Δεύτερη φορά που συναντάω τους Gotthard φέτος. Η αρχή έγινε με την νέα τους δουλειά με τίτλο “#13”, μια κυκλοφορία που στην καλύτερη θα την χαρακτήριζα μέτρια. Η αλήθεια είναι ότι οι Ελβετοί, τουλάχιστον στα αυτιά μου, έχουν πάρει την κάτω βόλτα μετά την απώλεια του αγαπητού σε όλους τραγουδιστή τους Steve Lee.
Αυτή λοιπόν η νέα δουλειά έχει να κάνει με τον Steve Lee. Τι ακριβώς έχουμε εδώ; Έχουμε μια ακουστική συλλογή από δώδεκα κομμάτια με την φωνή του Lee από πάνω, ένα από τα θαύματα της τεχνολογίας μπορώ να πω! Επίσης υπάρχει το γνωστό σε όλους “Eye Of The Tiger” σε δύο μορφές: μια ακουστική και μια ηλεκτρική.
Μια πανέμορφη συλλογή όπου οι γυμνές από ηλεκτρισμό συνθέσεις ακούγονται στην χειρότερη περίπτωση απλά OK και στην καλύτερη πανέμορφες. Ό,τι και να πω για την φωνή του Lee θα είναι λίγο φυσικά αλλά όλο το συγκρότημα δείχνει να έχει δώσει την ψυχή του και το μεράκι του σε αυτή την δουλειά.
Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι είναι μια αρπαχτή ή μια τελευταία ευκαιρία οι Gotthard να βγάλουν λεφτά πάνω από τον τάφο του Lee. Εξάλλου δεν είναι πως δεν έχουμε δει ανάλογες κινήσεις στο παρελθόν από άλλα συγκροτήματα. Εδώ όμως δεν βλέπω να ισχύει κάτι τέτοιο. Το όλο album ακόμα και στις πιο ανεβαστικές στιγμές του εκπέμπει μια γλυκόπικρη μελαγχολία που κάνει τον ακροατή να ανατρέχει δέκα χρόνια πίσω σε αυτή την μοιραία μέρα.
Ο βαθμός είναι καθαρά υποκειμενικός και έντονα επηρεασμένος από το συναίσθημα. Όποιος θέλει να ακούσει για μια τελευταία φορά την φωνή του Lee σε κάτι άλλο πέρα από απλά μια συλλογή εδώ έχει αυτή την ευκαιρία. Ακόμα και αν δεν είστε μεγάλοι οπαδοί των Gotthard, εδώ μπορείτε στην τελική να βρείτε ένα album ακουστικό που είναι ό,τι πρέπει για πιο χαλαρές στιγμές.
8,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
