Ένα από τα παρακλάδια τις σκληρής μουσικής που ποτέ δεν τράβηξε την προσοχή μου, όμως δεν έχει και την απέχθεια μου όπως συχνά χαριτολογώ αναφερόμενος, είναι το grunge. Ξέρω ότι πολλοί θέλουμε να ρίχνουμε το βάρος και την ευθύνη στο grunge για ότι συνέβηκε στο Αμερικάνικο metal, αλλά η αλήθεια είναι ότι μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας. Αυτή είναι όμως μια άλλη συζήτηση.
Οι Silence Is Spoken μας έρχονται από το ηλιόλουστο Λονδίνο, αν και πλέον κατοικοεδρεύουν στην πανέμορφη Φλωρεντία. Το “11” είναι το τρίτο τους κατά σειρά άλμπουμ και αν δεν κάνω λάθος, κατά τα γραφόμενα του δελτίου τύπου, ήταν έτοιμο από το 2020. Τα δύο προηγούμενα δεν τα έχω ακούσει οπότε συγκρίσεις δεν θα γίνουν.
Οι ίδιοι αναφέρουν ότι αντλούν έμπνευση στον ήχο τους από τα γνωστά σχήματα του χώρου όπως οι Alice In Chains, Tool, Soundgarden και εγώ δεν θα διαφωνήσω σε αυτό. Επίσης αναφέρουν και κάποιες ποιο παραδοσιακές μπάντες όπως οι Black Sabbath, που και αυτό θα με βρει σύμφωνο. Σίγουρα ο ήχος τους είναι αρκετά μουντός και σκληρός, όχι όμως μονολιθικός. Υπάρχουν αρκετές μελωδίες αν και σε γενικές γραμμές δεν παίζει και πολύ ποικιλία στα ακούσματα. Χωρίς να πω ότι με κούρασε το “11”, δεν θα κρύψω ότι μου επιβεβαίωσε την στάση απέναντι σε αυτά τα ακούσματα, που δεν είναι και η πιο θετική.
Παρόλα αυτά υπάρχουν αξιόλογες στιγμές όπως τα “A Good God” και “Genesis 19/24” με το δεύτερο να μου αρέσει πάρα πολύ (σ.σ.: έχει ένα πραγματικά πολύ όμορφο κλείσιμο με πιάνο που κρατάει όσο πρέπει!). Θεωρώ δεδομένο ότι οι οπαδοί του ιδιώματος θα εκτιμήσουν περισσότερο την δουλειά των Silence Is Spoken. Προσωπικά δεν κατάφεραν να αλλάξουν την στάση μου απέναντι σε αυτόν τον ήχο, αλλά γούστα είναι αυτά και τίποτα παραπάνω.
6,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
