Εντάξει, πραγματικά έπαθα την πλάκα μου με αυτούς εδώ τους Αυστραλούς! Πόσο δε όταν το “Invisible, The Dead” αποτελεί το ντεμπούτο τους, σε κάνει να σκέφτεσαι τι έχει να γίνει στο μέλλον από αυτούς. Μουσικά ταλαντευόμενοι ανάμεσα στο prog, στο power & στο thrash metal, οι Damnations Day έχουν καταφέρει να φτιάξουν την δική τους ταυτότητα. Εάν θα έπρεπε να αναφέρω κάποιες αναφορές του σχήματος, θα μπορούσα να πω ότι ανά στιγμές μου έφεραν στο μυαλό σχήματα όπως Evegrey, Symphony X, Fates Warning (της πρώτης περιόδου), Circus Maximus, Nevermore ενώ το μεγάλο χαρτί της μπάντας είναι αυτός ο χαρισματικός τραγουδιστής, ο Mark Kennedy, ο οποίος στο μυαλό μου έφερε στο μυαλό καταξιωμένους frontmen όπως είναι οι κύριοι Bruce Dickinson, Geoff Tate (ex-Queensryche), Ray Alder (Fates Warning), John Arch (ex-Fates Warning) & James LaBrie (Dream Theater). Ο δίσκος σε γενικές γραμμές έχει τα πάντα να ακούσεις. Από το εκπληκτικό power metal anthem “Lucid Dreaming”, το ιδανικό ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, το “βάλε με να παίξω σε radio” “The Meaning”, την μπαλαντάρα “Ghost In Me”, το thrash-ίζον “Reflections”, το οποίο σε οδηγεί σε moshpit για πολλά καντάρια ξύλο; Και οι εννέα συνθέσεις είναι μια προς μια, δεν υπάρχει (φυσικά) ίχνος filler και όλα βαίνουν καλώς! Το εξώφυλλο, το οποίο κατ’ εμέ δεν ενθουσιάζει, απλό και λιτό, δεν τραβάει βλέμματα αλλά αυτό το κάνει σίγουρα το περιεχόμενο του δίσκου. Αυτό είναι και το ζητούμενο! Καλά θα κάνετε να τους εξερευνήσετε! Θα σας εκπλήξουν!
9/10
Νίκος Σιγλίδης
