Οι Goat Torment είναι ένα black/blackened death metal συγκρότημα που μας έρχεται από το Βέλγιο. Σχηματίστηκαν το 2008 από τους Kwel και K.J., οι οποίοι ήθελαν να δημιουργήσουν μουσική ως όπλο μαζικής καταστροφής για να εκμηδενιστούν όλα εκείνα που αντιπροσωπεύει η κοινωνία (λιγουλάκι υπερβολικό, όχι;). Στα δεκατρία χρόνια ζωής τους μετράνε ένα demo, ένα split άλμπουμ με τους επίσης Βέλγους The Beast, ένα EP, δύο ολοκληρωμένους δίσκους και πάρα πολλές αλλαγές στη σύνθεσή τους.
Πέρσι, οι Goat Torment ξεκίνησαν να γράφουν μουσική για το νέο τους άλμπουμ, το “Forked Tongues” (που κυκλοφόρησε φέτος), με τον Kwel στις κιθάρες, τον Torturer (που ήρθε το 2014) στα τύμπανα και τον Vagus Nox (που ήρθε το 2015) στις κιθάρες και το μπάσο. Νομίζω πως μία λέξη μπορεί να χαρακτηρίσει τον τρίτο δίσκο των Βέλγων και αυτή η λέξη είναι «καταιγισμός». Πώς αλλιώς μπορείς να περιγράψεις ένα άλμπουμ 43 λεπτών που στο μεγαλύτερο μέρος του οι ταχύτητες σπάνε τον κόφτη και καλπάζουν ανελέητα, με όλα τα μέλη να παίζουν λες και δεν θα υπάρξει αύριο.
Το έναυσμα το δίνει ο Torturer, ο οποίος παίζει με κολασμένο τρόπο, με τα blast beats και τη δίκαση να καταστρέφουν ό,τι βρίσκεται στο διάβα τους. Τα τύμπανα ακολουθούν οι κιθάρες που και αυτές δίνουν πόνο, ενώ συχνές είναι και οι ωραίες παγωμένες μελωδίες, οι οποίες μαζί με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα, που καλύπτει μεγάλο μέρος του δίσκου, είναι υπεύθυνες για το black χαρακτήρα του δίσκου που αντισταθμίζει εκείνον του death που προέρχεται από τον βαρύ ήχο, τις γρήγορες ταχύτητες και τα καταιγιστικά τύμπανα.
Όσον αφορά το μπάσο, είναι πολύ ωραίο το γεγονός πως παρόλο το χαμό που επικρατεί γενικά, αυτό καταφέρνει και ακούγεται, γεμίζοντας ωραία τη μουσική και επιτρέποντας στον ακροατή να το ευχαριστηθεί στο έπακρο. Και αυτό συμβαίνει χάρη στην παραγωγή, η οποία αντί να επιλέξει το δρόμο του θολού και ωμού ήχου, επιλέγει να είναι καθαρή και δυναμική, δίνοντας έτσι την δυνατότητα σε όλους να ακούσουν ευδιάκριτα ακόμα και το παραμικρό στοιχείο της μουσικής των Βέλγων.
Πάντως, όσο και ωραίες να είναι οι γρήγορες ταχύτητες και το κοπάνημα που μοιραία ακολουθεί, είναι επίσης ωραίο το γεγονός πως υπάρχουν αρκετά αργά κοψίματα, με ρυθμούς που φτάνουν ακόμα και σε doom επίπεδα. Και σε αυτά τα σημεία, παρόλο που η ένταση παραμένει αμείωτη, η μουσική γίνεται πιο ατμοσφαιρική και οι κιθάρες πιο μελωδικές, αλλάζοντας, έστω και για λίγο, το χαρακτήρα των συνθέσεων.
Κι ένας από τους λόγους που η μουσική είναι πιο ατμοσφαιρική είναι οι μελωδίες και τα σόλο της κιθάρας, η οποία ακούγεται πιο πίσω σε σχέση με τα τύμπανα και είναι λες και έρχεται από κάπου μακριά. Και η αγάπη των Βέλγων για την ατμόσφαιρα επιβεβαιώνεται στο “The Road to Oblivion”, μια δίλεπτη ορχηστρική σύνθεση, με σκοτεινό και απειλητικό χαρακτήρα.
Γενικά, το “Forked Tongues” είναι ένας πολύ δυνατός black/death δίσκος, χάρη στην καταιγιστική μουσική του αλλά και στη δυνατή και στιβαρή παραγωγή. Με την in-your-face νοοτροπία που χαρακτηρίζει τις οχτώ από τις εννιά συνθέσεις (χωρίς να υπολογίζεται το ορχηστρικό κομμάτι), οι Goat Torment κάνουν όντως τη μουσική τους να μοιάζει με όπλο μαζικής καταστροφής, αφού η ένταση και οι δαιμονισμένες ταχύτητες βαράνε τον ακροατή από όλες τις μεριές με σκοπό την ολική εκμηδένισή του. Και μιλώντας ως ακροατής, μπορώ να σας πω ότι δεν με χάλασε καθόλου. Ένα άλμπουμ που οι οπαδοί του black και του death δεν πρέπει να χάσουν την ευκαιρία να ακούσουν.
7,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
