Δεν φημίζεται για την διεθνώς καταξιωμένη μεταλλική σκηνή της η Πορτογαλία. Αυτό δεν πάει να πει ότι δεν υπάρχει μια αμιγώς ενδιαφέρουσα underground κοινότητα σχεδόν σε όλα τα παρακλάδια της αγαπημένης μας μουσικής. Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι retro-λάγνοι Lyzzärd που εδώ μας παρουσιάζουν την δεύτερη επίσημη δουλειά τους.
Το συγκρότημα από το Porto υπάρχει από το 2013. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα έχουν κυκλοφορήσει ένα EP το 2014 με τίτλο “Release The Hounds” και ένα ακόμα άλμπουμ με τίτλο “Savage” το 2017. Κάτι η πανδημία, κάτι οι ανακατατάξεις στο εσωτερικό της μπάντας, έπρεπε να περάσουν πέντε χρόνια να προσφέρουν νέο υλικό.
Να σταθώ στο τεχνικό κομμάτι και να πω ότι προσωπικά το “The Abyss” θα μπορούσε να είναι ένα EP, μιας και διαρκεί κάτι παραπάνω από μισή ώρα. Ξέρω ότι πολλά είναι τα σχήματα στο χώρο του παραδοσιακού heavy metal που κρατάνε την διάρκεια μικρή στις κυκλοφορίες τους, αλλά εδώ που τα λέμε, θα περίμενα οι Πορτογάλοι να έχουν να προσφέρουν πιο πολύ υλικό μετά από τόσα χρόνια. Άποψη μου.
Μουσικά κινούμενοι οι Lyzzärd παίζουν αρκετά εκ του ασφαλούς. Κλασσικότατος ήχος όπως έχω ήδη αναφέρει που χρωστά πολλά στις ένδοξες, για τον χώρο, δεκαετίες του ‘80 και ίσως και ‘70. Συνθέσεις λιτές, αν και αρκετά ενδιαφέρουσες που μπορεί ως έναν βαθμό να τις έχουμε ξανακούσει στο παρελθόν, αλλά δεν θα έλεγα ότι ακούγονται βαρετές ή «μια από τα ίδια πάλι». Το στακάτο παίξιμο και οι όμορφες κιθάρες κάνουν την διαφορά σε τραγούδια όπως το “Shackles Of Justice” (σ.σ.: μάλλον το καλύτερο του άλμπουμ) και το “Jailbraker”. Μια ένσταση στην φωνή του Tiago Azevedo, που είναι λίγο “love or hate” περίπτωση, όπου να πω την αμαρτία μου, με δυσκόλεψε αρκετά.
Στο τέλος της μέρας το “The Abyss” είναι ένα τυπικά καλό άλμπουμ ικανό να ξεδιψάσει προσωρινά την δίψα για κλασσικό heavy αλλά ίσως τίποτα παραπάνω. Περιμένω περισσότερα από αυτούς.
6,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
