Οι Καναδοί Scorn δημιουργήθηκαν το 2014 στον Καναδά και αρχικά ήταν τριάδα. Τώρα πια είναι το solo project του κιθαρίστα/τραγουδιστή τους. Αυτός και η μοναξιά του κυκλοφόρησαν φέτος το πρώτο τους full-length με τίτλο “A Comedic Tragedy” και δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Το ότι ο τίτλος είναι όνομα και πράγμα ή το ότι μέσα σε έξι χρόνια θα περίμενε κανείς να είχε δουλευτεί κάτι πολύ καλύτερο; Θα τα πάρω όλα από την αρχή, μη μου αγχώνεστε.
Το πρώτο χτύπημα έρχεται ήδη από το intro, το οποίο όχι μόνο δε λέει πολλά, δε λέει τίποτα. Έτσι όμορφα μπαίνουμε στο ξέσπασμα του δίσκου, το οποίο προσπαθεί να ακουστεί λυσσασμένο, αλλά και τεχνικό. Για να είμαι δίκαιη, το καταφέρνει. Εντούτοις, περιορίζεται μόνο να στα επιδεικνύει τεχνική και ταχύτητα και μανία, χωρίς οι συνθέσεις να έχουν κάτι ουσιαστικότερο να παρουσιάσουν. Δηλαδή, ακόμη και σε ένα πιο ακουστικό, instrumental κομμάτι πάλι τα ίδια είχαμε. Σε συνδυασμό με την παραγωγή που δεν αναδεικνύει ιδιαίτερα τα κομμάτια, ακούγεται ένα συνονθύλευμα ήχων που καταλαβαίνεις ότι κάπου προσπάθησε να το πάει, αλλά τελικά δεν βγήκε.
Κάπου εδώ, να γίνω συγκεκριμένη και να αναφέρω ότι το είδος που προσπαθεί να παιχτεί είναι το death metal, το οποίο thrash-ίζει κιόλας κατά καιρούς. Ό,τι μπορεί κάνει κι αυτό. Από φωνητικά δεν μπορώ να πω πως έχω κάποιο παράπονο, είναι ΟΚ για το είδος. Είναι κρίμα το γεγονός ότι η κιθάρα, όπως και το γενικότερο παίξιμο, δείχνει ότι υπάρχει δεξιότητα και προοπτική, όμως τελικά αφήνει τον ακροατή αδιάφορο. Φταίει ότι δεν υπάρχει κάποιο αξιόλογο hook; Φταίει ότι δεν υπήρξε αξιόλογη έμπνευση όλα αυτά τα χρόνια; Θα σας γελάσω.
Θα ήθελα πολύ να γίνω δραματική και να πω ότι υπέφερα κατά την ακρόαση, αλλά δεν ήταν κι έτσι, είπαμε. Το πρόβλημά μου ήταν ότι είναι άδικο να φαίνεται ότι υπάρχει ταλέντο και στο τέλος να χαραμίζεται έτσι. Δυστυχώς, θα πω ότι κι αν δεν το ακούσετε, δεν έχετε να χάσετε κάτι.
3/10
Τζούλια Τσαγκάρη
jtsagari@yahoo.com
