Από όποια πλευρά και να το πιάσεις, ο Steve Overland είναι ένας τραγουδιστής ο οποίος ανήκει στην κατηγορία που ονομάζω ως «τραγουδιστής Μήδας», δηλαδή πως εκεί που τραγουδά, το αποτέλεσμα είναι πάντοτε, τουλάχιστον, εξαιρετικό. Για όσους δεν γνωρίζουν τον Βρετανό τραγουδιστή (αμφιβάλλω αν υπάρχουν πολλοί), θα πρέπει να τους αναφέρω πως οι λάτρεις του hard rock προσκυνούν ευλαβικά τους FM με τους οποίους έγινε ευρύτερα γνωστός αλλά και τους Shadowman, τους οποίους εγώ προσωπικά λατρεύω λίγο περισσότερο από τους πρώτους. Ναι, ξέρω, ιεροσυλία αλλά τι να κάνουμε; Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την προσωπική του πορεία που μετρά ήδη πέντε δίσκους.
Όσον αφορά τώρα τους Groundbreaker, αυτοί αποτελούν πάλι ένα project της Frontiers Music Srl, για τους hardcore οπαδούς του ιδιώματος. Βλέπεις Frontiers, ξέρεις τι θα ακούσεις. Μελωδικό hard rock μέχρι τελικής πτώσης, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων στο roster της εταιρείας (βλ. Seven Spires, Semblant, Sculptor) που δεν είναι και τόσο κοντά σε αυτό που πρεσβεύει. Οι Groundbreaker λοιπόν ανήκουν στο μελωδικό hard rock ηχόχρωμα. Αν δεν κάνω λάθος, το ομώνυμο ντεμπούτο της μπάντας κυκλοφόρησε το 2018, ο Steve Overland είχε ως συνθέτη τον Robert Sall (Work Of Art, W.E.T.), στο πλευρό του και παραγωγό τον γνωστό μαϊντανό Alessandro Del Vecchio (Hardline, Edge Of Forever, ex-Eden’s Curse).
Στο “Soul To Soul” οι συνθέτες γίνονται πολλοί, με τους Stefano Lionetti (Lionville), Pete Alpenborg (Arctic Rain), Jan Akesson (Infinite & Divine) και Kristian Fyhr (Seventh Crystal) να λαμβάνουν θέση δίπλα στον Overland. Την ηχογράφηση των κομματιών από την άλλη ανέλαβαν οι Sven Larsson (ex-Street Talk) στις κιθάρες, Nalley Pahlsson (ex- Vindictiv, Therion) στο μπάσο, Herman Furin (Work Of Art) στα τύμπανα και φυσικά ο Alessandro Del Vecchio στα πλήκτρα. Από την άλλη δε, πρέπει να σημειωθεί πως ο Steve Overland ανέλαβε την lead κιθάρα στο “Wild World”.
Προσωπικά ξεχώρισα τo “Standing On The Edge Of A Broken Dream” με το οποίο ξεκινά ο δίσκος. Εδώ η ερμηνεία και το όλο vibe του κομματιού μου έφερε ξεκάθαρα στο μυαλό τους Shadowman του “Land Of The Living” (2004), όπου ο Overland είχε μαγέψει. Φανταστικό κομμάτι υπήρξε επίσης το “Captain Of Our Love”, το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να υπήρχε σε έναν δίσκο Dare τύπου “Calm Before The Storm”. Από την άλλη, το “Evermore” είναι για εμένα το smash hit του δίσκου. Αυτό τα λέει όλα. Από την πρώτη στιγμή σε πιάνει να θες να κουνήσεις το κεφάλι σου πάνω κάτω και στο τέλος του πατάς μια επανάληψη για να το ξανακούσεις.
Τέλος, το “There’s No Tomorrow” κάλλιστα σου φέρνει στο μυαλό τους W.E.T., αφού αν μπορούσες να αλλάξεις τον Overland με τον Soto, κάλλιστα θα μπορούσε να είναι δικό τους κομμάτι. Εν ολίγοις, το αποτέλεσμα λοιπόν είναι να βγει ένας δίσκος συμπαθητικός κατ’ εμέ, σίγουρα δεν μπορείς να τον πεις πρωτοποριακό αλλά ένα ευκολοάκουστο μελωδικό rock άλμπουμ που οι (σκληροπυρηνικοί) οπαδοί αυτού του είδους θα το λατρέψουν. Από την άλλη, δεν μπορούμε να περιμένουμε να ανακαλύψουν και τον τροχό…
7/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
