Τρομερό Blackened Thrash ο δεύτερος δίσκος των Βέλγων, στο ύφος κυρίως πρώιμων Destruction οι οποίοι εδώ ακούγονται πολύ πιο Thrash παρά Black σε σχέση με αυτό που θα λέγαμε ότι ‘επιτάσσει’ το είδος. Πιο συγκεκριμένα ακούγονται σαν μείγμα των “Sentence of Death”, “Infernal Overkill” και κυρίως “Eternal Devastation”, με Whiplash, Nocturnal και Deathhammer όμως με φωνητικά σαν αμερικανοποιημένους Destruction. Βασικά το Power Thrashing Death και το Curse the Gods είναι τραγούδια που μάλλον τα έχει για εικόνισμα η μπάντα γιατί όσο ακούω το δίσκο, όλο αυτά τα δύο στριφογυρίζουν στο μυαλό μου μέσα. Πιο συγκεκριμένα στα του δίσκου… Πρώτα από όλα ότι ακούσατε στο ντεμπούτο φανταστείτε το δέκα φορές πιο προσεγμένο και πιο στοχευμένο και καίριο. Μόνο την πιο Black ατμόσφαιρα του προκατόχου του δεν έχει τούτο εδώ αλλά ίσως και να είναι για καλό γιατί ο ήχος της μπάντας είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ πλέον. Δεν είναι ούτε Aura Noir, ούτε Desaster, ούτε Destroyer 666… είναι πλέον Evil Shepherd! Συνθετικά πολύ καλά τα κομμάτια με μόνιμο χώσιμο αλλά και αρκετές όμορφες πιο υψηλού επιπέδου αρμονικά συνδεδεμένες συνθέσεις με τρομερά όμορφη riff-ολογία. Και παρόλο που είναι 40λεπτος δίσκος κατεβαίνει σα 15λεπτο EP! Άσε που κυριολεκτικά όσο προχωράει το κάθε κομμάτι είναι καλύτερο από το άλλο. Αρχίζει η τρικυμία ήδη από το εναρκτήριο και “Dawn of the Antichrist” στα καπάκια! Με το “Christ Denier” ανεβαίνει η μπάντα το σκαλοπάτι και ακολουθεί το πρώτο πραγματικά μεγάλο κομμάτι του δίσκου το “Back From the Grave” με σκαλωτικές κιθάρες, ΠΟΡΩΣΗ! Γίνεται καλύτερα Ω ΝΑΙ!! Τριπλέτα ίδιου επιπέδου τα επόμενα τρία… και για τελείωμα τα καλύτερα του δίσκου με το personal favorite “Undead Revenge” το πιο Black κομμάτι εδώ μέσα μαζί με το αδερφάκι του “Darkness Through Death” που τελειώνει το δίσκο και εμάς μαζί. Άμα το περσινό Desaster ήταν top Black – Thrash δίσκος τότε πιθανό το Evil Shepherd να ήταν top περσινό Thrash – Black. Ασυζητητί must απόκτημα!
9/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
