Οι «Αιγύπτιοι» τεχνικοί deathsters Nile, κυκλοφόρησαν πριν λίγες βδομάδες το “At The Gate Of Sethu” (2012) και στις 16 Νοεμβρίου θα τους απολαύσουμε ζωντανά, σε μια συναυλία σταθμό. Γιατί? Γιατί όχι μόνο θα τα σπάσουν κανονικά, μαζί τους θα είναι οι Kreator, Morbid Angel και Fuel By Fire! Όλα αυτά, λίγο μετά τις 19:00 και στη σκηνή του Fuzz Club. Πήραμε λοιπόν την ευκαιρία και λίγο καιρό πριν το live, βρίσκουμε τον εκπληκτικό drummer – γνωστό και μη εξαιρετέο – Γιώργο Κόλλια, ο οποίος απαντάει ορεξάτος (πάντα) – στο καθετί – λαλίστατος, μετριόφρων, ειλικρινής κι απολαυστικός, σε μια συνέντευξη πολλών σελίδων κι εφ’ όλης της ύλης… Απλά RESPECT!
Καλημέρα Γιώργο, τι κάνεις?
Καλημέρα, μια χαρά!
Που σε πετυχαίνω?
Σπίτι…
Συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ!
Ευχαριστούμε πολύ!
Ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό, λοιπόν! Πως πάει ο νέος σας δίσκος “At The Gates Of Sethu”, από πωλήσεις?
Απ’ ότι ακούμε και μαθαίνουμε, έχει πάει πάρα πολύ καλά. Αν και όπως ξέρουμε υπάρχει και η λεγόμενη «κρίση», που δυστυχώς επηρεάζει πολλούς τομείς…Παρ’ όλα αυτά είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι έως τώρα.
Τι feedback παίρνεις από τον κόσμο? Άρεσε, περισσότερο πιστεύεις, σε σχέση με τον προηγούμενο π.χ.?
Νομίζω τα σχόλια είναι τα ίδια, τουλάχιστον όσο καιρό είμαι εγώ στη μπάντα και για όσα άλμπουμ έχω κάνει, μαζί με τα παιδιά. Συνήθως υπάρχει ένα 30% που λέει ότι δεν πρόκειται να ξεπεράσουμε το προηγούμενο, αλλά μετά βγάζουμε το καινούργιο που δεν μπορούσε να ξεπεράσει το προηγούμενο και πάει λέγοντας! Για κάποιο λόγο ένα άλμπουμ των Nile, παίρνει λίγο χρόνο να εμπεδωθεί και αυτό είναι γύρω στο εξάμηνο. Μετά βγαίνει ο νέος μας δίσκος και κάτι τους ξινίζει κλπ. Έχουμε πολλά κι απίστευτα σχόλια, αλλά μην σου λέω μόνο τις πικρίες. Γενικά πάντως είμαστε ευχαριστημένοι, αν και υπάρχει το κλασσικό πλέον φαινόμενο αυτής της «κριτικής» που όποτε το βλέπω, γελάω.
Τι νέο έχει μέσα πιστεύεις γενικότερα και τι διαφορετικό σε σχέση με το παίξιμο σου?
Γενικότερα πιστεύω ότι ο νέος δίσκος είναι διαφορετικός σε σχέση με την προσθήκη των “scream” φωνητικών του Karl, αν και αυτό είναι ένα παλιό στοιχείο που υπήρχε και στο “Amongst The Catacombs Of Nephren – Ka”, οπότε είναι κάτι σαν “come back” στοιχείο. Πάντως εχει πολλά φωνητικά, σε σχέση με τα τρία προηγούμενα άλμπουμ. Ο Karl δεν θέλει να τραγουδάει και πολύ, αλλά με λίγη πίεση τον φτάσαμε εκεί που θέλαμε. Ήταν πολύ ευχάριστο κι έδωσε ένα νέο τόνο στη μπάντα. Νέο στοιχείο είναι η τεχνική, η οποία έχει αυξηθεί. Σε κάθε νέο άλμπουμ κοιτάμε ν’ ανεβάσουμε λίγο τον πήχη. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, απλά για να γουστάρουμε εμείς – είναι η τροφή μας. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος να παίζουμε το ίδιο πράγμα, γιατί αλλιώς φτάνεις σε σημείο να βαριέσαι και να θες να τα παρατήσεις. Οπότε τι κάνεις? Προκαλείς λίγο παραπάνω τον εαυτό σου! Είναι σταθερός τρόπος σκέψης για τους Nile. Στα drums, το ίδιο. Έχει ανέβει λίγο ο πήχης, όχι όσο αφορά την ταχύτητα – αν κι έχουμε τα δυο πιο γρήγορα κομμάτια που έχω παίξει ποτέ στη μπάντα (282 bpm!). Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα να σκεφτώ ότι εφόσον πέρασα τα 250 bpm σαν drummer, όλα είναι βατά, απλά σε αυτό τον δίσκο έχουμε μεγαλύτερες διάρκειες στις ταχύτητες. Στο πρώτο κομμάτι ας πούμε “Enduring The Eternal Molestation Of Flame”, οι ταχύτητες και τα blastbeats διαρκούν πολύ ώρα. Κάτι άλλο καινούργιο στο οποίο θα ήθελα ν’ αναφερθώ είναι η παραγωγή, που αυτή τη φορά είναι πιο καθαρή κι αυθεντική από ποτέ.
