Υπάρχουν κάποια συγκροτήματα σε αυτή τη μουσική που έκαναν και κάνουν τεράστια επιτυχία, παρ’ όλο που προτιμάνε να χρησιμοποιούν στίχους σε γλώσσες πλην των αγγλικών. Είτε μόνιμα, είτε περιστασιακά. Αυτό μπορεί να έδωσε θάρρος σε τόσους τυχαίους να κάνουν το ίδιο αλλά κάπου πρέπει να σταματήσει αυτό το αστείο. Ειδικά όταν βγάζουν δίσκους με τέτοιους τίτλους. Ήμαρτον.
Οι Imha Tarikat (σημαίνει extermination sect στα τούρκικα) είναι βασικά ο Γερμανός (με τούρκικες ρίζες, προφανώς) Ruhsuz Cellât που το πραγματικό του όνομα είναι Kerem Yilmaz και μάλλον δεν του καθόταν καλά σαν καλλιτεχνικό, οπότε είπε να το χειροτερέψει. Όλα τα όργανα και τα φωνητικά περνάνε από αυτόν, εκτός των drums, για τα οποία αλλάζει μέλη συνέχεια.
Το “Sternenberster” είναι το δεύτερο full-length της μπάντας, ενώ υπάρχει ένα EP και ένα demo για να συμπληρώσουν τις κυκλοφορίες τους. Τι παίζουν λοιπόν οι Imha Tarikat; Black metal. Πρωτότυπο; Όχι. Ενδιαφέρον; Όχι. Καλοπαιγμένο έστω; Πάλι όχι. Εκνευριστικό; Σίγουρα ναι.
Μέσα από σαράντα πέντε λεπτά μουσικής επίθεσης, ο Ruhsuz μας δείχνει ότι έχει νεύρα και θέλει να τα διοχετεύσει κάπου. Ασταμάτητο κοπάνημα, με τις κιθάρες να ξύνουν αλύπητα και τα drums να βαράνε χωρίς αύριο. Εντάξει, υπάρχουν και κάποια mid-tempo σημεία, πιο ατμοσφαιρικά ίσως, αλλά η γενική κατεύθυνση του δίσκου εστιάζει στην ασταμάτητη επιθετικότητα.
Μελωδίες στα riffs ελάχιστες (αν και ενδιαφέρουσες) και την περισσότερη ώρα απλά ακούγεται ένα μονότονο κοπάνημα. Και ακόμα δεν αναφέρθηκα στο χειρότερο πράγμα του album, τα φωνητικά. Ο Ruhsuz δείχνει κι εδώ τα νεύρα του, φωνάζοντας. Τα φωνητικά του δεν έχουν σχέση με τα κλασικά black του είδους αφού ακούγεται σαν ένας τύπος να τσαμπουκαλεύεται με κάποιον άλλον σε ένα bar μετά από ξύδια. Λες και δεν έφτανε αυτό, το κάνει και παράφωνα. Και στα γερμανικά. Μαρτύριο.
Να μην ξεχάσω ότι μερικές φορές που προσπαθεί να τα κάνει πιο ακραία, απλά βγάζει άναρθρες κραυγές και ακούγεται σαν τον ίδιο μεθυσμένο τύπο από πριν που ήπιε κι άλλο και ανέβηκε στο βουνό για να ουρλιάξει μαζί με τους λύκους. Συνοψίζοντας, μονότονο και τυπικό black metal χωρίς φαντασία και φωνητικά που προκαλούν γέλιο αντί για οτιδήποτε άλλο είχε στο μυαλό του. Κούραση.
2/10
Γιώργος Τερζάκης
[email protected]
