Χαιρετώ το δυναμικό σας τρίο! Είμαι ο Γιώργος από το Greekrebels.gr. Πως είστε;
The Watcher: Είμαστε όλοι καλά, υποθέτω. Το 2015 ξεκίνησε με πολύ κρύο και σκληρή δουλειά, αλλά μας ζεσταίνει η φλόγα του metal και της δημιουργίας.
Ποια είναι η πηγή έμπνευσης του “Carrion Skies” και τι επιδράσεις πιστεύετε πως έχει στους οπαδούς σας μέχρι στιγμής;
The Watcher: Έμπνευση; Θυμός, θυμός και αυτοσυνειδητοποίηση. Σε ένα πιο πεζό επίπεδο, το “Carrion Skies” ήταν η κλιμάκωση μιας επιθυμίας να φέρoυμε το metal πίσω στον ήχο μας. Mόλις ολοκληρώσαμε το “Dustwalker” και αφού περιοδεύσαμε εκτεταμένα μ’ αυτό το άλμπουμ, κοιτάξαμε γύρω μας και συνειδητοποιήσαμε πως πολλά από τα οποία είχαν την ταμπέλα του “post black metal” άρχισαν να γίνονται απόμακρα από την ουσία του είδους. Πολλοί προσπαθούσαν να φανούν υπερβολικά έξυπνοι και μου φάνηκε πως πολλά συγκροτήματα παγιδεύονταν σε μια στυλιστική επαναδημιουργία η οποία θυσίαζε την ουσία υπέρ της αντίληψης του να είναι κάτι, κάπως πιο «επαναστατικό».
Είναι εύκολο να παγιδευτείς μέσα σ’ αυτό φυσικά. Βέβαια, στους Fen ξοδέψαμε κάμποσο χρόνο δουλεύοντας πάνω σε νεότερο υλικό το οποίο είχε περισσότερα κοινά με Guitarware μπάντες από τις αρχές της δεκαετίας του 80, παρά με black metal και έπρεπε να κάνουμε ένα βήμα προς τα πίσω, να επαναξιολογήσουμε αυτό που κάναμε και να υποβάλουμε τους εαυτούς μας σε εξονυχιστική εξέταση ειλικρίνειας. Τελικά φαίνεται πως μόλις μια metal μπάντα συνειδητοποιήσει πως μπορεί να παίξει μια αόριστη προσέγγιση ενός άλλου είδους metal με κάποιο βαθμό ικανότητας τείνει να παρασυρθεί. Κάτι σαν, “Ε αυτό είναι μια αποδεκτή εκδοχή ενός τραγουδιού των Sad Lovers και Giants, ας γίνουμε new wave μπάντα τώρα!”. Και λαμβάνοντας υπ’ όψη τα γενικά ακούσματα του μέσου black metal οπαδού καθιστά όποιο αληθινό έλεγχο ποιότητας τέτοιας μετάλλαξης μια αμφιλεγόμενη περίπτωση. Αυτές οι στυλιστικές στροφές γίνονται δεκτές ως μια αίσθηση θαυμασμού σε αντίθεση με όποια γνήσια εξονυχιστική εξέταση.
Συνειδητοποιήσαμε πως κινδυνεύαμε να μετριάσουμε την ουσία που αντιπροσωπεύουν οι Fen και έτσι κηρύξαμε πόλεμο με αυτά που ήδη γράψαμε. Κάποιες ιδέες τις ξαποστείλαμε στο κάλαθο των αχρήστων, άλλες τροποποιήθηκαν, ξαναδουλεύτηκαν για να ταιριάξουν με το νέο όραμα μας για τον δίσκο. Κάτι πιο σκληρό, πιο σκοτεινό, πιο εστιασμένο, πιο έντονο. Αυτό τροφοδοτήθηκε επίσης στις λυρικές ιδέες για το άλμπουμ που αντιμετωπίζουν πιο εξωστρεφή και οργισμένα θέματα. Ουσιαστικά ένα κιγκλίδωμα κατά των ατελείωτων κύκλων αυτό-επιβαλλόμενου πόνου, συμφοράς και καταστροφής τα οποία μαστίζουν το ανθρώπινο είδος από την μέρα που βγήκε έρποντας από τον ωκεανό.
