Οι Hellevate από το Κάνσας, σχηματίστηκαν το 2007 από τον Dan “Danowar” Whitmer (σ.σ.: κιθάρες) και δυο χρόνια αργότερα ακολούθησαν και τα άλλα μέλη που συμπλήρωσαν το line up του σχήματος, με πρώτο τον Rj “The Machine Gun” Whitmer (σ.σ.: αδερφός του Danowar). Και αυτοί συγκαταλέγονται στις μπάντες που αλλάξανε σχετικά γρήγορα μέλη, καθώς από το 2013 και έπειτα, στις κιθάρες είναι ο Joshua “The Boss” Cole (σ.σ.: και στους ΕΑΛΩ μαζί με το drummer) και στα φωνητικά ο Andy Lufkin που αντικατέστησε τον Ryan Carothers. Έχουν βρεθεί στα πλαίσια περιοδειών στο πλευρό πολλών μεγάλων συγκροτημάτων όπως οι Kreator, Exodus, Accept, Overkill κλπ. Αυτό εδώ είναι το δεύτερο τους full length, ενώ έχουνε κυκλοφορήσει και δυο EP’s.
Πρόκειται για ποιοτικότατο thrash metal. Αν μερικοί – με το δίκαιο σας – βρίσκετε κάποια συγκροτήματα ή κυκλοφορίες του είδους μονότονες και ίδιες, αυτό το άλμπουμ δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δεν είναι δηλαδή μονότονο thrash metal. Έχει μάλιστα και πιο μελωδικές στιγμές, όπως π.χ. στο “The First Flame”. Η πιο χαρακτηριστική στιγμή και ίσως η κορυφαία είναι το “Hall Pass To Hell” με το φοβερό refrain του. Οι κιθάρες βγάζουν γνώριμο ήχο γενικά, χωρίς να ακούγονται ίδιες όμως, υπάρχει αρκετή μελωδία για να σε κρατήσει ο δίσκος και στο σύνολο αρκετά στοιχεία και από παραδοσιακό heavy metal, συνδυασμένο με πιο ψηλά φωνητικά που θυμίζουν Primal Fear. Τραγούδι δυναμίτης και γεμάτο ενέργεια και εκφραστικότητα το “Memories Of Life And Death”, μπορείτε να βρείτε το lyric video του στο διαδίκτυο, με ενθουσίασε τόσο με τα riffs του όσο και με τους εξαιρετικούς φωνητικούς τόνους του Lufkin. Πρέπει να πω ότι ο δίσκος κυρίως από τη μέση και μετά σπέρνει! Χωρίς να υστερεί πουθενά. Στο πιο επικό και οκτάλεπτο “The Iconoclasm” ο μπασίστας Zack Burke παίρνει τα ηνία δίνοντας ρέστα, ενώ τα φωνητικά του Lufkin κυμαίνονται σε πιο μεσο-χαμηλές περιοχές. Την παράσταση μπορώ να πω ότι κλέβει και το single του δίσκου “Nocturnal Grip”, αλλά ισχύει ότι έγραψα πιο πάνω.
Όταν ένας δίσκος σε πηγαίνει έτσι από τα πρώτα κομμάτια μέχρι το τελευταίο, έχοντας πολύ αξιόλογο υλικό και κάνοντάς σε να κολλάς σε πολλά σημεία, σχεδόν σε κάθε κομμάτι, τότε σίγουρα δικαιολογείται η παρακάτω βαθμολογία. Όποια τραγούδια δεν ανέφερα, το πιο πιθανόν είναι ότι τα αδίκησα. Φοβερά solos, ωραίες εναλλαγές, άψογα φωνητικά και γέφυρες/ρεφρέν. Όλα με έμπνευση σε μια πάρα πολύ καλή προσπάθεια. Από τις καλύτερες κυκλοφορίες που έχω ακούσει στο speed/thrash metal και σίγουρα μια πολύ σπουδαία ανακάλυψη. Ακούστε το!
7.5/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
