Οι Αμερικάνοι Generation Kill επιστρέφουν με τον δεύτερο δίσκο τους, αυτή τη φορά με το –ρεαλιστικό- όνομα “We’re All Gonna Die”. Ένας thrash δίσκος, με αρκετά στοιχεία από άλλα είδη metal, με riffs που σου μένουν, δυνατό drumming αλλά και μια άλλη, πιο soft, πλευρά στα φωνητικά του Rob Dukes (Exodus). Στίχοι γεμάτοι θυμό, απογοήτευση αλλά και ρεαλισμό, συνθέτουν αυτό το ενδιαφέρον –κατά τη γνώμη μου- album. Πώς καταλαβαίνεις γρήγορα, ότι ένας δίσκος είναι καλός? Αν ξεκινά με την riff-άρα του “Born to Serve”, με τον Rob Dukes να φωνάζει μέσα στη μούρη σου “You’re a fucking slave”! Το κομμάτι προσφέρεται για ατελείωτο headbanging (δεν είναι το μόνο του συγκεκριμένου δίσκου). Ακολουθεί το “Prophets of War”, το οποίο ξεκινά πολύ αργά και μελωδικά, με τη φωνή του Dukes να ξαφνιάζει (ευχάριστα), όμως μετά το μέσο του κομματιού γίνεται μια έκρηξη φωνητικών και μουσικής! To επόμενο, “Death Comes Calling”, είναι το πιο αργό τραγούδι του δίσκου, χωρίς ωστόσο να είναι αδιάφορο. Το tempo ανεβαίνει απότομα με το δυναμικό solo του “Friendly Fire”, κάνει μια ‘κοιλιά’ με το ψιλοάκυρο “Carny Love” (ακούγεται, απλά μου φαίνεται πως δεν κολλάει με τα υπόλοιπα), αλλά ευτυχώς έρχεται το “Vegas” για να σε κάνει να ξανακουνήσεις το κεφάλι σου ρυθμικά. Το 8-λεπτο “There Is No Hope” (με τον πλέον ρεαλιστικό στίχο ‘’We are a virus, a virus called man”) δεν κουράζει παρά τη διάρκειά του, προσφέροντας ένα καλό ‘πακέτο’ με δυναμικά riffs και solo, μελωδία, drums-πολυβόλο, εναλλαγές στο tempo και τα φωνητικά. Ο δίσκος κλείνει ακριβώς όπως ξεκίνησε.. Mε ξύλο! Ένα φοβερό κομμάτι-σφηνάκι (διαρκεί λιγότερο από 3 λεπτά), το οποίο είναι ο κατάλληλος επίλογος για το συγκεκριμένο album, το οποίο είχε τα πάντα! Ακούστε το άφοβα!
8/10
Διονύσης Τσέπας
