Όταν σαν συγκρότημα με τις δουλειές σου έχεις θέσει έναν πήχη τόσο ψηλά και έρχεται η διάλυση, το να επιστρέψεις είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα. Το “Cease The Day” συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το “Pure” όπου βλέπουμε μια μπάντα πιο δεμένη, ένα πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα και μια τάση να διαφοροποιηθούν από τον πιο παλιό ήχο. Προσωπικά για μένα οι In The Woods… σταμάτησαν με το “Live At The Caledonien Hall” μιας και από την τότε μπάντα μόνο ο Anders Kobro έχει μείνει και εννοείται ότι εφ’ όσον το γκρουπ καταρτίζεται από άλλα άτομα δεν μπορεί να έχει και τον ίδιο ήχο. Πλέον μιλάμε για μια εντελώς νέα μπάντα.
Το “Cease The Day” είναι πιο κοντά στο black από τα albums προκατόχους του group και βλέποντας τον δίσκο, βγάζοντας από μυαλό μου ότι αυτός είναι δίσκος με την επωνυμία In The Woods… πρέπει να ομολογήσω ότι τα πάει περίφημα. Όσον αφορά τα φωνητικά του James Fogarty αν είστε από αυτούς που στην καθαρή μορφή τους τα θεωρήσατε άχρωμα να πω ότι δεν έχει αλλάξει κάτι. Ευτυχώς όμως έχει αλλάξει η αναλογία των black φωνητικών όπου πλέον υπερισχύουν και εκεί ομολογώ ότι ο James Fogarty τα πάει υπέροχα.
Ο δίσκος διατηρεί την παλαιά μεν παγωμάρα αλλά έχουν ανέβει οι ταχύτητες και υπάρχουν black εκρήξεις όπου ο Fogarty βγάζει τα σώθηκα του και το γκρουπ δεν αναγνωρίζεται.
Είναι μια τίμια δουλειά και έχει μεράκι μέσα, κομμάτια όπως το “Still Yearning” σίγουρα δεν περνούν απαρατήρητα. Το ότι διατηρούν το παλιό όνομα δεν το βρίσκω σωστό αλλά το κάνουν με σεβασμό και σίγουρα βγάζουν μια δουλειά που είναι πάνω από το μέσο όρο.
6.5/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
