Κάθε νέο σχήμα εκ Φινλανδίας που παίζει melodic death metal είναι πάντα καλοδεχούμενο. Άλλωστε όπως έχω πει πολλές φορές και σε παρέες μου, κάτι έχει το νερό εκεί πάνω. Δεν εξηγείται αλλιώς το πως αυτή η χώρα εξάγει συνεχώς ονόματα που είναι το λιγότερο αξιοπρόσεκτα, αν όχι αξιόλογα. Σίγουρα οι εποχές που διανύουμε είναι αρκετά δύσκολες για να μιλήσουμε για διαδόχους των Amorphis ή των Sentenced, ενώ ακόμα και οι δόξες των Insomnium και Swallow The Sun εξακολουθούν να υπάρχουν και μάλλον θα υπάρχουν για χρόνια. Τι γίνεται όμως στη Β’ Εθνική;
Οι Foredoomed είναι μία σχετικά νεοσύστατη μπάντα από το Joensuu στη Βόρεια Καρελία (το ‘πιασες, έτσι;) και μετά από τρία συνολικά demos κατάφεραν να ηχογραφήσουν το πρώτο αυτοχρηματοδοτούμενο full-length δημιούργημά τους. Ο τίτλος του “Ordeal“. Το περιεχόμενό του; Υπέροχο melodic death που τιμά σε μεγάλο βαθμό τα δοξασμένα φινλανδικά χώματα στα οποία θρυλικοί συμπατριώτες έχουν περπατήσει. Το μοναδικό στοιχείο που διαθέτουν σαν μπάντα ώστε να διαφοροποιηθούν έστω και λίγο από υπόλοιπες νέες μπάντες είναι οι progressive προσθήκες εδώ και εκεί, με αρκετές χρήσεις clean vocals και ακουστικών breaks που παραπέμπουν ευθέως προς Σουηδία μεριά και πιο συγκεκριμένα σε Nightingale. Πολύ καλά παραδείγματα είναι τα “Search For Tomorrow“, “Dualism” και “My Epigraph In Woe“, με το τελευταίο να αποτελεί την καλύτερη και πιο συναισθηματική στιγμή του album. Τα ομολογουμένως ευφυέστατα πλήκτρα σε συνδυασμό με τα πάμπολλα synthesizers το καθιστούν μέχρι ενός σημείου ως ένα “Shadows Of The Dying Sun” των φτωχών, ενώ η συχνή εναλλαγή clean/harsh φωνητικών του Atte Kymäläinen πίσω από το μικρόφωνο θα μπορούσε να περιοριστεί έστω στα μισά κομμάτια γιατί το τελικό αποτέλεσμα ναι μεν δε χαλάει, αλλά μπερδεύει αρκετά. Κατά τ’ άλλα όλα κυλούν ομαλά και με τη σωστή ατμόσφαιρα που απαιτείται από ένα δίσκο τέτοιας φύσεως.
Προσωπικά, θα ήταν ανώφελο να κάτσεις και να συγκρίνεις τους Foredoomed με κάποιο αντίστοιχο σχήμα της Φινλανδίας. Πρώτον, είναι ένα όνομα που φαίνεται από την αρχή πως κυνηγάει τη μουσική του ταυτότητα και δεύτερον, το “Ordeal“ είναι ένας δίσκος που ούτως ή άλλως δε στέκεται μόνο στο φινλανδικό ήχο. Παίζει επικίνδυνα και παίρνει μουσικά ρίσκα όπως κάθε νέα μπάντα. Αυτό που μένει από τον υποψήφιο ακροατή είναι να το αγκαλιάσει και να αποδεχτεί αυτό που προσπαθεί να του πλασάρει.
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