Πως κύλησαν οι μέρες της ηχογραφήσεις?
Θα σου πω μόνο για τα τύμπανα, γιατί στην υπόλοιπη χρονική περίοδο έκανα clinics ανά τον κόσμο! Ήταν λίγο περίεργα αυτή τη φορά και αυτό γιατί είχα πάρα πολύ βαρύ πρόγραμμα. Φαντάσου ότι μέσα στη χρονιά του 2011 και κατά την σύνθεση τους δίσκου, είχα σαράντα τρία σεμινάρια που σημαίνει ότι στα περισσότερα κομμάτια, κρατούσα σημειώσεις στο αεροπλάνο, ηχογραφούσα riffs σε μαγνητοφωνάκι, tabs κι έπρεπε να πάω στο studio μου μετά και να έχω κάνει ένα βήμα παραπάνω με τα κομμάτια. Γενικά πιέστηκα πολύ, άσε που τελικά η ηχογράφηση έγινε τρεις μήνες νωρίτερα απ’ ό, τι είχε προγραμματιστεί! Αποτέλεσμα? Πήγα Αμερική για εννέα πρόβες, για εννέα κομμάτια, οχτώ από τα οποία τα ξέραμε μεν, αλλά έπρεπε να τα παίξουμε και όλοι μαζί, σαν μπάντα. Το πρώτο ήταν πολύ δύσκολο και μας πήρε δυο μέρες, αλλά ήμασταν τόσο καλά προετοιμασμένοι που μέσα σε τρεις μέρες τελειώσαμε ηχογράφηση στα τύμπανα και soundcheck! Ήταν πιο εύκολο από κάθε άλλη φορά, αντίθετα με το γενικότερο κλίμα που επικρατεί συνήθως μέσα στο studio σε μέρες ηχογράφησης των Nile, λόγο άγχους και στρες…Εγώ, που ξέρω τον εαυτό μου, δεν θα μου μίλαγα δηλαδή! Όμως είμαστε τελειομανείς και βγήκε εύκολα. Αυτό. Μιλήσανε τα κομμάτια και το γεγονός ότι είμαστε μαζί τόσα χρόνια και δεν είναι η ίδια διαδικασία όπως π.χ. στο πρώτο (με μένα) άλμπουμ. Εκεί τα τύμπανα γράφτηκαν μέσα σε τρεις μέρες, στο δεύτερο ηχογραφήθηκαν σε έξι μέρες, αλλά ο ήχος μόνο σε τρεις. Στο “Those Whom The Gods Detest”, μας πήρε δυο εβδομάδες και αυτό γιατί είχα μπει με τενοντίτιδα στα πόδια και δεν με άφηναν να παίζω πολύ ώρα, οπότε καθυστερήσαμε. Γενικά όμως, είμαστε στις τρεις με τέσσερις μέρες, ως μέσο όρο.
Είναι εύκολο να ηχογραφείς από απόσταση? Σ’ αρέσει αυτό, το προτιμάς, βολεύει?
