Φρέσκοι φρέσκοι οι Evaporates Sores, στην κυριολεξία, μιας και δημιουργήθηκαν φέτος στις Η.Π.Α.. Όπως λοιπόν εύκολα γίνεται αντιληπτό, αυτός ο δίσκος πρόκειται για τον πρώτο τους.
Το ντεμπούτο των Aμερικανών (οι οποίοι βρήκαν πολύ αστείο να μην αναφέρουν τα ονόματα των μελών τους, μπράβο εύγε για την κίνηση είστε πολύ true, τσουτσούριασα) αν και έχει μερικές ωραίες ιδέες, στο σύνολό του δεν με εντυπωσίασε. Ή για να το θέσω σωστότερα, με μπέρδεψε. Αυτό που παίζει η μπάντα θα μπορούσε να περιγραφεί σαν δυσαρμονικό death/doom/sludge.
Σαν ιδέα ακούγεται ωραίο, μιας και δεν έχω ακούσει πολλές μπάντες να καταπιάνονται με κάτι τέτοιο. Στην πράξη όμως, κάπου χάνεται η μπάλα. Ο δίσκος κυλάει αρκετά αργά, σχεδόν βασανιστικά αργά και δεν ακούμε ένα ξέσπασμα κατά τη διάρκεια του, γεγονός που καθιστά την ακρόαση αρκετά βαρετή γρήγορα.
Ναι μεν υπάρχει ένα ενδιαφέρον στο riffing που σε σημεία φέρνει μέχρι και σε Ulcerate, ειδικά στο κομμάτι των δυσαρμονιών, το οποίο είναι έτσι κι αλλιώς σήμα-κατατεθέν των προαναφερθέντων. Η ομοιότητα όμως είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, σε σημείο που δεν ξέρω αν ο τίτλος του δίσκου λειτουργεί σαν κάποιος φόρος τιμής στους Ulcerate (επί της ευκαιρίας, αν υπάρχει κάποιος εκεί έξω που δεν έχει ακούσει ακόμα το “Stare Into Death And Be Still” ας κάνει μια χάρη στον εαυτό του και θα γίνει καλύτερος άνθρωπος).
Αυτό όμως δεν αρκεί όταν οι δομές και η ροή των τραγουδιών είναι συνεχώς το ίδιο πράγμα. Και τις πιο πρωτοποριακές ιδέες να έχει κάποιος, αν δεν έχει κατορθώσει να τις ενώσει σωστά και να δώσει ποικιλία στις συνθέσεις του, τίποτα δεν πρόκειται να γίνει.
Αυτό που χρειάζεται είναι μια αλλαγή στον τρόπο που γράφονται τα κομμάτια. Να είναι μεν στην ίδια σελίδα, αλλά να έχει το καθένα ένα διαφορετικό συναίσθημα να δώσει. Είναι νωρίς ακόμα, μπορούν να το διορθώσουν μιας και βρίσκονται στο ντεμπούτο τους αλλά αναμφίβολα χρειάζονται αρκετή δουλειά για να δώσουν κάτι αξιόλογο.
5,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