Όσον αφορά τους ακροατές μας, νιώθω πως ο δίσκος έχει λίγο διχασμένες απόψεις. Είναι κάποιοι που λυπούνται για την απομάκρυνση από το πιο σύνηθες, το πιο χαρακτηριστικό “post” ήχο, των τελευταίων δύο δίσκων. Άλλοι αποδέχονται την πιο σκληρή πλευρά και έχουν διαπιστώσει πως είναι δυνατό να ντυθεί ένα ατμοσφαιρικό post-black metal άλμπουμ με ambience ατμόσφαιρα και όχι απλώς με τυμπανοκρουσίες.
Η εικονογράφηση του εξωφύλλου είναι ιδιαίτερα όμορφη. Ποιος είναι ο δημιουργός και τι συμβολίζει;
The Watcher: H εικονογράφηση είναι έργο του Grungyn (μπάσο, φωνητικά). Πιστεύω πως διέπρεψε άλλη μια φορά και η εικόνα αποδίδει τέλεια την ατμόσφαιρα αυτής της κυκλοφορίας, όπως έχει κάνει η δουλειά του σε όλες τις προηγούμενες κυκλοφορίες. Πολλά από την εικονογράφηση και τα λυρικά θέματα στο Carrion Skies προέρχονται από τα στοιχεία της φύσης, ήλιο, ουρανό, φωτιά, άνεμο, γη και πέτρα. Η εικονογράφηση του άλμπουμ βγάζει όλες αυτές τις αντιλήψεις μαζί κάτω από την επιθετική συμβολική εικόνα των ορθωμένων λίθων. Μια απεικόνιση των αιώνιων απερισκεψιών του ανθρώπου που εκλιπαρεί ατελείωτα τον εαυτό του μπροστά σε αφηρημένες αντιλήψεις «άλλων» ενόσω ταυτοχρόνως ακολουθεί πράξεις βίας και υποδούλωσης κατά του εαυτού του. Η δουλειά του Grungyn αντικατοπτρίζει αυτά τα πιο σκοτεινά θέματα και φέρνει ένα γήινο στοιχείο πίσω στην εικονογράφηση μας. Ίσως περισσότερο στο ίδιο μήκος κύματος με την φθινοπωρινή απεικόνιση του ντεμπούτου μας, το ‘The Malediction Fields’.
Έχετε δηλώσει πως παίρνετε έμπνευση από τα άγονα και ανεμοδαρμένα τοπία της χώρας σας. Είναι η ατμόσφαιρα πραγματικά τόσο μελαγχολική στην Αγγλία;
The Watcher: Είναι για μένα. Μόλις γύρισα από ένα σαββατοκύριακο στους βαλτότοπους (fens), και πέρασα πολλές ώρες απομονωμένος περιπλανώμενος, απορροφώντας τα πνεύματα από τα σκοτεινά και μαύρα εδάφη. Ενεργεί σχεδόν ως καθρέπτης στις εσωτερικές σκέψεις και αισθήσεις, ωστόσο υπάρχει κάτι περιέργως εμψυχωτικό, ακόμη και εμπνευστικό, περπατώντας σ’ αυτά τα ζοφερά, βαλτώδη τοπία. Υπάρχει μια συμβίωση μεταξύ ψυχής και τοπίου, κάτι σχεδόν σπλαχνικό στο να κινείσαι μέσα από αυτά τα εδάφη και να είσαι πρόθυμος να σε διαπεράσει. Τα βαλτοτόπια για μένα συμβολίζουν μια περίοδο απομόνωσης, ενηλικίωσης, ταξίδι αυτογνωσίας, στοχασμού και κατάθλιψης, ωστόσο έρχεται σε επικοινωνία με ακριβώς αυτές τις αισθήσεις που μου δίνουν έμπνευση. Αυτά που με οδηγούν να δοκιμάσω και να το ενσαρκώσω αυτό μουσικά.
Τι άνθρωποι είναι οι Fen και πως επηρεάζει αυτό την μουσική σας;
The Watcher: Είναι δύσκολο να μιλήσω εκ μέρους των άλλων. Θα ήθελα να πω πως είμαστε σχετικά άνετοι τύποι, αρκετά ήσυχοι, γενικά ωστόσο πιο βροντόφωνοι μετά από μερικές μπύρες ή μερικά ποτήρια ουίσκι! Όλοι έχουμε παρόμοιες θεωρίες για την ζωή, υποθέτω, το να διασκεδάζουμε με την τεράστια ηλιθιότητα της ανθρωπότητας που υπάρχει γύρω μας. Είναι για γέλια ή για κλάματα τις περισσότερες φορές.
