Η δισκογραφική πορεία των metallers από τη χώρα που πρωτοξεζούμισε το “αγαπητό” μας τα τελευταία χρόνια ΔΝΤ (σ.σ.: Don’t cry for me Argentina), ξεκίνησε το 1999 με το demo “Ilusion”. Τρία χρόνια αργότερα ήρθε το ισπανόφωνο ντεμπούτο τους με τίτλο “Legado Secreto” το οποίο έτυχε μικρής αποδοχής όπως και τα 2 επόμενα (σ.σ: τα “Resistir” του 2008 και “A.D.N.” του 2010). Το ταλέντο του τραγουδιστή Diego Valdez (ex-RetroSatan, ex-Eidyllion, ex-Lethal, Triddana) είναι πολύ μεγάλο για να τον κρατήσει δέσμιο στα στενά όρια της metal σκηνής της Αργεντινής και κάπου εδώ έρχονται τα λαγωνικά της AFM που έσπευσαν να εντάξουν τη μπάντα του στο δυναμικό της εταιρίας. Το “Somewhere in the Circle” είναι το πρώτο αγγλόφωνο album των Helker και για το καλωσόρισμα της μπάντας στο νέο τους label εμφανίζονται δύο εξέχουσες παρουσίες του χώρου. Οι κύριοι Tim “Ripper” Owens (Solo, Charred Walls of the Damned, Beyond Fear, ex-Iced Earth, ex-Judas Priest, ex-Yngwie Malmsteen, ex-Winters Bane, Hail!) και Ralf Scheepers (Primal Fear, ex-Gamma Ray, ex-Tyran’ Pace) δανείζουν τις φωνάρες τους στο “Begging for Forgiveness” δίχως να ανεβάζουν ιδιαίτερα το αποτέλεσμα αφού κατά τη γνώμη μου και μόνος του ο Valdez θα τα κατάφερνε εξίσου καλά. Ο ήχος των Helker είναι μοντέρνο heavy/power metal με τις χαρακτηριστικές Priest-ικές δισολίες και τη heavy riff-ολογία των Primal Fear. Ακούγοντας τον Valdez θαρρείς ότι βγαίνει ο Dio από μέσα του ενώ δεν λείπουν οι αναφορές σε άλλους μεγάλους τραγουδιστές όπως ο Jorn Lande και οι δύο προαναφερθέντες special guests. Όλες οι συνθέσεις είναι αρκετά πάνω από τη βάση, ακούγονται πολύ ευχάριστα και σίγουρα δεν θα σε αφήσουν ασυγκίνητο, φαίνεται από χιλιόμετρα ότι έχουν δουλευτεί σε όλους τους τομείς μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια και το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται ικανοποιητικό. Δεν θα αναφερθώ εκτενέστερα στα τραγούδια γιατί το “Somewhere in the Circle” δεν κάνει κοιλιά πουθενά. Το μόνο που θα συμβούλευα την μπάντα αν μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο βέβαια, θα ήταν να ξεφύγει πολύ γρήγορα από την παγίδα του εύκολου copy-paste που της βγήκε σε αυτό το album και να βάλει περισσότερο Helker απ’ ότι Priest, Primal Fear, Maiden κλπ. στα albums που θα ακολουθήσουν, πράγμα που θα την κάνει να ξεχωρίσει από τις χιλιάδες μπάντες που υπάρχουν εκεί έξω. Είναι κρίμα κι άδικο να χαθούν γιατί διαθέτουν το ταλέντο που απαιτείται και φαίνονται διψασμένοι για μεγάλα πράγματα. Περιμένω τη συνέχεια με μεγάλη αγωνία…
7/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
