AlbumsΚριτικές

In Flames – I, The Mask (Nuclear Blast)

Δύο πραγματάκια που πρέπει να βάλω στην θέση τους από την αρχή. Πρώτον: η σχέση που έχουν οι In Flames με το melodic death metal είναι η ίδια με αυτή των Arch Enemy. Καμία. Το σχήμα εδώ και πολλά χρόνια έχει παρεκκλίνει σε τεράστιο βαθμό από το ιδίωμα το οποίο το ανέδειξε. Δεύτερον: οι In Flames πρέπει να είναι από τα λίγα πραγματικά συγκροτήματα τα οποία έγιναν τεράστια παίζοντας ένα συγκεκριμένο στυλ και ενώ άλλαξαν ριζικά τον ήχο τους έγιναν ακόμα μεγαλύτερα! Ναι, μπορεί να έχασαν κάποιους παλιούς οπαδούς αλλά στην τελική το ισοζύγιο βγαίνει θετικό για το συγκρότημα. Για αυτό και μόνο είναι άξιοι συγχαρητηρίων.

Αφήνοντας τον οπαδό μέσα μου στην άκρη μέχρι και σήμερα δεν με ενοχλεί η αλλαγή στον ήχο τους όσο το ότι τα τελευταία χρόνια στα αυτιά μου ακούγονται πραγματικά ρηχοί συνθετικά. Το “Siren Charms” και το “Battles” για εμένα είναι από μέτρια έως κακά, τονίζω και πάλι όχι λόγω της αλλαγής του ήχου τους αλλά της ποιοτικής μετριότητας. Χωρίς επιφύλαξη ξεκίνησα να ακούσω το “I, The Mask” το οποίο είχα ήδη ακούσει τα singles του που μου προκάλεσαν ανάμεικτα συναισθήματα.

Εδώ λοιπόν παρατηρώ το παράξενο φαινόμενο. Για εμένα το “I, The Mask” είναι ένας δίσκος κομμένος στην μέση. Τα πρώτα έξι κομμάτια είναι πραγματικά καλά και εμπνευσμένα. Φυσικά και κινούνται στον χώρο που το σχήμα επενδύει εδώ και αρκετά χρόνια. Μελωδικό metal με κάποια nu σημεία. Τα solos είναι αρκετά εμπνευσμένα ενώ για πρώτη φορά ο Anders Friden, τουλάχιστον στα αυτιά μου, πείθει για το κατά πόσο το έχει με τα καθαρά φωνητικά. Τα κομμάτια ηγείται το “I Am Above” και το εναρκτήριο “Voices”. Ως εδώ καλά.

Όμως, ως δια μαγείας, το συγκρότημα τραβάει χειρόφρενο αμέσως μετά το “This Is Our House”. Η ποιότητα πέφτει κατακόρυφα και το υλικό από εκεί και πέρα είναι τόσο μέτριο που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τον μισό δίσκο ως filler. Πραγματικά απορώ για το πώς μπορεί να υπάρχει τέτοια ανισότητα μέσα στο υλικό. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν κάποιες καλές ιδέες διάσπαρτες όμως αν κόψεις το άλμπουμ στην μέση η διαφορά είναι εξόφθαλμη. Σαν να μην έφτανε αυτό ο δίσκος κλείνει με τα δύο πιο νερόβραστα κομμάτια του τα οποία παίζουν στα καπάκια.

Θεωρώ πως αν το “I, The Mask” ήταν ένα mini album που σταμάταγε στο “This Is Our House” θα είχαμε να κάνουμε με ένα πραγματικά καλό τίτλο. Όμως το δεύτερο μισό ρίχνει το σύνολο στα τάρταρα. Κρατώ σαν θετικό το ότι το σχήμα δείχνει πως μπορεί ακόμα να γράψει κομματάρες αν το θέλει πραγματικά.

6,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X