Από τη Ρεν της Γαλλίας μας έρχεται αυτή η ολόφρεσκη μπάντα, η οποία σχηματίστηκε μόλις το 2013. Το ύφος τους χαρακτηρίζεται από την εταιρεία σαν blackened doom. Η δική μου αίσθηση από την άλλη είναι πως χωρίς αυτός ο χαρακτηρισμός να πέφτει έξω, δεν γίνεται να αναγνωρίσω ότι πέφτει και μέσα. Καταρχήν αυτό που εδώ χαρακτηρίζεται σαν blackened, έμενα μου δίνει περισσότερο την αίσθηση του σκισμένου math/noise core με τα κομμάτια σε καμία περίπτωση βέβαια να μην έχουν τις αντίστοιχες πολύπλοκες δομές που απαιτούν αυτά τα είδη. Από την άλλη το doom στοιχείο φλερτάρει πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε, τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα, με τους Black Sabbath και τα παρεμφερούς φιλοσοφίας παιξίματα. Με όλα αυτά ήθελα να σας δώσω να καταλάβετε ότι το όλο ύφος δεν παραπέμπει σε καμία περίπτωση σε αυτό που μέχρι σήμερα ονομάζουμε σαν blackened doom. Στο παικτικό τομέα δεν βλέπω κάποια χτυπητή αδυναμία για να πω την αλήθεια. Στο συνθετικό από την άλλη με το μπαρδόν (μιας και είναι Γάλλοι) μου φαίνεται πως θέλουν πολλή δουλειά, εκτός αν σκοπός τους είναι η δημιουργία μιας αφιλόξενης ατμόσφαιρας με “τραγούδια” από τα οποία δεν σου μένει τίποτα στο τέλος. Δεν ξέρω τί να πω. Ίσως να έχω γεράσει και κάποια πράγματα να μου φαίνονται αταίριαστα, πάντως όταν στο ίδιο ύφος συναντά κανείς εξαιρετικά δείγματα δουλειάς όπως για παράδειγμα το τρομερό ντεμπούτο άλμπουμ των δικών Agnes Vein, τότε αυτοί εδώ πρέπει να πάρουν κάτι μακρύ και να την κάνουν μέχρι τουλάχιστον να βελτιωθούν, μιας και τώρα ξεκίνησαν.
3/10
Τάσος Δεληγιάννης
