Τι άλλο όνομα συγκροτήματος, τι άλλο εξώφυλλο και τίτλο δίσκου θα δω σε αυτή τη ζωή; Οι Fire on Dawson έχουν άποψη και όχι μόνο για τους λόγους που ήδη υπαινίχθηκα. Η μουσική τους έχει άποψη, (αν και θα ήθελα να μην ήταν τόσο έντονη η επιρροή τους από Tool, που πραγματικά όμως δε με ενόχλησε γιατί καταφέρνουν οι ίδιοι να έχουν κάποια ταυτότητα παρά τα όσα δανεισμένα στοιχεία.) Από το πρώτο κομμάτι το οποίο και βρήκα ικανοποιητικότατο, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι κάτι πάνε να κάνουν και κάτι πάνε να πουν. Ο δίσκος χαρακτηρίζεται από «μαεστρία» αν και θα χρειαζόμουν λίγη ακόμη περισσότερη ταχύτητα και ένταση στα κομμάτια τους. Νομίζω ότι το άλμπουμ διατίθεται για τους θαυμαστές των Disturbed και ιδίως των Pain of Salvation.(δηλαδή για εμένα). Να πω ότι μου φάνηκε πως οι Fire on Dawson κινούνται σε ανασφαλή αλλά δικά τους ασφαλή μονοπάτια. Υπονοώ ότι θα μπορούσαν να ελευθερωθούν και να πειραματιστούν πολύ περισσότερο, δηλαδή περιμένω πολλά περισσότερα από αυτούς. Από τραγούδια μου άρεσαν αρκετά, αλλά θέλω να αναφέρω μόνο το ‘Steal the Show’ γιατί θεωρώ ότι είναι η καλύτερη μοντέρνα έκδοση blues που έχω ακούσει τελευταία. Μπράβο τους λοιπόν που τόλμησαν. Λίγη λιγότερη επιρροή από Tool όμως, ιδιαίτερα στις μελωδικές γραμμές της φωνής για να αναδειχθεί ότι αν και έχουν κάνει προσπάθεια μόνο με δικά τους μέσα και δικά τους μυαλά, καταφέρνουν να ξεχωρίσουν.
7.5/10
Ήλια Τσάρα
