Την πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, “Unconscious Sons Of The Reptile God” κυκλοφόρησαν οι Cogas. Συνομιλήσαμε με τον Davide Ambu, κιθαρίστα και ιδρυτικό μέλος της μπάντας σχετικά με την νέα τους δουλειά, το όνομα της μπάντας καθώς και τα πολλά κλισέ του black metal.
Γεια σου Davide. Συγχαρητήρια για το νέο album “Unconscious Sons Of The Reptile God”. Πως νιώθεις με το τελικό αποτέλεσμα;
Γεια σου Χρύσα, σε ευχαριστώ για αυτή την συνέντευξη. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και ικανοποιημένοι με αυτό που φτιάξαμε, το “Unconscious Sons Of The Reptile God” βγήκε όπως ακριβώς το φανταζόμασταν. Ήταν ένα ταξίδι τριών σχεδόν χρόνων γράφοντας τραγούδια, δημιουργώντας και τελειώνοντας τα όποια κομμάτια. Αλλά ήμαστε 100% ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα.
Για όσους δεν είναι ακόμα γνώριμοι με την μπάντα, θα μπορούσες να μας παρουσιάσεις τους Cogas; Πως γνωριστήκατε και ξεκινήσατε να κάνετε μουσική μαζί;
Οι Cogas είναι μια οικογένεια που δημιουργήθηκε το 2015 στην νότια πλευρά του Λονδίνου. Ο τραγουδιστής μας, ο Piero Mura ήταν αυτός που επικοινώνησε μαζί μου μέσω κοινών φίλων μας από την Σαρδηνία. Ήμασταν οι δύο μας αρκετό καιρό αλλά ήμασταν αποφασισμένοι να βρούμε ακόμα δύο μέλη προκειμένου να γίνουμε μια μπάντα που να μπορεί να παίζει ζωντανά. Ολόκληρο το πρώτο μας EP, το “At The Gates Of Pazuzu”, το συνθέσαμε οι δύο μας. Οπότε λίγο καιρό μετά, πέσαμε πάνω σε δύο πολύ ταλαντούχους μουσικούς, οι οποίοι είναι ο Francis Ball και ο Michał Popławski, στα τύμπανα και το μπάσο αντίστοιχα, που αποφάσισαν να συμμετάσχουν σε όλη αυτή την τρέλα και να μπούνε στους Cogas. Από τότε ήμαστε μια ασταμάτητη μηχανή του black metal.
Είχατε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες εμφανίσεις τον Οκτώβριο. Πως είναι το να ξανά βγαίνεις στον δρόμο;
Ναι όντως, στις 22 Οκτωβρίου παίξαμε στο New Cross Inn, ένα φοβερό μέρος με τρομερό line-up. Επιτέλους, ξεκινούν τα live και πάλι και το να ζεις με κανονικότητα. Είμαστε ενθουσιασμένοι με αυτό και 100% έτοιμοι να παρουσιάσουμε τον νέο δίσκο. Ελπίζουμε να έχουμε και άλλες ευκαιρίες να παίξουμε και να διαδώσουμε το όνομα των Cogas. Νομίζω πως το αξίζει όλη η μπάντα. Έχουμε δουλέψει πολύ αυτά τα δύο χρόνια.
Μπορείς να μας πεις περισσότερα για το εξώφυλλο του δίσκου;
Το εξώφυλλο το έκανε ο φοβερός Coito Negato. Αιχμαλώτισε ακριβώς την ατμόσφαιρα που ψάχναμε, κάτι σχετικό με τις παραδόσεις της Σαρδηνίας αλλά όχι με τον ορθόδοξο τρόπο. Το οπισθόφυλλο ειδικά εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την θεματική πίσω από την μπάντα. Ήρθαμε σε επαφή με τα έργα του μέσω ενός άλλου εξωφύλλου που είχε κάνει πριν χρόνια, για τους Ιταλούς Hate & Merda και απευθείας είπαμε “αυτός είναι ο άνθρωπος μας”. Το στυλ του είναι πραγματικά το κάτι άλλο και είναι και καταπληκτικό άτομο με τρομερή υπομονή και εξαιρετικούς τρόπους. Κάτι που δύσκολα βρίσκεις στις μέρες μας.
