Παραδοσιακό Epic Doom από Βανκούβερ! Πρόκειται για το ντεμπούτο άλμπουμ των Funeral Circle. Ωστόσο, αν και μεγάλη οπαδός της doom σκηνής, έχοντας πρόσφατα ακούσει μερικά τρομερά doom album, το “Schion of Infinity” που ανοίγει το δίσκο, δεν ήταν αρκετό για να κερδίσει την εύνοιά μου. Το epic στοιχείο κατά τη γνώμη μου φτάνει να κουκουλώνει κάπως το doom στοιχείο της μπάντας. Και η φωνή είναι πέραν για πέραν ρηχή. Φυσικά τα έχει αυτά το είδος.. απλά σε σχέση με τη μουσική περιμένεις να ακούσεις κάτι άλλο. Το “Amaranthe (Wandering Dreamer)” ήταν με διαφορά μια πολύ καλύτερη σύνθεση. Με τα σόλο της και τις αλλαγές της. Το «θανατικό» που ακολούθησε στο “Corpus of Dark Sorcery” εξισορρόπησε λίγο τα πράγματα. Το κομμάτι ήταν επίσης πολύ ωραίο και ανάλογο των προσδοκιών μου. Ίσως το κομμάτι που άνοιγε το δίσκο να μην ήταν τελικώς και η καλύτερή επιλογή. Το “Tempus Edax Return” ήταν ένα πολύ όμορφο κομμάτι. Μια ακουστική σύνθεση με αφηγηματικό –μπορεί να πει κανείς- χαρακτήρα. Το “Chamel God” που έρχεται μετά ήταν το προσωπικό μου αγαπημένο. Με πιασάρικο – αν θέλει να το πει κανείς έτσι- ρεφραίν και πολύ ωραίες μελωδίες. Απ’ την άλλη βέβαια ήταν κάπως μεγάλο σε διάρκεια για να γίνει χιτάκι. Το “Obelisc” με τα 12 λεπτά του που κλείνει το δίσκο, ήταν κάπως κουραστικό. Ναι ναι ξέρω «Doom παίζουν τα παιδιά».. αλλά και πάλι, οφείλω να ομολογήσω πως η ακρόασή του έγινε εξαιρετικά δύσκολη. Σημειώνω όμως πως το κομμάτι έχει Sabbathικές ιδέες και vibe, πράγμα που γουστάρω! Πολύ καλή δουλειά σε γενικές γραμμές. Μεγάλο μου παράπονο, το ότι δεν ήταν αρκετά δυνατά οι κιθάρες σε αντίθεση με τη φωνή που ήταν τρομερά δυνατά. Επιλογή της μπάντας όμως, αυτή ξέρει…
7/10
Ντένια Παλαιολόγου