Είμαστε οι πιο αυστηροί κριτές του εαυτού μας και πιστεύω πως αυτό έχει μια πολύ θετική επίδραση στην μουσική μας. Είμαστε αναμφίβολα τελειομανείς, αλλά όχι τόσο πολύ σε σχέση με το παίξιμο μας, του στυλ, ε, δεν έπαιξες εκείνη την νότα, αλλά περισσότερο από πλευράς δημιουργικότητας και αίσθησης. Πάρα πολλές μπάντες έχουν μανία με την τεχνική πλευρά της μουσικής (παραγωγή, τεχνική παιξίματος κλπ.) και χάνουν την ουσία από την οποία αποτελείται αυτό το είδος τέχνης. Συγκεκριμένα, βγάζοντας κάτι με νόημα και αίσθηση, ατμόσφαιρα και ειλικρίνεια.
Όταν γράφουμε και συνθέτουμε, αυτό είναι ο απόλυτος βασικός οδηγός για τα πάντα που δημιουργούνται. Η εξέταση αυτής της θεμελιώδους ουσίας της μουσικής είναι πολύ βασική. Φυσικά η ικανότητα να ερμηνεύει κανείς την μουσική του επαρκώς είναι σημαντικό αλλά αυτό είναι και προφανές. Αν παίζεις σε μπάντα όπου θα πρέπει να κάνεις πρόβες δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα απλά για να μπορείς να παίζεις τα δικά σας τραγούδια χωρίς να τα θαλασσώνεις, ενδεχομένως χρειάζεσαι κάπως να το αναθεωρήσεις.
Περίγραψε μου εν ολίγοις το τοπίο από το οποίο η μπάντα πήρε το όνομα της. Πώς νιώθει κανείς να μεγαλώνει εκεί μέσα.
The Watcher: Θλιβερό, κενό, ήσυχο, ευρύχωρο, παράξενο, ξένο, απόμακρο. Το να μεγαλώνεις εκεί είναι σαν να μένεις σε απομόνωση. Ειδικά ως παιδί/έφηβος, χωρίς πρόσβαση σε συγκοινωνίες, μπορεί να αρχίσει να μοιάζει με κάτι σαν έρημος, αντηχώντας την αίσθηση της εσωτερικής ανησυχίας που μπορεί να συνοδεύσει αυτήν την περίοδο της ζωής κάποιου.
Τι είδους διαφορές πιστεύεις πως το “Carrion Skies” έχει σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές σας;
The Watcher: Το “Carrion Skies” είναι ένας πιο σκληρός, λυσσαλέος δίσκος από οτιδήποτε έχει προηγηθεί αυτού. Αυτά που οδήγησαν προς αυτήν την πιο “metal” προσέγγιση σκιαγραφήθηκαν προηγουμένως σ’ αυτή την συνέντευξη, ωστόσο με αυτόν τον δίσκο πήραμε την απόφαση να ηχογραφήσουμε σε επαγγελματικό στούντιο για πρώτη φορά στην καριέρα μας. Προηγουμένως, πάντα ηχογραφούσαμε τα άλμπουμ μας μόνοι μας αλλά αυτή τη φορά, θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, να σπρώξουμε τους εαυτούς μας παραπέρα και να βγούμε από την ασφάλεια της «γυάλας» μας. Εν τέλει η επανάληψη μπορεί να επιφέρει στασιμότητα η οποία μπορεί να καταλήξει να είναι η δημιουργική προαναγγελία θανάτου για μια μπάντα.
Όχι μόνο αυτό, δεν θέλαμε να πέσουμε στην παγίδα του «επαναπαύομαι στις δάφνες μου» για να το πω και έτσι. Κάθε φορά που τελειώνουμε ένα άλμπουμ, αρχίζει η έρευνα, ας πούμε, πετύχαμε τους στόχους μας; Ποιες πλευρές αυτού του δίσκου καταφέραμε με επιτυχία; Πού θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε πράγματα; Τι θα κάναμε διαφορετικά την επόμενη φορά; Πολλές μπάντες παλεύουν πολύ με την αντικειμενική αυτό-αξιολόγηση, και αυτό είναι αναπόφευκτο καθώς η τέχνη μας είναι τόσο αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την αυτοαντίληψη. Όμως είναι κάτι που εγώ προσωπικά αισθάνομαι πως είναι πολύ σημαντικό. Την μέρα που χαλαρώνεις και αποφασίζεις πως «ναι, αυτό το άλμπουμ, ήταν άψογο», είναι η μέρα που λες άντε και να το παρατήσεις.