Υπάρχει κάποια αγαπημένη η και αστεία στιγμή από τις ηχογραφήσεις του δίσκου που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Η αλήθεια είναι πως όχι γιατί η όλη διαδικασία δυσκόλεψε λόγο της κρίσης του Covid-19. Ο δίσκος έπρεπε να είχε ηχογραφηθεί και να κυκλοφορεί από πέρυσι, αλλά για τους ευνόητους λόγους δεν μπορούσαμε να το κάνουμε. Όποτε ήμασταν στην διαδικασία του, όποτε οι περιορισμοί του lockdown βρισκόντουσαν υπό μερική άρση τρέχαμε να βρούμε χρόνο να ηχογραφήσουμε και ο χρόνος είναι κάτι πολύτιμο σε μια πόλη όπως το Λονδίνο.
Ακούγοντας το album, ένιωσα μια παλιομοδίτικη αισθητική. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι το ότι φαίνεται αυθόρμητη και χωρίς πίεση ή σκόπιμη. Είναι σωστό το να υποθέσω ότι οι Bathory είναι μία από τις αγαπημένες σας μπάντες;
Σε ευχαριστώ, το εκλαμβάνω σαν τεράστιο κομπλιμέντο. Τι να πω; Αυτός είναι ο τρόπος της Σαρδηνίας. Προσωπικά πιστεύω πως όποιος παίζει αυτό το είδος με σωστές προθέσεις και το σωστό σκεπτικό πάντα θα καταλήξει να ακούγεται σαν τους παλιούς άρχοντες. Πρέπει να αγκαλιάσεις μία πρωτόγονη δύναμη και να την δεχτείς στην καρδιά σου. Αυτός ο δίσκος έχει πολλές επιρροές, από κλασικό black metal όπως οι Bathory όπως είπες και εσύ, Immortal, Windir αλλά και από Ιταλικές μπάντες όπως οι Spite Extreme Wing αλλά και από τους πιο πρόσφατους Simulacro. Από την death metal πλευρά των πραγμάτων, θα έλεγα πως μας κινεί το σκεπτικό του Glen Benton. Για εμάς οι Deicide είναι κάτι σαν φάρος στην θάλασσα των σκουπιδιών του μοντέρνου metal.
Κάποτε κυκλοφορήσατε ένα EP, το “Fuck Your Black Metal Scene”. Ήταν αυτή μια πνευματώδης δήλωση ή ο δικός σας τρόπος να διαχωρίσετε τους εαυτούς σας από τα κλισέ που τόσο αυτό το είδος όσο και ο κόσμος του, μπάντες και οπαδοί, συνηθίζουν να εκπροσωπούν;
Το “Fuck Your Black Metal Scene” ήταν κάτι απολύτως αναγκαίο για εμάς. Είναι προβοκατόρικος τίτλος με σκοπό να κάνει τον κόσμο να αναρωτιέται τι προσπαθούμε να πούμε. Είναι για να τσαντίσει τους πάντες. Στην εποχή μας, βομβαρδιζόμαστε κάθε χρόνο με μπάντες που παίζουν black metal σαν να είναι φιλόσοφοι, όλοι τους. Με κλισέ τύπου, ο διάβολος αυτό και ο διάβολος εκείνο, λες και είναι όλοι αναμεμιγμένοι με τις σκοτεινές τέχνες γενιές τώρα. Μας κάνουν και γελάμε, πάντα λέγαμε το εξής, αν θες πραγματικά να βρεις τον διάβολο το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να περπατήσεις μόνος σου νύχτα σε μέρη όπως τα Seven Sisters, Croydon, Kilburn, Brixton, τότε θα δούμε πόσο σατανιστής πραγματικά είσαι. Αυτό το είδος υποτίθεται πως έπρεπε να είναι αναρχώδες και χαοτικό, δεν υπάρχει χώρος για σατανιστικά παπαδοπαίδια.
Το όνομα της μπάντας είναι επηρεασμένο από την Σαρδηνιακή μαγεία. Θεωρείτε τους εαυτούς σας αποκρυφιστές; Τι είναι αυτό που τραβάει εσένα προσωπικά σε αυτούς τους μύθους;
Το όνομα της μπάντας είναι ένα από τα πολλά ονόματα που έχουμε στην Σαρδηνία για τις μάγισσες, είναι ένας φόρος τιμής για την χώρα καταγωγής μας. Δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας αποκρυφιστές, αλλά λάτρεις του υπερφυσικού. Μάθαμε από μικρή ηλικία ότι το να παίζεις με συγκεκριμένες δυνάμεις είναι πολύ επικίνδυνο, οπότε περιορίσαμε τους εαυτούς μας στο να διαβάζουν καλή λογοτεχνία ώστε να καλύψουμε την δίψα μας για γνώση. Εγώ και ο Piero ήμασταν τυχεροί στο να δούμε την πτώση συγκεκριμένης “καλής” μαγείας στα νιάτα μας και προκειμένου να εξασκείς κάποια πράγματα πρέπει να έχεις αγνή καρδιά και αγνά κίνητρα, κάτι που εμείς δεν έχουμε. Αν δεν έχεις επίγνωση των πνευματικών περιορισμών σου παίζεις απλά με την φωτιά και εμείς δεν είμαστε χαζοί. Αυτό που μας ώθησε να διαλέξουμε το όνομα Cogas είναι το ότι υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα γραμμένα για αυτά. Ξέρουμε πως τα Coga έχουν μια συγκεκριμένη δίψα για μωρά και πως περισσότερο μοιάζουν με τριχωτά τέρατα παρά με κλασική μάγισσα. Το ότι αυτό το όνομα μας δίνει την ελευθερία να επαναπροσδιορίσουμε αυτό το πλάσμα με την δική μας αιματηρή φαντασία είναι επίσης ένας λόγος.
