Οι Smoke Mountain κατάγονται από τις Η.Π.Α. και αποτελούνται από τους Sarah, Lee και Brian Pitt. Τις ακριβείς μεταξύ τους συγγενικές σχέσεις δεν κατάφερα να τις μάθω, πάντως εγώ ζηλεύω. Εγώ με τα ξαδέρφια/αδερφή μου ούτε με τις κούκλες δε μπορούσαμε να παίξουμε μαζί – χωρίς να πλακωθούμε. Χωρίς να επεκταθώ περαιτέρω στο οικογενειακό μου δράμα, να ξαναγυρίσω στους Smoke Mountain και να αναφέρω ότι το “Queen Of Sin” είναι η πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, αφού πιο πριν έχουν κυκλοφορήσει μόλις ένα EP το 2017.
Εάν λόγω ονόματος σκεφτήκατε ότι οι Smoke Mountain παίζουν κάτι σε doom και stoner, πέσατε πάρα πολύ μέσα. Για την ακρίβεια, παίζουν το βραδύ και ψυχεδελικό doom παλαιάς κοπής, με μια πολύ ωμή παραγωγή να το υποστηρίζει. Εκτός από τον βρώμικη αυτή αύρα του, που βασίζεται στο βαρύτατο μπάσο, έχει και μια σκοτεινή και μυστικιστική αισθητική, με τη Sarah, η οποία εικάζω είναι αυτή που απεικονίζεται στο εξώφυλλο, να παίρνει τη μορφή μιας ιέρειας ή μιας μάγισσας στα φωνητικά.
Το “Queen Of Sin” είναι γκρουβάτο, είναι fuzzy, όμως γίνεται και αρκετά, να μην το πω βαρετό, να το πω αδιάφορο. Είναι, φυσικά, πολύ αργό – και εδώ λες εντάξει, αφού για doom/stoner μιλάμε – αλλά σε ορισμένες φάσεις το παρακάνει με την μονοτονία και την επαναληψιμότητα. Διαρκεί, ωστόσο, λίγο παραπάνω από μισή ώρα, οπότε μπορείς απλώς να το υποστείς, υποθέτω. Δεν θα βασανιστείς, αλλά δεν θα ενθουσιαστείς κιόλας. Με λίγα λόγια, είναι αρκετά στερεοτυπικό και αναμενόμενο.
Τελείωσα την ακρόαση του “Queen Of Sin” με ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς δε μπορώ να πω ότι δεν πέρασα καλά ακούγοντάς το, όμως δεν υπήρξε κάτι να με εντυπωσιάσει κιόλας. Θα το έβαζα στη λίστα με τα απλά, ευχάριστα ακούσματα για να περνάει η ώρα ή για όταν θέλω ένα χαλαρό μουσικό ηχητικό background. Μου άρεσε πολύ, όμως, η Sarah πίσω από το μικρόφωνο και αν κυκλοφορήσουν τίποτα νέο στο μέλλον, θα φροντίσω να το ακούσω.
5,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
jtsagari@yahoo.com
