Δεν είμαι υπέρ του να επανακυκλοφορείς παλιούς δίσκους. Πρώτον, δείχνεις στον κόσμο πως η συνθετική σου όρεξη σταδιακά παύει να υπάρχει και, δεύτερον, δεν παρουσιάζεις κάποιον ουσιαστικό λόγο ώστε να αγοράσει ο καταναλωτής τη δουλειά σου. Όταν όμως έχω να κάνω με έναν από τους αγαπημένους μου hard rock δίσκους, το πράγμα δυσκολεύει αφάνταστα. Πρόκειται για τους Καναδούς Harem Scarem και το θρυλικό “Mood Swings” του 1993. Πέραν του ότι είναι από τα ελάχιστα hard rock albums που έφτυσαν κατάμουτρα τους Nirvana και την επιτυχία που έκανε το “Nevermind”, τα κομμάτια ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο! Η επιλογή του Pete Lesperance να σκληρύνει τον ήχο στις κιθάρες αποδείχθηκε σωτήρια, καθώς ο προηγούμενος δίσκος δεν κατάφερε να κάνει αίσθηση, πλην των τριών singles “Slowly Slipping Away”, “Honestly” και “Love Reaction”. Το “Mood Swings” τα είχε όλα! Μελωδία, συναίσθημα, έναν εξελιγμένο Harry Hess στο μικρόφωνο, ενώ κατάφερε να τους κάνει ήρωες στην Ιαπωνία. Για να επανέλθουμε τώρα στο σήμερα. Η αρχική ιδέα του “Mood Swings II” ήρθε από την ίδια τη μπάντα, όταν εκτέλεσε όλο το δίσκο live στο Firefest του περασμένου Οκτωβρίου. Ακούγοντας την επανακυκλοφορία, αποκόμισα τόσο καλές όσο και κακές εμπειρίες. Οι διαφορές που εντοπίζονται μπορεί να είναι λίγες, αλλά είναι αισθητές. Ο ήχος είναι αρκετά πιο heavy από παλιά, δυστυχώς όμως η φωνή του Harry Hess φαίνεται να έχει υποστεί αλλοιώσεις. Είναι και 45άρης που έχει συμμετάσχει σε 6 διαφορετικά projects, μην το ξεχνάμε. Με λίγα λόγια κερδίζει σε όγκο, αλλά χάνει σε διαχρονικότητα. Για tracklist βέβαια, καλύτερα να μην το συζητήσουμε. “Saviors Never Cry”, “Stranger Than Love”, “Jealousy”, “Sentimental Blvd.” και “Empty Promises” θα λησμονούνται μέχρι το τέλος του κόσμου. Στα bonus τώρα, η Frontiers Records έχει φροντίσει να μη μείνει σε μία απλή επανηχογράφηση. Γι’ αυτό και έχει συμπεριλάβει και ένα πρόσθετο DVD με το “making of” του “Mood Swings”, παρέα με 3 νέα κομμάτια. Πρώτο είναι το “World Gone To Pieces”, το οποίο ναι μεν έχει κάτι από early 90’s στη δομή του, αλλά κιθαριστικώς απομακρύνεται κάπως από το ύφος των Harem Scarem. Το επόμενο “Anarchy” μάλλον είναι το πιο μέτριο, αν και διαθέτει ένα δυνατό refrain. Τέλος έχουμε τη μπαλάντα “Brighter Day” που δείχνει πως εάν στρωθούν σοβαρά στη δουλειά, μπορούν ακόμα και σήμερα να βγάλουν συναίσθημα. Συμπεραίνοντας, το “Mood Swings II” δεν είναι τόσο αδιάφορο όσο φοβόμουν πως θα ήταν. Εννοείται πως δεν μου αλλάζει ούτε στο παραμικρό την υπέροχη εικόνα που έχω σχηματίσει εδώ και χρόνια γι’ αυτό το δίσκο, αλλά δε νομίζω πως απευθύνεται σε κανέναν άλλο παρά μόνο σε αρρωστημένους συλλέκτες.
6/10 (για την επανακυκλοφορία)
9/10 (για τον original δίσκο)
Χάρης Μπελαδάκης
