Αρχικά νόμιζα πως τα αυτιά μου έκαναν πουλάκια στα 3ωρα που φτάνω ακούγοντας Machine Head. Τελικά όμως οι MinDeaD μοιάζουν ΤΟΣΟ πολύ με την εν λόγω μπάντα! Δεν λέω, βάζουν που και που κάνα χωσίδι αλά Slipknot, δεν έχω παράπονο! Έχω μιλήσει ουκ ολίγες φορές περί της λεπτής γραμμής μεταξύ επιρροών και αντιγραφής και πιστεύω ότι ο καθένας έχει μια δυσάρεστη εμπειρία από έναν τέτοιου είδος δίσκο, οπότε δεν νομίζω ότι έχει νόημα. Ο συγκεκριμένος δίσκος έφτασε στα χέρια μου με την καθυστέρηση ενός χρόνου και δεν έχω ιδέα γιατί, αλλά για το μόνο πράγμα που είμαι σίγουρη είναι ότι ακόμη και ο τίτλος του μου φέρνει στο μυαλό το ‘All Hope is Gone’ για κάποιον άρρωστο λόγο. Γενικότερα, για πολλοστή φορά, δεν είναι ότι η μπάντα δεν αποτελείται από καλούς μουσικούς, δεν είναι ότι κάτι πάει στραβά με την παραγωγή, δεν είναι ότι δεν ακούγονται όλα δεμένα μεταξύ τους, το πρόβλημα είναι ότι δεν άκουσα έστω και ένα riff, έστω και ένα break στα τύμπανα που να μην έχει ξαναπαιχτεί σε έναν δίσκο Machine Head, Slipknot ή Soulfly είτε KORN και Sevendust. Και με καταβάλει μια στεναχώρια γιατί κάπου πίσω από το πυκνό σύννεφο των κλισέ, μπορείς να διακρίνεις με δυσκολία την δυνατότητα μιας πολύ καλής συνθετικά εξέλιξης. Κρίμα, μα τι κρίμα…
5/10
Αγγελική Καπίρη
