Οφείλω να ομολογήσω πως δε γνώριζα τους Νορβηγούς Gåte, παρ’ όλο που το συγκρότημα ιδρύθηκε το 1999 και έχει διαγράψει αξιοπρεπή πορεία στο χώρο του folk/pagan. Δεν ξέρω και δεν γνωρίζω γιατί δεν έπεσαν ποτέ στα χέρια μου και δεν ξέρω αν θα μπορώ να κριθώ αντάξιος να κρίνω το album όταν θα διαβάζουν την κριτική άτομα που θα τους ξέρουν καλά και είναι οπαδοί της μουσικής τους. Είναι όμως κι αυτό μια πρόκληση, αν και κάτι είδα στο Δελτίο Τύπου για αλλαγή κατεύθυνσης, κάτι που θα είναι ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση για μένα καθώς δε γνωρίζω τις παλαιότερες δουλειές τους για να τις συγκρίνω με την καινούρια.
Τέλος πάντων, το album είναι σχεδόν εξ’ ολοκλήρου ακουστικό και βασίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά στο παραδοσιακό νορβηγικό folk, κάτι που τα τελευταία χρόνια ακούμε από όλο και περισσότερους. Οι Gåte όμως κάνουν μπαμ ότι είναι μεγάλοι γνώστες της παράδοσής τους, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις τους στίχους, μιας και οι μουσική τους δομή σε κάνει να σκέφτεσαι ότι περπατάς ανάμεσα στα δάση, που σημαίνει ότι πετυχαίνει το σκοπό της. Σε αυτό συμβάλλει η πολύ όμορφη φωνή της Gunnhild Sundli, την οποία σιγοντάρουν εξαιρετικά τα υπόλοιπα όργανα και κυρίως τα βιολιά.
Να σημειώσουμε βέβαια ότι, πάντα σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου, δεν είναι όλα τα κομμάτια καινούριες συνθέσεις αλλά υπάρχουν και ακουστικές επανεκτελέσεις παλαιότερων κομματιών, κάτι που προφανώς οι παλαιότεροι οπαδοί θα αναγνωρίσουν πολύ πιο εύκολα από μένα υποθέτω. Αυτό που βγαίνει στην τελική όμως, είναι πως ο δίσκος ουσιαστικά είναι ειδική έκδοση. Το αποτέλεσμα πάντως, αν και όμορφο, μου ακούγεται κάπως μονολιθικό και είναι εμφανές ότι απευθύνεται κυρίως στους πιο φανατικούς.
Ακόμα κι έτσι όμως, φαίνεται ότι διαθέτουν μια ποιότητα, η οποία όμως εμποδίζεται να ξεδιπλωθεί σε όλο της το μεγαλείο. Ο δίσκος πιο πολύ με παρακινεί να τσεκάρω τις παλαιότερες δουλειές τους, οι οποίες υποθέτω ότι θα έχουν πολύ μεγαλύτερη ποικιλία από αυτόν εδώ. Όχι ότι με χάλασε το ύφος του δίσκου αλλά είναι τόσο ιδιαίτερος λόγω της μονολιθικότητάς του που απευθύνεται σε συγκεκριμένες καταστάσεις και συνθήκες, και προφανώς δεν είναι για όλες τις ώρες και τις εποχές. Ενώ μου άρεσε, νιώθω ότι το πιθανότερο είναι πως πρόκειται για τη λιγότερο αντιπροσωπευτική δουλειά τους και αποτελεί περισσότερο ένα δωράκι προς τους οπαδούς τους. Εξού και ο κάπως αυστηρός βαθμός.
6/10
Σταύρος Πισσάνος
stavrospissanos@yahoo.com