Κοίτα, εγώ έχω ένα δικό μου studio στην Αθήνα και πέρα από ό, τι άλλο δουλεύω (μελετά, projects) εκεί μέσα, εννοείται ότι κάνω και προπαραγωγή στα κομμάτια Nile, σε κάθε νέο άλμπουμ. Οπότε αυτό υπήρχε. Μου έστελναν κάποιες ιδέες, κάποια demo, κάποια κομμάτια, τα κοιτούσα, κάποια πράγματα άλλαζαν, τα έστελνα πίσω και ολη αυτή η διαδικασία, γινόταν συνεχώς. Για μένα νομίζω είναι πιο εύκολα να γίνεται όλο αυτό και να είμαι Ελλάδα, δουλεύοντας μόνος μου, πάρα να πάω Αμερική και να κάτσω π.χ. τρεις μήνες και αυτό για ευνόητους λόγους. Εδώ πέρα έχω το σπίτι μου, την οικογένεια μου, το studio μου, το αυτοκίνητο μου, το φαΐ μου, το drum set (το οποίο είναι 100 φορές καλύτερο από κάποιο άλλο), ενώ εκεί είμαι φιλοξενούμενος και δεν έχω τις δικές μου ελευθερίες. Οπότε με βολεύει καλύτερα να ετοιμάζω το οποιοδήποτε θέμα στην Ελλάδα και να περνώ παραπάνω χρόνο έχω. Μετά πηγαίνω Αμερική, καθόμαστε κάτω σαν μπάντα, παίζουμε και τέλος. Δεν μπορώ να παρατήσω οτιδήποτε ασχολούμαι στην Ελλάδα και να πάω σε άλλη ήπειρο π.χ. για να κάνουμε κάτι που μπορούν να κάνουν και μόνοι τους, αλλά αν έμενα μόνιμα εκεί, ή ήταν αυτοί εδώ, θα ήμουν μαζί τους προβάροντας όλη μέρα.
Πες μας λίγα πράγματα για το δίσκο. Που έγινε η ηχογράφηση, μίξη, mastering?
Αυτά έγιναν σε πιο προσωπικά studios αυτή τη φορά. Τα τύμπανα τα γράψαμε στο SoundLab, το οποίο είναι κανά δίωρο μακριά από το Greeville, των Nile (Charleston λέγεται η περιοχή). Sound engineering έκανε ο Bob Mour, o οποίος έχει κάνει όλα τα Nile εκτός του προτελευταίου. Είναι ένας super παραγωγός, αλλά σε μας δουλεύει ως τεχνικός ήχου. Έχει ένα απίστευτο studio με τρελή ιστορία, κάνοντας δουλειές με γνωστές, αλλά και τοπικές μπάντες. Τα υπόλοιπα τα γράψαμε στο Greenville και σε μικρότερα studios. Δεν χρειάζεται να πάμε σε τίποτα ακραία studios, γιατί έχει μειωθεί και το budget, οπότε δεν χρειάζεται τίποτα το ιδιαίτερο, εφόσον βγαίνει η δουλειά εκεί. Στα προηγούμενα άλμπουμ φαντάσου, είχαμε ηχογραφήσει σε ακόμα μικτότερα studios. Πάντως η παραγωγή μου φαίνεται ότι είναι πάρα πολύ καλή. Οι Nile παίζουν εντελώς φυσικά και πολλοί κάνουν το λάθος να μας συγκρίνουν με black metal μπάντες που είναι τίγκα στα samples και δεν υπάρχει ίχνος φυσικών τυμπάνων και είναι όλα σε digital μορφή. Οι Nile θέλουν 100% ήχο και γι’ αυτό ανεβαίνουμε στη σκηνή μετά και παίζουμε ακριβώς τα ίδια. Το mix έγινε στο Σικάγο – από τον Neil Kernon, ο οποίος είναι φοβερός γενικότερα και είναι μαζί μας από την πρώτη μέρα. Δυστυχώς τον κουράσαμε και αναλώθηκε στην όλη δουλειά με τα έγχορδα και τα φωνητικά, ενώ τα τύμπανα ΜΟΝΟ τρεις μέρες, ΜΑΖΙ με το soundcheck. Το drum set ήταν έτοιμο, κουρδισμένο και «μίλησε» από την πρώτη στιγμή. Η αλήθεια είναι όμως ότι οι κιθάρες αυτή τη φορά ήταν αρκετά απαιτητικές και τα παιδιά το πίεσαν πολύ, με αποτέλεσμα να φάμε κάποιες παραπάνω ώρες.
Συμβάλετε όλοι μαζί για τις συνθέσεις των κομματιών?
