Για project που αποτελείται από studio και live μέλη των Acrimonius, Burial Hordes, Necrovorus και Devathorn, οι Heretic Cult Redeemer έχουν περάσει σχετικά απαρατήρητοι κι ας βρίσκονται πλέον στο τρίτο τους album. Ίσως επειδή δεν παίζουν στο παραδοσιακό Ελληνικό black metal στυλ και ακολουθούν μονοπάτια όπως αυτά των κυρίως συγκροτημάτων τους, απλά με πιο δυσαρμονική προσέγγιση και ακολουθώντας το orthodox black metal.
Με λίγα λόγια, το στυλ τους είναι πιο κοντά στους Deathspell Omega, παρά στους Rotting Christ, κι ας έχουν στοιχεία κι από τους δύο. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο λόγω της δυσαρμονικής προσέγγισης, αλλά και λόγω της αδυσώπητης ταχύτητάς τους, των στροβιλιστών riffs και ρυθμών, σχιζοφρενικής μανίας και θεατρικότητας. Αυτό προέκυψε σταδιακά πάντως και δεν ξεκίνησε έτσι από την αρχή, αλλά ούτε και προέκυψε ξαφνικά. Στο ξεκίνημά τους ήταν πιο απλοί και βατοί σε σχέση με τώρα, αλλά είχαν δώσει ήδη κάποια δείγματα γραφής.
Εδώ όμως έχουν σπάσει τα φρένα και το μόνο που ακούμε είναι ένα συνεχόμενο μείγμα οργής, μανίας και σχιζοφρένειας. Η λέξη ανάσα είναι ένα παντελώς άγνωστο γνώρισμα σε αυτόν το δίσκο (σ.σ.: με ελάχιστες εξαιρέσεις) και σε συνδυασμό με τα πολύπλοκα, δυσαρμονικά και ‘δύστροπα’ riffs, καθιστούν το δίσκο εντελώς αφιλόξενο, αλλά με την καλή black metal έννοια, αρκεί βέβαια να αντέχετε αυτό το ασταμάτητο και ανελέητο σφυροκόπημα.
Ο δίσκος έχει εξαιρετικό βάθος χάρη στην πολυπλοκότητά του, σε σημεία που αγγίζει το progressive, όμως ακριβώς γι αυτό η διάρκειά του θα έπρεπε να είναι λίγο μικρότερη από το τελικό αποτέλεσμα. Πολλοί ακροατές θα κουραστούν και θα ζοριστούν εξαιτίας της φύσης του δίσκου παρά τις καλές ιδέες του και τη μουσικότητά του, όμως ο πολύπλοκος χαρακτήρας του δεν το επιτρέπει να ξεφεύγει πολύ, και ίσως να έπεσαν λίγο σε αυτήν την παγίδα. Όπως και να ‘χει πάντως, πρόκειται για πολύ καλή δουλειά μεν, για λίγους δε.
7/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