Έτσι με το Carrion Skies, θέλαμε να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας περισσότερο και δουλεύοντας με έναν παραγωγό σε ένα επαγγελματικό στούντιο ήταν ένας τρόπος που θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό. Ήταν μια ορθή απόφαση. Ο Greg στο Priory Studios ήταν εξαιρετικός στην συνεργασία μας. Μας ενθάρρυνε χωρίς να είναι μαλακός μαζί μας και μας πίεζε όταν χρειαζόταν αλλά ποτέ δεν το έφθανε σε bullying. Ήταν ένας διαφορετικός τρόπος συνεργασίας σίγουρα με μεγάλης διάρκειας, δύσκολες και έντονες μέρες καθώς δεν είχαμε και πάρα πολύ χρόνο, αλλά μας ανάγκασε να μείνουμε προσηλωμένοι. Δεν υπήρχε απολύτως καθόλου τεμπελιά κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων του άλμπουμ που πιστεύω πως αυτό συνεισφέρει στην σκληρότερη ατμόσφαιρα του δίσκου.
Επίσης στιχουργικά έχουμε απομακρυνθεί από τις πολύ αιθέριες, συνεσταλμένες ιδέες των δύο προηγούμενων άλμπουμ. Το Carrion Skies μιλάει για εξωτερικές ευαισθησίες, τις ανελέητες αποτυχίες του ανθρώπινου είδους. Αυτός ο θυμός, μια πραγματικά σκληρή προσέγγιση που πιστεύω πως είναι επίσης αισθητή στην ένταση κάποιων τμημάτων του άλμπουμ.
Ποιος είναι ο βασικός συνθέτης στα τραγούδια σας;
The Watcher: Όλοι μας συνεισφέρουμε κατά ένα βαθμό. Υποθέτω πως εγώ γράφω στην απομόνωση αρκετό από το υλικό και ο Grungyn βεβαίως γράφει υλικό επίσης, αλλά στην πραγματικότητα γενικώς τα τραγούδια τείνουν μόνο να πάρουν μορφή μόλις και οι τρεις μας ασχοληθούμε. Είτε όταν αρχίζουμε από κάποια riffs ή μισο-ολοκληρωμένες ιδέες ή κοιτάζουμε ένα ολοκληρωμένο κομμάτι που παρουσιάζεται στις πρόβες λίγο πολύ ως ολοκληρωμένο κομμάτι. Το τραγούδι θα πρέπει να ζωντανέψει από όλη την μπάντα. Συχνά, πράγματα θα αλλαχθούν ή θα διορθωθούν, ειδικά όσον αφορά τα τύμπανα. Εγώ θα έχω συχνά ιδέες για το πώς θα πρέπει να ακούγονται τα ντραμς πάνω σε κάποια riffs ή σημεία. Ωστόσο ο Derwydd είναι ένας πολύ δημιουργικός ντράμερ και οι ερμηνείες του στα κομμάτια μπορούν να ανεβάσουν εντελώς ένα τραγούδι, είτε αυτό ή να αλλάξουν την ατμόσφαιρα/αίσθηση ενός κομματιού, αρκετά συχνά προς το καλύτερο.
Το δικό μου προσωπικά αγαπημένο κομμάτι από το άλμπουμ είναι το “Gathering the Stones”, το βρίσκω εξαιρετικά πολυποίκιλο σε σχέση με την μουσική και τα φωνητικά, μπορείς να μας πεις την ιστορία πίσω του και το νόημα του;
The Watcher: Απ’ όλα τα τραγούδια στο άλμπουμ, το “Gathering the Stones” είναι ένα κομμάτι, που μουσικά τουλάχιστον δομήθηκε στις πρόβες. Τα πρώτα 3 ή 4 λεπτά της εισαγωγής τα συνέθεσα στο σπίτι, εμπνευσμένος από κάποια νέα εφέ πετάλια, δούλευα πάνω σε κάτι ατμοσφαιρικά, αφηρημένα riff εκείνο τον καιρό. Αυτό το τμήμα το εισαγωγικό χρησιμοποιήθηκε τότε ως αφετηρία για ένα ταξίδι και το υπόλοιπο του κομματιού ήταν το αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμών και των τριών μας καθώς το δουλεύαμε στις πρόβες.