O Dallas έχει γράψει τρία κομμάτια, από τα δέκα. Τα intros και οι στίχοι είναι του Karl κι εγώ έχω βάλει τα τύμπανα σε όλα τα κομματια. Πιστεύω ότι αντικειμενικά συμβάλλω σε ένα 15-20% σε κάθε κομμάτι, γιατί είναι μόνο τα τύμπανα π.χ., όπως ίσως και ο Dallas κάπου εκεί ίσως…Αν και δεν μπορώ να το δω με ποσοστά ρε συ… Ο καθένας έχει μια ιδέα, τη φέρνει μέσα στη μπάντα και από κει και πέρα όλοι βάζουμε ιδέες και δουλειά στο να γίνει κάτι, οπότε ουσιαστικά είναι δια τρία, η όλη δουλειά. Καταλαβαίνεις πως το λέω? Αλλιώς δεν είναι «μπάντα»!
Ποιος είναι υπεύθυνος για το artwork?
To προηγούμενο άλμπουμ, το είχε κάνει ο Michal “Xay” Loranc και είναι φίλος από Πολωνία. Θυμάμαι πάντως ότι είχα προτείνει τον Σπύρο (Seth) από Septic Flesh – κάτι που τελικά δεν έκατσε τότε, οπότε και καταλήξαμε στον Michael. Στο νέο μας άλμπουμ είχαμε πάλι ως πρώτη επιλογή τον Σπύρο και τελικά ανέλαβε τη δουλειά. Είναι καταπληκτικό το αποτέλεσμα και δεν θυμίζει σε τίποτα προηγούμενες δουλειές την μπάντας. Απίστευτη δουλειά και γουστάρει ο κόσμος, γι’ αυτό πήρε και την αναγνώριση που του αξίζει.
Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι βγαίνουν τόσο μεγάλοι οι τίτλοι των κομματιών σας?
Χαχαχα! Είναι μια ερώτηση που μου κάνουν συνεχώς κι έχω βαρεθεί να την ακούω! Η αλήθεια είναι ότι δεν τους γράφω εγώ, άρα γιατί με ρωτάς? Θα μου πεις, που να το ξέρεις εσύ…! Ίσως το κάνει ο Karl για να προκαλέσει, οπότε είναι αυτονόητο και γουστάρω. Έπειτα είναι και λίγο cool, γιατί γίνεται ντόρος τελικά με αυτό και όλοι ασχολούνται. Άσε που είναι και πιο βολικό πολλές φορές, ως μέσο έκφρασης – στο να περιγράψεις το τι αναφέρεται μέσα στο κομμάτι. Σου λέω και πάλι, ότι έτσι νομίζω – δεν έχω ρωτήσει τον Karl, αλλά και πάλι δεν ασχολούμαι με στίχους, τίτλους κλπ κλπ. Η δουλειά μου είναι ν’ ανησυχώ γι’ άλλα πράγματα, όπως ο καθένας στην μπάντα έχει αντίστοιχη δουλειά και είναι υπεύθυνος γι’ αυτήν.
Πως νιώθεις που είσαι τόσο αγαπητός στο Ελληνικό κοινό?
Να σου πω την αλήθεια, όταν μπήκα στη μπάντα ακούστηκαν πολλά κακεντρεχή σχόλια από δω, από Ελλάδα εννοώ. Του στιλ: “Γιατί πήραν αυτόν?”, “Υπάρχουν πολλοί άλλοι drummers” και κάποια στιγμή σταμάτησαν ν’ ασχολούνται. Τα τελευταία δυο χρόνια όμως, βλέπω τρομερή υποστήριξη στην Ελλάδα και από τους Έλληνες ειδικότερα και γουστάρω τόσο πολύ που μου έρχεται να βγω έξω και να τους αγκαλιάσω! Στο τελευταίο μας live στη Θεσσαλονίκη ας πούμε, το Eightball ήταν τίγκα γεμάτο και ο κόσμος μας υποστήριξε τρομερά! Να σε πιάνουν τώρα, να σου μιλήσουν, είναι νομίζω το πιο όμορφο πράγμα! Υπάρχει γενικότερα αγάπη και στήριξη, σε blogs, sites, στη σελίδα μας στο Facebook. Πρόσφατα είχα ένα σεμινάριο στην Κόρινθο και με τίμησε η πόλη για τη διεθνή καριέρα που κάνω…Μόλις μου το είπαν, εγώ γέλασα (λόγω της μουσικής που παίζω)! Και πάω εκεί και βλέπω πόσα πολιτικά πρόσωπα και το αμφιθέατρο γεμάτο – έπαθα πλάκα! Είναι η τιμή της πόλης, ν’ ασχολείσαι με έναν drummer, με τη μουσική του death metal, με τη μουσικότητα αυτή και το είδος, γενικότερα. Και είναι ένα είδος δικαίωσης, μιας και με τιμούν τώρα, ενώ όταν ξεκίνησα να παίζω και ν’ ασχολούμαι με την όλη φάση, κάποιοι κορόιδευαν. Όταν ξεκίνησα π.