροπη και εχθρική ατμόσφαιρα, με καταιγισμό από riffs, με παραγωγή που ακροβατεί μεταξύ μοντέρνου και πρωτόγονου και με συνθετικές διδαχές επηρεασμένες έντονα από τους ήρωές τους, χωρίς όμως να φτάνουν τα μεγαλεία τους (εδώ που τα λέμε, είναι απειροελάχιστο το ποσοστό των μιμητών που μπόρεσαν να φτάσουν τέτοιο επίπεδο και δε μιλάμε αποκλειστικά για το black metal).
Για ακόμα μια φορά λοιπόν, έχουμε ένα δίσκο ο οποίος είναι φτιαγμένος για να διασκεδάσει τους φανατικούς οπαδούς του είδους, χωρίς όμως να αποτελεί κάτι το εξαιρετικό και το ιδιαίτερο, αλλά χωρίς και να είναι μετριότητα. Απλά, άτομα όπως εγώ που έχουν κουραστεί από την αέναη ανακύκλωση και έχουν μπουχτίσει θα επιστρέψουν κατευθείαν στις κλασικές και αθάνατες κυκλοφορίες του ήχου.
6/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]