Ήταν σχεδόν σαν να είχαμε γράψει το κομμάτι ταυτόχρονα, ήταν μια πραγματική ένωση ιδεών. Το τελευταίο καθαρό σημείο ήταν κάτι που πραγματικά αποφασίσαμε να κάνουμε μόνο την τελευταία στιγμή πριν μπούμε στο στούντιο ηχογραφήσεων. Αναρωτιόμουν τότε αν το παρακάναμε κάπως ακούγοντας το κομμάτι συνολικά. Πιστεύω πως φέρνει μια πραγματική αίσθηση ολοκλήρωσης του άλμπουμ.
Όσον αφορά τα λυρικά θέματα, σχετίζεται με αναμνήσεις και ονομασίες. Διάβαζα το βιβλίο σειράς του Steven Erikson το ‘Malazan Book of the Fallen’ εκείνο τον καιρό και πολλές ιδέες που εξετάζει σχετίζονται με το πως οι κοινωνίες διατηρούν τις μυθολογίες τους και πως η ειδωλολατρία εκτείνεται μέσα στις χιλιετίες. Τι είναι αυτό που προκαλεί κάποια πράγματα να μην ξεχνιούνται και άλλα να σβήνουν και να γίνονται σκόνη, να ξεχνιούνται και να χάνονται για πάντα; Εμένα μου φάνηκε σαν ένα δυνατό θέμα βαθιά ριζωμένο στην φύση της ανθρωπότητας και πως οι πολιτισμοί μας εργάζονται για να φέρουν τάξη σε αυτά που αντιλαμβανόμαστε.
Βεβαίως η ιδέα της ονομασίας είναι κάτι που ήρθε εδώ στο προσκήνιο. Να ονομάσεις κάτι είναι να του δίνεις εξουσία, δύναμη, να καθιερώσεις έννοια σε μια προηγουμένως μισοσχηματισμένη ιδέα.
Ονόματα αποτυπωμένα σε γραφή (είτε αυτά χαραγμένα πάνω σε πέτρα είτε σε χαρτί) επιβιώνουν και είναι αυτή η μεταφορά, που ουσιαστικά εξετάζεται μέσα στους στίχους. Το “Gathering the Stones” είναι για να εξιστορήσει, να χαράξει στην μνήμη, να καταγράψει τον πολιτισμό, την κουλτούρα, τα άτομα και την μυθολογία στην ανθρώπινη κοινωνία.
Καθώς άκουγα το άλμπουμ, ένιωσα πως πραγματικά ταξίδευα μέσα από αυτά τα σκοτεινά τοπία που περιγράφετε. Πόσο σημαντικό είναι για σας πως κάποιος μπορεί πραγματικά να ασπαστεί την μουσική των Fen;
The Watcher: Αυτό είναι πολύ ωραίο που το ακούμε και είναι τιμή μου που έχει αυτήν την επίδραση σε κάποιον άλλον. Η μουσική των Fen τελικά στην ουσία αντιπροσωπεύει ένα πραγματικό ταξίδι για μένα, έτσι αν κάποιος ακούει την μουσική μας μπορεί να το νιώσει αυτό, τότε αυτό είναι κάτι που προσωπικά σε μένα σημαίνει πολλά. Ενώ η δημιουργία αυτού του υλικού είναι ουσιαστικά μια προσωπική έκφραση, είναι πολύ εμψυχωτικό όταν άλλοι ταυτίζονται με την μουσική και την ατμόσφαιρα και νιώθουν πως έλκονται απ’ αυτήν επίσης. Ειδικά στις ζωντανές εμφανίσεις είναι ένα σπουδαίο αίσθημα να μοιραστούμε. Υπάρχει σχεδόν μια αλληλοεκτίμηση από το κοινό και την σκηνή, πολύ λίγες εμπειρίες της ζωής μπορούν να πλησιάσουν την επίδραση που έχει αυτό.
Μην με παρεξηγείς, δεν απαιτώ ή περιμένω από τον κόσμο να αποδεχθεί την μουσική μας όπως ανέφερες εσύ, (ακόμη και κανείς να μην άκουγε, εμείς πάλι θα το κάναμε αυτό), αλλά το γεγονός που το κάνουν αυτό είναι πραγματικά τιμή για μας. Είναι ο μεγαλύτερος έπαινος που μπορεί κάποιος να μας δώσει.