χ. από την Κόρινθο, υπήρχε μηδέν υποστήριξη από τους πάντες. Δεν υπήρχαν δάσκαλοι, χώροι να παίξεις, live – παίζαμε στο δρόμο! Και ξαφνικά η πόλη έχει ξυπνήσει μετά από χρόνια κι σε τιμάει… Γαμώ! Αυτό είναι πολιτισμός. Εγώ αυτό το σέβομαι πάρα πολύ. Γιατί βλέπω ότι υπάρχουν κάποια άτομα στον πολιτιστικό σύλλογο – άσχετα με πολιτικά κλπ – και είναι πολύ μπροστά για την εποχή. Απλά φροντίζουν να συμβούν κάποια πράγματα. Ποιος τα έχει κάνει αυτά? Η Florida δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο για τους Morbid Angel, ή η Νότια Καρολίνα για τους Nile! Μόνο το Los Angeles το έχει κάνει για τον Michael Jackson. Γουστάρω!
Πολλοί από τη χώρα μας νομίζω ότι ακούνε Nile, όχι επειδή είναι τόσο φανατικοί ας πούμε, αλλά επειδή μέσα παίζει τύμπανα ένας Έλληνας. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό?
Ε, δε νομίζω ότι αυτό είναι αλήθεια. Δεν ξέρω αν μπορεί να το κάνει κάποιος. Αν ήμουν όμως ένας drummer που έπαιζε jazz και μου έλεγαν πάρε αυτό που είναι Nile και παίζει ένας Έλληνας μέσα και άκουσε το. Για έναν jazzίστα π.χ. μπορεί να είναι ακραία η υπόλοιποι μουσική και τα φωνητικά, αλλά ίσως μπορέσει να το ακούσει μόνο και μόνο για το drumming. Κι επειδή ο drummer είναι Έλληνας ίσως το ακούσεις παραπάνω από μια φορά… Aλλά να το ακούς γιατί ο drummer είναι Έλληνας και μόνο, δεν παίζει!
Πως βλέπεις τη σταδιοδρομία σου, από την έναρξη της έως τώρα? Είναι ότι περίμενες? Το φανταζόσουν ποτέ?
Να σου πω την αλήθεια, ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα γίνω μουσικός και μάλιστα επαγγελματίας. Υπήρχαν μουσικοί που με ρώταγαν το «γιατί», οι οποίοι ακόμα δεν είναι ακόμα μουσικοί (όσο αφορά το οικονομικό / νομικό θέμα)! Τι σημαίνει όμως αυτό? Να κάνω «έναρξη επαγγέλματος» στην εφορία? Ok, τώρα είμαι στο επάγγελμα μουσικός και αυτοί δεν είναι ακόμα! Για μένα μουσικός είναι το να κυνηγάς το όνειρο, να θες να παίζεις καλά, να θες να κάνεις live. Εγώ ακόμα και στις αρχές, ήμουν επαγγελματίας και σωστός με τον εαυτό μου και τη συνείδηση μου, στο θέμα του που θα παίξω, πως θα πάω εκεί, πως θα στήσω στο σετ, πως θα γυρίσω….. Τα πλήρωνα όλα από την τσέπη μου, λεφτά δεν έπαιρνα κι τέλος. Ο λόγος που λοιπόν δεν ήθελα και καλά να γίνω επαγγελματίας, ήταν αυτός! Έβλεπα τους «επαγγελματίες», που δεν ήταν επαγγελματίες ούτε στα χαρτιά και δεν ζούσαν καν από αυτό! Όταν λοιπόν έγινε η φάση με τους Nile, παράτησα τα πάντα γιατί δεν προλάβαινα ν’ ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο, παράτησα όλες μου τις δουλειές, αναγκαστικά να γίνω μουσικός και πλέον ζω αναγκαστικά από τη μουσική. Γενικά είμαι όμως πάρα πολύ ευχαριστημένος και πάμε καλά. Γενικά δεν ζητάω πολλά και προσπαθώ για το καλύτερο.
