Πολύ ωραίο μινιμαλιστικό επαναλαμβανόμενο τεχνικό Sludge από Σουηδία το οποίο τελικώς ακούγεται σαν ένα βαρύγδουπο και extra fuzzy κράμα Astrohenge, Cult of Luna, The Black Sabatini και Baroness αλλά με πολύ ιδιαίτερη riffολογία. Ίσως να υπάρχει και μια αύρα από πρώιμους Mastodon εδώ μέσα. Το μόνο που ίσως ξενίσει είναι ότι η μπάντα είναι ουσιαστικά ντουέτο και δεν υπάρχει μπάσο, ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ η κιθάρα ακούγεται σαν κιθάρα και μπάσο ταυτόχρονα (πιθανό Octaver?? ή πολλαπλές κιθάρες). Οπότε μια χαρά γεμάτες συνολικά ακούγονται οι συνθέσεις. Συνθετικά λοιπόν υπάρχει μια ιδιαίτερη ομοιογένεια στα κομμάτια και σχεδόν συγκεκριμένη γραμμή που ακολουθείται. Κάθε κομμάτι έχει το στάνταρ Sludge-o-Doom riff που αγγίζει κάποιες φορές και πλέον Black Metal εκφάνσεις, ενώ πάντα υπάρχουν και ένα – δύο πολύ πιο τεχνικά παιξίματα που θα επαναληφθούν κάποιες φορές για να τα εμπεδώσει ο ακροατής με πολύ ωραία γεμίσματα στα ντραμς. Τέλος δεν λείπουν και η πιο ακουστικές – ατμοσφαιρικές στιγμές της μπάντας κυρίως σε κομμάτια όπως τα πολύ καλό ‘Hyperion’ και ‘Maelstrom’. Όλο αυτό το πακέτο όσο απλό και αν ακούγεται στα λόγια, στην ακρόαση κωλολέει. Το μόνο κακό είναι η φωνή που ακούγεται λες και έχει γραφτεί δύο στούντιο δίπλα και επίσης το ότι ακούγεται ιδιαίτερα flat σε κάποια κομμάτια. Ίσως και κακή να ήταν και η επιλογή του εναρκτήριου (αρκετά καλού) κομματιού καθώς αντικατοπτρίζει ένα πολύ μικρό ποσοστό των δυνατοτήτων της μπάντας. Πάντως κομματάρες όπως τα προαναφερθέντα μαζί με το προσωπικά αγαπημένο του δίσκου ‘Bleeding Lamb’ αλλά και τα πολύ καλά ‘Destroyer’, ‘Punisher’ δίνουν ρέστα. Μοναδικά προσεγμένο και το κομμάτι που κλείνει τον δίσκου και ακούει στο όνομα ‘Throne of Blood’. Τελικώς ένας δίσκος ΑΜΕΣΟΤΑΤΟΣ δεξιοτεχνικά και συνθετικά με παράλληλα πολύ αισθητή κρύα και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Προτείνεται ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του είδους και με ιδιαίτερη επιφύλαξη στους λάτρεις Black, Stoner και Doom.
8/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