Σε τι φάση είναι οι Fen ως μπάντα αυτή τη στιγμή;
The Watcher: Δύσκολο να πεις. Η επόμενη χρονιά αντιπροσωπεύει την 10η επέτειο μας, οπότε υποθέτω πως είμαστε αρκετά καταξιωμένοι βετεράνοι τώρα. Το πάθος και η έμπνευση μέσα στην μπάντα είναι πιο ζωντανή από ποτέ. Υποθέτω πως υπάρχει μια σταλιά απογοήτευσης με τον τρόπο που προχωράει η σκηνή αυτή τη στιγμή και η βιομηχανία της metal μουσικής γενικότερα. Είναι ένα τόσο μεγάλο δικτυακό, πριβέ, περιβάλλον παρακινούμενο από την μόδα και πάντα αισθανόμασταν ότι είμασταν στο περιθώριο για να είμαι ειλικρινής. Δεν παίζουμε στην ουσία «το
Παιχνίδι» που προφανώς σημαίνει πως χάνουμε πολλές ευκαιρίες αλλά προτιμώ να ακολουθήσουμε αυτό το μονοπάτι παρά να συμβιβαστούμε με την ακεραιότητα μας. Ο κόσμος φαίνεται να έχει εμμονές με το status, το κύρος, τα λεφτά, την συναναστροφή με τους «σωστούς» ανθρώπους … καταντάει αηδιαστικό μερικές φορές.
Έτσι θα δούμε. Ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον; Μπορεί να κινηθούμε προς το τέλος της καριέρας μας ή μπορεί να ξεκινήσουμε ένα ολόκληρο νέο κεφάλαιο.
Υπάρχουν σχέδια για καμιά ζωντανή εμφάνιση στην Ελλάδα στο μέλλον;
The Watcher: Δυστυχώς, τίποτε δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι στιγμής. Θα το θέλαμε πάρα πολύ να έρθουμε στην Ελλάδα. Έχουμε παίξει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης αλλά τους αρχαίους τόπους της Ελλάδας δεν τους έχουμε επισκεφτεί ακόμη! Ελπίζουμε μια μέρα να επανορθώσουμε, να ταξιδέψουμε προς τα εκεί και να μοιραστούμε την μουσική μας πάνω στην σκηνή.
Πότε να περιμένουν οι οπαδοί σας νέο υλικό από εσάς;
The Watcher: Είναι δύσκολο να το πεις αυτό. Αυτό που ξέρω είναι πως το επόμενο άλμπουμ χρειάζεται να είναι η απόλυτη έκφραση που αντιπροσωπεύουν οι Fen. Η διαδικασία της δημιουργίας έχει αρχίσει αλλά σε αυτό θα το πάμε με το πάσο μας. Τίποτε δεν θα βιαστεί ή θα γίνει άρπα κόλα. Έχω κάτι πολύ ωραίες ιδέες ως προς την κατεύθυνση που χρειάζεται να πάρουμε και θα υπάρξουν και εκπλήξεις. Θα ωθηθούμε δημιουργικά στην κυριολεξία. Δεν θα επιτρέψουμε καθόλου να αναπαυθούμε στις δάφνες μας. Θα πρέπει να είναι μια τεράστια δήλωση προθέσεων και το μεγαλύτερο ταξίδι που έχουμε ακόμη μπροστά μας.
Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, αντίο!! Μπορείς να κλείσεις την συνέντευξη όπως θες!
The Watcher: Σε ευχαριστώ για την συνέντευξη και για το ολοφάνερο πάθος σου για την μουσική μας! Ειλικρινά ελπίζουμε ότι θα έρθουμε προς την Ελλάδα στο κοντινό μέλλον, ώστε να μοιραστούμε την μουσική μας με τους Έλληνες αδερφούς μας.
Μέλη:
The Watcher – Φωνητικά, κιθάρα
Grungyn – Φωνητικά, μπάσο
Derwydd – Ντραμς
Δισκογραφία:
Ancient Sorrow (EP 2007)
Onset of Winter (Demo 2008)
The Malediction Fields (Full-length 2009)
Epoch (Full-length 2011)
Towards The Shores Of The End (Split 2011)
Dustwalker (Full-length 2013)
Carrion Skies (Full-length 2014)
Συνέντευξη: Γιώργος Μακρίδης
Μετάφραση: Χρήστος Μπαμπαλής
