Οι Excalion πρωτοέκαναν την εμφάνιση τους στις σελίδες του περιοδικού μας προ δεκατριών ετών, όταν εκείνοι κυκλοφορούσαν μέσω της Limb Music τον τρίτο δίσκο τους, ονόματι “High Time”, ο οποίος κατά την κυκλοφορία του είχε αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές. Φέτος, έχοντας περάσει τέσσερα χρόνια από την κυκλοφορία του “Emotions”, επιστρέφουν με τον έκτο τους δίσκο ο οποίος φέρει τον τίτλο “One Upon A Time”.
Για όσους από τους αναγνώστες μας δεν τους γνωρίζουν ή επρόκειτο να έρθουν σε επαφή με την μουσική τους για πρώτη φορά, όπως και ο γράφων, οι Φινλανδοί κινούνται στα μονοπάτια του μελωδικού power metal, φέρνοντας στο μυαλό σχήματα τύπου Stratovarius, Cain’s Offering, Sonata Arctica και Thunderstone. Νομίζω πως σας έχω καλύψει πλήρως με την τοποθέτηση μου. Αν είστε οπαδός, ως επί των πλείστων, αναμένεται να σας αρέσει υπερβολικά αλλά μπορεί και όχι, όπως συνέβη στην δική μου περίπτωση.
Αν και λάτρης – πιστός υπηρέτης του εν λόγω μουσικού ιδιώματος, τα βρήκα λίγο «σκούρα» με τους Excalion. Ο λόγος είναι πως στα πενήντα επτά λεπτά διάρκειας του δίσκου και τα έντεκα κομμάτια που τον αποτελούν, δεν στάθηκα ούτε σε ένα και δεν σκέφτηκα «Ωπ, για ξαναβάλτο αυτό!». Το εναντίον. Αυτή την στιγμή το μόνο που εντόπισα ως ενδιαφέρον, είναι κάποια σκόρπια riffs εδώ και εκεί. Αν έλεγες να τα μαζέψεις, ίσως και να φτιάχναμε έναν δίσκο με τα κομμάτια στο ήμισυ του συνόλου. Δίνοντας στον δίσκο αρκετές ακροάσεις, δυστυχώς κατέληξα στο σημείο ότι δεν με έπεισε καθόλου και σίγουρα δεν θα επέστρεφα μελλοντικά στο μέλλον ώστε να του δώσω εκ νέου χρόνο ακρόασης. Δυστυχώς αυτού του είδους το power metal που έλαμψε στα τέλη των ‘90s μέχρι και τα μέσα των ‘00s, για εμένα έχει τελειώσει.
Προτείνω ωστόσο φίλε αναγνώστη και φίλη αναγνώστρια να δώσεις και εσύ ο ίδιος – η ίδια, μια ευκαιρία στην μπάντα. Αν δεν έπεισε εμένα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να ενστερνιστείς την άποψη μου. Όμως εγώ δεν μπορώ να βάλω κάτι παραπάνω από…
5/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