Τι παίζει συνεχώς στο cd player σου, αυτό τον καιρό?
Αυτό τον καιρό ακούω τους Le Τus (σ.σ.: δεν ξέρω αν το γράφω σωστά, μιας και το interview έγινε μέσω Skype), η οποία είναι μια electronic / funk μπάντα, πολύ rock, jazz και παλαιομοδίτικη jazz, του ’50. Κυρίως όμως παίζω πολύ. Περνάω πολλές ώρες παίζοντας, παρά ακούγοντας. Κυρίως ακούω μουσική στο αμάξι και στο σπίτι π.χ.
Θέλεις να μας πεις πέντε αγαπημένες σου μπάντες γενικότερα και πέντε άλμπουμ που σου έκαναν τρομερή εντύπωση, μέσα στο 2011-2012?
Χμ….Από metal είναι οι Fleshgod Apocalypse! Όταν τους ανακάλυψα, έπαθα πλάκα! «Κατέβασα» το cd τους και πριν το αγοράσω, τελικά μου το έκανε δώρο ένας μαθητής μου. Μεγάλη μπαντάρα, τους είδα και live κι έπαθα πλάκα! Ακούω επίσης το νέο του Benny Greb (jazz, pop, funk drummer), ο οποίος το έβγαλε με την brass μπάντα του, που έχει κάτι πνευστά και γενικότερα είναι απίστευτοι. Τι άλλο…Το νέο Marduk (δεν πρόλαβα να τους δω, ούτε και τους υπόλοιπους – στο πρόσφατο live τους επί Ελληνικού εδάφους, λόγο φόρτου εργασίας)…
Έχεις δεχθεί προτάσεις για να παίξεις σε άλλες μπάντες?
Ναι, αμέ. Πάρα πολλές! Δέχθηκα πρόταση να κάνω το νέο Morbid Angel…Βέβαια δεν προλάβαινα και τώρα έχουν τον Tim Young – απίστευτη drummάκλα και βλέπω να μένει στη μπάντα. Επίσης δέχθηκα πρόταση – ανάμεσα σε πάρα πολλούς drummers – και από Fear Factory, αλλά πάλι δεν είχα χρόνο. Όλα τα tour τους, συνέπιπταν με τα δικά μας, αλλιώς θα συνεργαζόμασταν γιατί τους γουστάρω. Γενικά είναι πολλές οι μπάντες και πολλές που έφυγαν οι drummers τους, αλλά ok….
Πως σκέφτηκες να χωθείς στο χώρο της jazz κλπ κλπ? Σε τράβηξε κάτι το ιδιαίτερο εκεί μέσα, ή έχει να κάνει με την εξέλιξη ενός drummer?
Λοιπόν, αυτή είναι μια πολύ ωραία ερώτηση, για να ξεκαθαρίσουμε λίγο και το τι σημαίνει «Γιώργος και Jazz»…Πρώτα απ’ όλα, δεν παίζω jazz. Δεύτερον δεν μπορώ να παίξω jazz, οk? Ο μόνος λόγος που ακούω και μελετάω, πάρα πολύ jazz, είναι για ν’ ανοίξω λιγο το μυαλό μου σαν μουσικός. Η jazz είναι πολύ “free form” μουσική, πολύ challenging και αν παίξεις καλά jazz, βγαίνεις από το τετράγωνο «καλούπι» τις rock. Αν κι έχω γεννηθεί rock, ή μεταλλάς drummer, βλέπω ότι με το που έμπλεξα λίγο με την jazz, μου άνοιξε το μυαλό. Κάνοντας λοιπόν μια εισαγωγή στο χώρο της, για να γίνω εγώ καλύτερος μουσικός και ν’ ανοίξω λίγο το μυαλό μου, βλέπω ότι με τραβάει αλλά να κάνω μπάντα τώρα και να παίξω, χλωμό. Θα σου πω το άλλο όμως. Με τον κιθαρίστα των Cerebrum, τον Μιχάλη, έχουμε κάνει ένα ντουέτο και ψάχνουμε και τρίτο για jammάρισμα. Για το νέο μου DVD όμως, έκανα μια πρόταση σε τρεις εξαίρετους μουσικούς κι από τους καλύτερους στην Ελλάδα (Ανδρέου, Τσάκας, Παπασταματάκης), οι οποίοι δέχθηκαν να έρθουν στο στούντιο και να γράψουμε ένα κομμάτι (είναι του Αστέριου Παπασταματάκη) και βγήκε και πολύ καλό, περάσαμε τέλεια. Δεν είμαστε μπάντα, δηλαδή. Τα παιδιά παίζουν κάθε μέρα και αλλού, είναι φοβεροί, τους κυνηγάνε όλοι!
