Οι Airbag από τη Νορβηγία δραστηριοποιούνται από το 2004 και αυτό εδώ είναι το τέταρτό τους άλμπουμ. Πρόκειται για ένα δίσκο έξι τραγουδιών με κοινό θέμα, την αποσύνδεση από την κοινωνία και από πράγματα που θέλει να κάνει κανείς και την αποτυχία σε διαφορετικά είδη σχέσεων. Δύσκολος δίσκος γενικά, κυρίως γιατί σχεδόν όλα τα κομμάτια του (πλην του “Returned”) είναι μεγάλης διάρκειας. Έχει hard rock μέσα του, αλλά κυρίως progressive rock, που είναι κατά κύριο λόγω το είδος που παίζει το συγκρότημα.
Έχει επίσης πολύ ατμόσφαιρα, με πρώτο το εναρκτήριο, μελαγχολικό “Killer” που μπορώ να πω ότι με έπιασε. Ήδη από αυτό το κομμάτι φαίνεται ότι έχουν και αρκετό στοιχείο από Pink Floyd στη μουσική τους! Το “Broken” εάν κατάλαβα καλά μιλά για τη σχέση εξ αποστάσεως, κυμαίνεται στο ίδιο ατμοσφαιρικό κλίμα, πιο μελωδικό, έχοντας τις πιασάρικες στιγμές του, ενώ το “Slave” στην αρχή του έχει το ηλεκτρονικό στοιχείο και κάπου εδώ νομίζω φαίνεται ότι εκτός από τους Pink Floyd, οι Airbag επηρεάζονται και από άλλες μεγάλες progressive μπάντες εκείνης της εποχής( π.χ. Κing Crimson, Genesis).
Επίσης μου άρεσαν αρκετά οι στίχοι τoυ “Sleepwalker” και οι παραλληλισμοί που κάνει. Κάπως πιο απλό κομμάτι γενικά, σε σχέση με τα υπόλοιπα. Αν κάτι πάντως ανεβάζει το δίσκο, τότε για εμένα αυτό είναι οι στίχοι αλλά και τα refrain, πράγμα που συμβαίνει ως ένα σημείο στο ομώνυμο – 13λεπτο και πιο μεγάλο – κομμάτι του άλμπουμ, που είναι και το πρώτο που γράφτηκε για το δίσκο. Δε θα το έλεγα και ευχάριστο ή αισιόδοξο το “Returned”. Ένας δίσκος ατμοσφαιρικού progressive rock που άμα του δώσεις χρόνο και τον ακούσεις και άλλες φορές, έχει πράγματα να σου δώσει και στοιχεία-στιγμές που μπορούν να σε κερδίσουν. Όπως έχει πει και ο κιθαρίστας του συγκροτήματος, Bjørn Riis, «αποκαλύπτει μια σκοτεινότερη πλευρά της μπάντας και της μουσικής της».
Θα το συνιστούσα ακόμα και σε οπαδούς/φίλους των τελευταίων άλμπουμ των Anathema, με τους οποίους έχουν μοιραστεί τη σκηνή, καθώς και με άλλες μπάντες όπως οι Yes, οι Riverside ή οι Marillion στους οποίους ήταν support το 2012 στη Σκανδιναβική περιοδεία. Ας κρατήσουμε και μερικούς στίχους για το τέλος, “Run Baby Run”.
7/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
