Οι επανασυνδέσεις είναι στη μόδα, κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Οι Γερμανοί Final Breath, έστω και αν δεν διαλύθηκαν ποτέ επίσημα, ξυπνούν μετά από 14 ολόκληρα χρόνια για να παρουσιάσουν μια καινούργια studio δουλειά. Δεν γνωρίζω την μπάντα ούτε και τον λόγο για τον οποίο είχαν απενεργοποιηθεί για τόσο καιρό, πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι για αυτούς είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε μια ημέρα.
Η τρίτη δουλειά των Final Breath, τους βρίσκει με μια βασική αλλαγή στα φωνητικά, όπου ο Jürgen “Eumel” Aumann έχει πλέον αντικατασταθεί από τον Patrick Gajda (The Fishing Trade Company). Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό μπορεί να έχει επηρεάσει την συνθετική δουλειά στο “Of Death And Sin”, αλλά τα πάντα έχουν πάρει μια melodic death metal χροιά για τους Final Breath, προς Σκανδιναβία μεριά. Ο Gajda μπορεί να θυμίσει αρκετά τον Tomas “Tompa” Lindberg, κάνοντας μια καταπληκτική δουλειά με τα growls του καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου του.
Από εκεί και πέρα, όντως είναι σαν να μην έχει περάσει μια ημέρα για τους Γερμανούς, αφού το “Of Death And Sin”, μένει πιστό στο τευτονικό thrash metal, όπως το έχουν διδάξει οι Kreator και οι Sodom, βάζοντας όμως και στην εξίσωση όπως είπαμε και λίγο από σκανδιναβικό death melodic metal. Ακούγοντας τα riffs στα τραγούδια “Yearning For Next Murder” και “Agonized, Zombified, Necrotized”, ο οποιοσδήποτε καταλαβαίνει ότι η μπάντα προσπαθεί να εντάξει τη μελωδία στη μουσική της αλλά και να ακουστεί κάπως πιο μοντέρνα.
Τα “Born Against” και “Tear Me From My Dreams”, είναι κλασσικά thrash metal τραγούδια στα οποία ο κιθαρίστας Jörg Breitenbach, δίνει όλη του την μαεστρία και τα έξυπνα solos του, που πραγματικά διανθίζουν όλο το δίσκο, ενώ το “Immemorial Disease”, χάνει στην κυριολεξία το ρυθμό του με τα αχρείαστα progressive και τεχνικά στοιχεία. Ο δίσκος από ένα σημείο και μετά πάντως, αρχίζει και γίνεται κουραστικός στα αυτιά μου, με το συνεχές και μονότονο death/thrash των Γερμανών.
Στο“…When Finally Mighty Kings Fall”, η μπάντα επανακάμπτει, μόνο και μόνο, γιατί τα melodic death metal στοιχεία επανέρχονται – επίσης το riff που θυμίζει μια κλασσική σύνθεση την οποία δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή, είναι αρκετά επιτυχημένο. Τα “Chaos Unity” και “Annihilation” που κλείνουν το δίσκο, δεν μπορώ να πω ότι προσφέρουν και κάτι παραπάνω στο δίσκο.
Το “Of Death And Sin”, σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ένας κακός δίσκος, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να πει κανείς ότι θα δημιουργήσει και μια καινούργια μάζα από οπαδούς στον ακραίο ήχο. Η τρίτη δουλειά των Final Breath, είναι μέχρι ενός σημείου επιτυχημένη και μόνο εκεί που η μπάντα προσπαθεί να εξερευνήσει πιο μοντέρνους ήχους και πιο μελωδικούς δρόμους. Τα υπόλοιπα τραγούδια και ιδέες, είναι πράγματα που έχουν παιχτεί 2 δεκαετίες πίσω και καλύτερα από τους πρωτοπόρους της σκηνής. Οι οπαδοί του death/thrash, σίγουρα θα βρουν αρκετά πράγματα να ακούσουν στους Final Breath, αλλά μην κρατάτε και την αναπνοή σας για κάτι το μοναδικό…
6,5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