Έχεις κάποιο project που παίζει να σε δούμε και να παίζεις ζωντανά μαζί του, ή είναι κάτι που κάνεις για να περνάς καλά?
Υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι, αν γουστάρεις κάνα μπαράκι, κάνα μικρό μαγαζάκι για κάνα ποτάκι, Τετάρτη βράδυ. Όπου κάτσει και για το χαβαλέ. Σε κάνα τετράμηνο ίσως. Απλά παίρνεις δυο τρία κομμάτια και πας άνετος και χωρίς να ιδρώσεις και παίζεις κύριος! Άλλος κόσμος, του funky / jazz κλπ, σε σχέση με τον «δικό» μας…! Όχι σαν τα death metal live, που πρέπει ν’ ανέβεις στο τεράστιο drum set, ν’ αποδόσεις το 300% και να κατεβείς κάτω μούσκεμα και κατάκοπος!
Φαντάζομαι θα ετοιμάζεσαι πυρετωδώς για το live σας, στο Fuzz…Τι πρέπει να περιμένει το Ελληνικό κοινό από σας και τι περιμένετε εσείς από αυτό?
Τι να περιμένω από το Ελληνικό κοινό….Έλα ντε!? Κοίτα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Fuzz θα είναι γεμάτο, εξ’ αιτίας του όλου πακέτου. Οι Kreator στην Ελλάδα είναι θρύλος, μύθος, τεράστιοι και οι Morbid Angel πάλι, έχουν ένα όνομα εξίσου μεγάλο. Εγώ προσωπικά από τους οπαδούς μας, θα ηθελα στήριξη, να είναι πολύ εκδηλωτικοί και θα περάσουμε super! Εγώ το περίμενα χρόνια αυτό – έχω μεγαλώσει με αυτές τις μπάντες!
Θα μας περιμένει καμιά έκπληξη?
Έκπληξη? Έχω σκεφτεί για μία, αλλά δεν θα στην πω. Δηλαδή, υπάρχει μια πιθανότητα αν όλα πάνε καλά να κάνω εγώ κάτι, το οποίο θέλω πάρα πολύ, αλλά αν δεν ξεκινήσει το tour δεν μπορώ να είμαι σίγουρος και αν δεν γίνει τελικά, θα εκτεθώ.
Έχεις βρεθεί σε περιοδεία στο παρελθόν, με κάποια από τις υπόλοιπες μπάντες?
Με τους Kreator έχουμε παίξει σε κάποιο φεστιβάλ μόνο. Οι Nile είχαν κάνει πολύ παλιότερα κάποιο tour και με Kreator Morbid Angel, αλλά μιλάμε για δώδεκα χρόνια πριν.
Ποιες οι εμπειρίες σου και οι σχέσεις σου με αυτές, γενικότερα?
Δεν ξέρω, αλλά απ’ ότι έχω ακούσει για τους Kreator, πρέπει να είναι γαμώ τα παιδιά. Δεν έχω ακούσει κακή κουβέντα, ποτέ και από κανέναν. Όμως έχουμε τον ίδιο manager στην Αμερική – όπως και με τους Morbid Angel – οπότε, φαντάζεσαι να είχαμε κάποια κόντρα?
Είχαμε ακούσει ότι είχες κάποιο πρόβλημα υγείας λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας…Όλα καλά τώρα?
Ποιος τα λέει αυτά?!?!?! Όχι, δεν είχα κάτι – πέρα από ένα είδος τενοντίτιδας και στα δυο πόδια, που όπως σου είπα νωρίτερα ήταν πριν δυο – τρία χρόνια…και το βρήκε ένας Έλληνας (Γιώργος Κακαβάς) και μ’ έκανε καινούργιο! Άσε που γενικά δουλεύω όλη μέρα σαν πούστης και παρ’ όλα αυτά, ή έστω μια σχετική κόπωση που προκύπτει από όλη αυτή τη δουλειά, ποτέ δεν ακυρώνω live.
Το DVD σου, πότε θα κυκλοφορήσει και από πού μπορεί να το προμηθευτεί ο κόσμος?
