“Εδώ είμαστε. Γίναμε!” ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μόλις είδα σε ποιά δισκογραφική ανήκουν οι Φινλανδοί power metallers Excalion. Έτσι, οι προσδοκίες μου για ένα καλό, αν όχι τέλειο, album ανέβηκαν αρκετά και χαίρομαι που δεν απογοητεύτηκα!
Δέκα προσεγμένα τραγούδια. Οι δύο μπαλάντες “Ι Left My Heart Home” και “Callsigns” έρχονται και σε ηρεμούν μετά το head banging που ρίχνεις στα πρώτα κομμάτια του δίσκου. Το “Trust”, το πρώτο της λίστας, στην αρχή δεν το συμπάθησα είναι η αλήθεια. Τα πλήκτρα του μου θύμισαν ‘70s. Στην πορεία όμως τα βρήκαμε και οριακά δεν είναι το αγαπημένο μου. Στο ίδιο μοτίβο περίπου κινούνται και τα επόμενα τρία κομμάτια, “Sunshine Path”, “Lost Control” & Solitude”. Φτάνουμε στο “Nightmariner” που εδώ τα φωνητικά αλλάζουν λίγο ύφος. Γίνονται πιο aggressive και αυτό, προσωπικά, με κάνει να το βλέπω ως το διαμαντάκι της λίστας. Τα επόμενα που ακολουθούν είναι τα “The Golden Horde” και “The Mercy Racers” τα οποία φέρνουν στα προηγούμενα χωρίς αυτό να σημαίνει πως γίνονται κουραστικά. Μπορεί να διαρκούν πέντε λεπτά δεν καταλαβαίνεις όμως πότε πέρασε η ώρα. Κλείνουμε με το bonus track “Deep Water”. Εδώ τα πράγματα διαφέρουν στην ταχύτητα, γίνεται λίγο πιο γρήγορο από όλα τα προηγούμενα και είναι ό,τι πρέπει για τελείωμα.
Πάμε στα δυσάρεστα τώρα που θα αφαιρέσουν αρκετούς βαθμούς. Το εξώφυλλο. Γιατί; Έναν λόγο δώστε μου που διαλέξατε αυτό το πράγμα για να ντύσετε την δουλειά σας. Αν το έβλεπα στο ράφι ενός δισκοπωλείου θα έτρωγε άκυρο, δεν θα έδινα βάση ούτε στην εταιρία ούτε στην μπάντα. Δυστυχώς, όταν πρόκειται για albums, πάντα κοιτάω τα εξώφυλλα και αν δεν μου κάτσει καλά στο μάτι θα παραμείνει στο ράφι.
Το “Emotions”, λοιπόν, είναι ένας πολύ καλός δίσκος, με εξαιρετική παραγωγή, καλούς στίχους αλλά άθλιο κατ’ εμέ artwork. Ευτυχώς που πρώτα άκουσα το album και μετά είδα το περιτύλιγμα διαφορετικά δεν νομίζω να έγραφα κάτι καλό.
6/10
Χριστίνα Γιαννούλη
[email protected]
