Δίσκος που περίμενα καιρό, συνεχιστής του μεγάλου έργου Emperor, ο Ihsahn είναι η ψυχή σχεδόν κάθε τι ακραίου μουσικού συμβαίνει στην Νορβηγία, τα λόγια και οι παρουσιάσεις για το έργου του είναι πλήρως περιττές. Βλέπουμε τον διάδοχο του υπερσυγκροτήματος όπως προείπα, όχι τόσο γιατί μοιάζουν μουσικά, αλλά επειδή έχουν την ίδια τρέλα. Ένας δίσκος που ξεχειλίζει από progressive ιδέες ενός πιο progressive μυαλού, το “Eremita” είναι ο καλύτερος προσωπικός του δίσκος, που εμπεριέχει πάνω απ όλα την οπτική του Ihsahn για το metal. Δυναμική στις κιθάρες, με κλασικό Emperor riffing που περιορίζεται σε πιο κοφτά παιξίματα, φωνητικά που είτε clean, είτε τα Black ουρλιαχτά του, που έκαναν εντύπωση κυρίως στον τελευταίο κανονικό δίσκο των Emperor “Prometheus – The Discipline of Fire and Demise”, επίσης όντας progressive δεν λείπει η μουσική αναφορά του σαξόφωνου, που παίζει τον ρόλο της lead κιθάρας, με σόλο που δεν θα περίμενε κανείς να είναι τόσο απολαυστικά. Καθώς προχωρούν τα κομμάτια το προσωπικό αγαπημένο “Something Out There” είναι τόσο νοσταλγικό, θα μπορούσε άνετα να αποτελεί κομμάτι των Emperor (πόσες αναφορές να χωρέσει ένα κείμενο για αυτό το συγκρότημα;), εντελώς black με διπέταλα και blast beats και το λυρικό -όπως το αποκαλώ- στοιχείο που έχουμε αγαπήσει, σκέτο μουσικό παραλήρημα. Αχ τι δίσκος, ακούστε τον πάση θυσία, είμαστε τυχεροί που έχουμε την δυνατότητα να έχουμε κάτι τόσο όμορφο ανάμεσά μας. Τα εννέα κομμάτια συνολικής μουσικής απόλαυσης των πενήντα δύο λεπτών πιστέψτε με δεν αρκούν για να χορτάσεις το αυτό το μεγαλείο.
9.5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