Το να έχει μια μπάντα καλό ντεμπούτο album δημιουργεί πίεση ως προς τις μελλοντικές προσδοκίες του κοινού;
Ναι, από την πλευρά του να δεις το κατά πόσο οι επιλογές που έκανες ήταν όλες σωστές. Το “Unconscious Sons Of The Reptile God” έχει πολύ θετικά σχόλια, νομίζω ειδικά για την μίξη του black και death metal, το πως ισορροπήσαμε τα κομμάτια ώστε να μην κουράζει τον ακροατή, ακόμα και για τον ήχο, οπότε ναι δημιουργεί μια κάποια πίεση αλλά είναι καλή και μας ωθεί να ωριμάσουμε σαν μουσικοί ακόμα παραπάνω.
Σαν νεοσύστατη μπάντα, ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που είχατε να αντιμετωπίσετε μέχρι τώρα και τι συμβουλή θα δίνατε, αν δίνατε, σε έναν μουσικό που ξεκινάει τώρα την πορεία του;
Πολύ ωραία ερώτηση. Ο Piero αντιμετωπίσαμε πάνω από μία πρόκληση καθότι μετακομίσαμε και δύο στο Λονδίνο το 2014 ήταν δύσκολο να βρούμε άτομα για την μπάντα, κάτι που λύσαμε με την άφιξη των Francis και Michał. Πέρα από μέλη της μπάντας ήμαστε και σαν οικογένεια πλέον. Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να τους ευχαριστούμε για την δουλειά που κάνουν για την μπάντα. Η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι να είναι επίμονοι σε αυτό που κάνουν, να βρουν τους κατάλληλους συμπαίκτες και να το διασκεδάζουν, να μην τους νοιάζει η κρίση των άλλων, απλά να φαντάζονται στο μυαλό τους τον Lemmy να τους λέει “that’s the way I like it baby, I don’t wanna live forever” και θα βρουν την σωστή διανοητική στάση.
Ποια είναι μερικά από τα πράγματα που σου αρέσει να κάνεις, πέρα από την μπάντα;
Στην προσωπική μου φούσκα, έξω από την μπάντα, πέρα από την δουλειά μου σαν chef και pizza chef και το να ακούω μουσική, αγαπώ να είμαι με φίλους το να ταξιδεύω, το να πηγαίνω σε συναυλίες, αλλά πάνω από όλα το να βοηθάω και να ενισχύω την underground metal σκηνή. Είναι η βάση όλων, οπότε στηρίξτε παιδιά. Βασικά είναι αρκετά τα πράγματα που με κάνουν χαρούμενο, κάτι διόλου μικρό αν ζεις μακριά από την χώρα σου και την οικογένεια σου.
Σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις, εύχομαι ότι καλύτερο. Κάποια μελλοντικά σχέδια που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας ή οτιδήποτε άλλο που θα ήθελες να αναφέρεις;
Σε ευχαριστούμε για την όμορφη συνέντευξη, κολακευμένος. Μελλοντικά σχέδια; Αναμένω το ότι επιτέλους βγάζουμε νέα μουσική με την άλλη μπάντα, πολύ πιο ακραία και για τις ζωντανές εμφανίσεις. Μείνετε συντονισμένοι.
Συνέντευξη: Χρύσα Γιουρμετάκη
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μάρης
Facebook
Instagram
Bandcamp
Youtube
Spotify
Band Members
Piero Paranoia – Φωνητικά
Davide Ambu – Κιθάρες
Michal Poplawski – Μπάσο
Francis Ball – Τύμπανα
Discography
Unconscious Sons Of The Reptile God, 2021
