Τους Inhibitions δεν τους ξέρω. Το γεγονός επίσης ότι το symphonic black metal, είναι ένα είδος μουσικής που ήθελα πάντα να ακούσω περισσότερο, είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να αρνηθώ. Οι Αθηναίοι Inhibitions υπάρχουν από το 2007 και έχουν ήδη κυκλοφορήσει ένα full length δίσκο με τίτλο “Flames Of Desolation”. Η δεύτερη τους δουλειά “La Danse Macabre”, έρχεται να διακοσμήσει την δισκογραφία τους και σίγουρα θα είναι ένα δίσκος με τον οποίο θα πρέπει να θέτουν τα στάνταρτ τους από εδώ και πέρα.
Το “La Danse Macabre”, είναι ο ορισμός του symphonicblackmetal. Αν κάποιος θέλει να ακούσει πραγματικό συμφωνικό blackmetal, η δεύτερη κυκλοφορία των Inhibitions, είναι η επιτομή του είδους. Οι απογοητευμένοι οπαδοί των Dimmu Borgir, μετά τις τελευταίες δυο απογοητευτικές τους κυκλοφορίες, μπορούν να βρουν καταφύγιο εδώ. Οι Inhibitions κάνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάνουν όλες οι σύγχρονες μπάντες του είδους. Επικεντρώνονται στο black metal στοιχείο, όπως αυτό το έχουν ορίσει οι Mayhem, Dark Funeral και το είχαν τελειοποιήσει οι Dimmu Borgir, στις παλιές τους κυκλοφορίες.
Τα “Toxic Rain” και “Harsh Awakening” δίνουν το απόλυτο και κλασσικό black metal στοιχείο με τα μανιασμένα riffs και τα black screams ενώ τραγούδια σαν τα “The Calling” και “Eternal Winter”, δείχνουν πόσο καλά μπορεί να διατηρηθεί η ισορροπία του συμφωνικού με το black metal. Κάπως πιο πειραματικό το “Rusty Razor”, το οποίο ξεκινάει με Behemoth διάθεση, συνεχίζει με ατμοσφαιρικό τρόπο, ενώ κλείνει με κλασσικό Νορβηγικό black metal κοπάνημα, δείχνοντας ότι οι Inhibitions δεν αρκούνται στα κλασσικά, αλλά πειραματίζονται αρκετά και επιτυχημένα. Μια άλλη πειραματική διάθεση της μπάντας, υπάρχει στο “Religion Of Peace”, το οποίο εκτός από τα blastbeats και τα κλασσικά black metal στοιχεία, έχει και μια doomδιάθεση a-la CelticFrost του “Monotheist” και ειδικά του “Synagoga Satanae”
Εκεί όμως που πραγματικά η μπάντα με εντυπωσιάζει, είναι στο “My Journey To Death”. Με μια πιο power metal και μια πιο Bathory και επική διάθεση, το πιο μελωδικό και ωραίο τραγούδι του δίσκου, απλά σε συνεπαίρνει. Νομίζω, ότι το συγκεκριμένο τραγούδι, μπορεί να ανοίξει αρκετούς δρόμους εξερεύνησης για την μπάντα και στο epic στοιχείο. Ένα τραγούδι που πρέπει σίγουρα πρέπει να ακούσετε ανεξαιρέτως.
Το “La Danse Macabre” είναι μια πραγματική έκπληξη από τη χώρα μας και για το χώρο του συμφωνικού blackmetal. Οι Pain και Dimon’s Night – με τα απαραίτητα nicknames για την μπάντα- είναι πολύ ταλαντούχοι και γεμάτοι μεράκι για να πέσουν στην παγίδα της επανάληψης και της αντιγραφής από τους Dimmu Borgir ή στην παγίδα υπερχρησιμοποίησης των συμφωνικών στοιχείων. Δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί επίσης και η συμπαθητική διασκευή στο “K.I.N.G”, των Satyricon.
Από εκεί και πέρα, δυο μόνο είναι οι ενστάσεις μου. Και οι δυο έχουν να κάνουν με το ηχητικό αποτέλεσμα του “La Danse Macabre”. Νομίζω ότι θα προτιμούσα μια πιο καθαρή γενικά παραγωγή, με τα όργανα να είναι πιο ευδιάκριτα, ενώ αν οι κιθάρες ήταν λιγότερο crunchy, νομίζω ότι και το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο. Επίσης, τα τύμπανα, θα μπορούσαν να έχουν λίγο καλύτερο ήχο, γιατί σε σημεία – ειδικά στα blastbeats, μου θυμίζουν drum machine.
Πάντως, η παραγωγή δεν φτιάχνει τη μουσική και όπως και να το κάνουμε μια καλή παραγωγή, δεν φέρνει την ποιότητα στα τραγούδια. Μια ποιότητα την οποία οι Inhibitions έχουν περίσσια το “La Danse Macabre”. Όλοι οι οπαδοί των παλιών Dimmu Borgir πρέπει οπωσδήποτε να ακούσετε αυτό το δίσκο. Οι υπόλοιποι δώστε μια ευκαιρία σε μια πολύ καλή Ελληνική μπάντα.
8/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