Το καινούργιο DVD, λέγεται: “Intense Metal Drumming 2” και όπου να’ ναι θα κυκλοφορήσει σε μαγαζιά με μουσικά όργανα. Κοίτα, έχει πάρα πολλές ασκήσεις, δικά μου πράγματα, είναι μέσα στο studio, εχει παίξιμο. Δεν είναι ούτε live, ούτε μιλάω για drumming, προφορικά από έναν καναπέ. Είμαι στο drum set, παίζω, έχει μικρόφωνα, δείχνω αργά, γρήγορα… Απλά αυτή τη φορά έχει πολύ καλύτερο ήχο, είναι πολύ πιο επαγγελματικά στημένο (οχτώ κάμερες, full HD, είκοσι έξι κανάλια μόνο τα τύμπανα). Νομίζω ότι έχει βγει πάρα πολύ καλό. Έχω τον Γιάννη Σιμβόνη, ο οποίος μου έκανε το intro και όλο το layout του dvd κι εχει κάνει απίστευτη δουλειά, κάποιες φωτογραφίες είναι το Seth, το εξώφυλλο είναι από τον Πολωνό Michal “Xaay” Loranc που έκανε το προηγούμενο Nile…Όπως είπα πριν, είναι πιο επαγγελματικά στημένο. Είναι μεγαλύτερο σε διάρκεια και κυκλοφορεί από την Hadson Music που είναι κορυφή στο είδος και δεν έχω τίποτα σχετικό για ν’ αγχωθώ.
Πρέπει να έχυσες πολύ ιδρώτα γι’ αυτό το πόνημα… Αν θες πες μας λίγα πράγματα για την όλη διαδικασία.
Η όλη φάση ξεκίνησε μέσα Δεκέμβρη 2011 και τελείωσε σχεδόν Ιούλιο 2012. Έγινε στο studio μου (Soundtrap Studio) στο Περιστέρι και το περισσότερο editing το κάναμε μαζί με τον Γιάννη. Γενικά θέλει πάρα πολύ υπομονή και χρόνο. Γράφεις μια μέρα και μετά ίσως θέλει και πέντε μέρες editing! Το γεγονός ότι το έγραψα ανάμεσα στο παγκόσμιο tour, μου έφαγα πάρα πολύ χρόνο κι ενέργεια, αλλιώς αν πεις ότι είσαι καλυμμένος απ’ όλες τις πλευρές, μέσα σ’ ένα τρίμηνο το έχεις βγάλει το DVD.
Πες μου τι σκέφτεσαι να κάνεις στο άμεσο μέλλον και πως βλέπεις τον εαυτό του σε δέκα χρόνια από τώρα?
Τώρα κοιτάω να κάνω το νέο Cerebrum και το Γενάρη που θα επιστρέψω από το tour και αν όλα πάνε καλά, θέλω να γράψω το προσωπικό μου cd, αλλιώς καλό Μάιο! Γενικά έχουμε πάρα πολλά tour (συμπεριλαμβανομένου και της κρουαζιέρας 70.000 Tones Of Metal και σχετικό tour στην Ιαπωνία) κι εγώ έχω και πολλά σεμινάρια και clinics.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου!
Ευχαριστώ κι εγώ!
Θα τα πούμε στο live…Ως τότε σου εύχομαι ότι καλύτερο και πάντα επιτυχίες! Κλείσε την συνέντευξη όπως θες.
Ευχαριστούμε τους οπαδούς πάρα πολύ για την υποστήριξη, όχι μόνο για τις πωλήσεις, αλλά και για την όλη εκδηλωτικότατα, τα μηνύματα, τα e-mail και είναι μεγάλη μου τιμή.
Άγγελος “Kilmistered”
http://www.Facebook.com/NileCatacombs
http://www.Twitter.com/NileCatacombs
http://www.YouTube.com/user/NileCatacombs
Μέλη:
Karl Sanders: κιθάρα, φωνητικά, ορχηστικά
Dallas Toler-Wade: κιθάρα, φωνητικά
George Kollias: τύμπανα
Tod Ellis: μπάσο, φωνητικά
Δισκογραφία:
1998 – Amongst The Catacombs Of Nephren – Ka
2000 – Black Seeds Of Vengeance
2002 – In Their Darkened Shrines
2005 – Annihilation Of The Wicked
2007 – Ithypallic 2009 – Nile / Vader (split)
2009 – Those Whom The Gods Detest
2012 – At The Gate Of Sethu
